| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Latina eta Grezieraren Koiné dialektoa zir … Latina eta Grezieraren Koiné dialektoa ziren Erromatar Inperioko hizkuntz ofizialak, baina beste hizkuntza batzuk garrantzitsuak ziren bere eskualdeetan. Latina erromatarren jatorrizko hizkuntza zen eta inperioaren administrazioaren, legeen eta armadaren hizkuntza izaten jarraitu zen garai klasikoan.Mendebaldean Lingua Franca bilakatu zen, alegia, hizkuntza ezberdinak zituzten hiztunek euren artean hitz egiteko erabiltzen zutena. Hirietako administrazioan ere erabili zen, epaitegiak barne.. K.o.-go 2012. urtean constitutio Antoniniana izenez ezagutzen den ediktoari esker, Inperioko gizon libre guztiak erromatar hiritartasuna lortu zutenean, erromatar hiritar askok ez zekiten latinez, nahiz eta hizkuntza bera, "erromatartasunaren" adierazgarria zen. Greziera oso hedatua zegoen Mediterraneo ekialdean amankomuneko hizkuntza moduan. Are gehiago, diplomaziaren hizkuntza ere bazen ekialdean, inperioaren mugez haratago. Koine grekoa ekialdeko Mediterraneoaren eta Ekialdeko komunikazio diplomatikoen inguruko hizkuntza partekatua zen, baita Inperioaren mugetatik haratago ere. Grekoaren nazioarteko erabilera kristautasunaren hedapena ahalbidetu zuen baldintza bat izan zen. Esate baterako, grekoa Bibliako Itun Berriaren hizkuntza gisa hautatu zuten eta Erromatar Inperio Kristauaren kontzilio ekumenikoetarako erabili zuten Latinaren ordez. Inperioa Mendebaldean desegin zenean, grekoa Erromatar Inperioaren hizkuntza nagusi bihurtu zen Ekialdean, gaur egun Bizantziar Inperioa izenaz ezagutzen dugun horretan. Antzinako gizarteko komunikazioa nagusiki ahozkoa zenez, zaila izan daiteke zehaztea eskualdeko edo tokiko hizkuntzek zenbateraino hitz egin edo erabili ziren beste helburu batzuetarako erromatarren menpe zeuden lurraldeetan. Horren aztarnak batzuk inskripzioetan daude, edo Greziako eta Erromako testuetan, beste hizkuntza batzuk aipatzen direnean, edota interpreteen beharraz idazten dutenean. Punikoa, Koptoera, eta Aramera edo Siriakoari dagokionez, epigrafia edo literatura kopuru esanguratsua bizirik dirau. Zelta hizkuntzak asko zabaldu ziren mendebaldeko Europako zati handi batean, eta hezkuntza zeltikoa ahozkoa zenez, erregistro idatzi gutxi utzi zituen bitartean , zelten epigrafia mugatua da, baina ez arraroa. Inperioko hizkuntza germanikoek ez dute inskripziorik ez testurik, gotikoa izan ezik . Eleaniztasunak "kultura-triangulazioan" lagundu zuen; horren bidez, greziarra edo erromatarra ez zen gizabanako batek identitate bat eraiki ahal izango zuen erromanizazio - eta helenizatze- prozesuen bidez. Antzinate berantiarrean botere politikoa deszentralizatu ondoren, latina hainbat adarretan garatu zen Mendebaldeko probintzietan, hizkuntza erromantze bihurtu zirenak: gaztelania, portugesa, frantsesa, italiera eta errumaniera barne. XXI. mendearen hasieran, latinetik eratorritako hizkuntzaren bat zen mila milioi pertsona baino gehiagoren lehen edo bigarren hizkuntza. Latina nazioarteko adierazpide gisa mantendu zen diplomaziarako eta Errenazimentuko humanismoarekin identifikatzen ziren idazlanetarako, XVII. mendera arte. Zuzenbidean eta Eliza Katoliko Erromatarrean, aldiz, gaur egun arte erabili da.tarrean, aldiz, gaur egun arte erabili da.
, Il latino e il greco erano le due lingue u … Il latino e il greco erano le due lingue ufficiali dell'Impero Romano, ma altre lingue erano importanti a livello regionale. Il latino era la lingua nativa dei Romani e rimase la lingua dell'amministrazione imperiale, della legislazione e dell'esercito per tutto il periodo classico. In Occidente divenne la lingua franca e venne utilizzata anche per l'amministrazione locale delle città, compresi i tribunali. Dopo che tutti gli abitanti maschi nati liberi dell'Impero furono universalmente affrancati nel 212 d.C., a un gran numero di cittadini romani sarebbe mancata la conoscenza del latino, anche se ci si aspettava che acquisissero almeno una conoscenza simbolica, e il latino rimase un segno di "romanità". Il greco (koinè) era diventata una lingua condivisa in tutto il Mediterraneo orientale e per le comunicazioni diplomatiche in Oriente, anche oltre i confini dell'Impero. L'uso internazionale del greco fu una delle condizioni che permisero la diffusione del cristianesimo, come indica ad esempio la scelta del greco come lingua del Nuovo Testamento nella Bibbia e il suo uso per i concili ecumenici dell'impero romano cristiano piuttosto rispetto al latino. Con la dissoluzione dell'Impero d'Occidente, il greco divenne la lingua dominante dell'Impero Romano d'Oriente, modernamente chiamato Impero Bizantino. Poiché la comunicazione nella società antica era prevalentemente orale, può essere difficile determinare fino a che punto le lingue regionali o locali continuarono a essere parlate o utilizzate per altri scopi sotto il dominio romano. Alcune prove esistono nelle iscrizioni, o nei riferimenti in testi greci e romani ad altre lingue e nella necessità di interpreti. Per punico, copto e aramaico o siriaco, sopravvive una quantità significativa di epigrafia o letteratura. Le lingue celtiche erano diffuse in gran parte dell'Europa occidentale, e mentre l'oralità dell'educazione celtica ha lasciato scarse testimonianze scritte, l'epigrafia celtica è in quantità limitata ma non rara. Le lingue germaniche dell'Impero non hanno lasciato quasi nessuna iscrizione o testo, ad eccezione del gotico.crizione o testo, ad eccezione del gotico.
, تُعد اللاتينية واليونانية اللغتين الرسميتي … تُعد اللاتينية واليونانية اللغتين الرسميتين للإمبراطورية الرومانية، في حين كانت اللغات الأخرى مهمة فقط من الناحية الإقليمية. تُعدّ اللاتينية اللغة الأصلية للرومان إذ كانت لغة الحكومة الإمبراطورية والإدارة والقضاء والجيش طوال الحقبة الكلاسيكية. في الإمبراطورية الرومانية الغربية، أصبحت اللاتينية لغة مشتركة وأصبحت تُستخدم حتى في الإدارة المحلية للمدن بما في ذلك المحاكم القانونية. بعد منح جميع سكان الإمبراطورية الجنسية الرومية بموجب المرسوم الأنطوني، لوحظ أن عددًا كبيرًا من المواطنين الرومان لا يتحدثون اللغة اللاتينية على الرغم أنه كان من المتوقع أن يكتسبوا على الأقل معرفة سطحية بها، لكن بقيت اللاتينية رمزًا للهوية الرومانية (الرومانتيكس). أصبحت اللغة اليونانية العامية المختلطة لغة تواصل مشترك حول شرق البحر الأبيض المتوسط والمناطق الدبلوماسية في الشرق وحتى خارج حدود الإمبراطورية بحدّ ذاتها. كان الاستخدام الدولي للغة اليونانية أحد الأسباب التي مكَّنت انتشار التنصير، مثلما هو مبين مثلًا من خلال اختيار اليونانية كلغة العهد الجديد في الكتاب المقدس، بالإضافة إلى استخدامها في المجمعات المسكونية داخل الإمبراطورية الرومانية المسيحية بدلًا من اللاتينية. ومع تفكك الإمبراطورية الرومانية الغربية، أصبحت اليونانية اللغة السائدة في الإمبراطورية الرومانية الشرقية، والتي يُشار إليها حديثًا باسم الإمبراطورية البيزنطية. بسبب أن التواصل في المجتمع القديم كان شفهيًا في الغالب، كان من الصعب تحديد مدى استمرار التحدث باللغات الإقليمية أو المحلية أو استخدامها لأغراض أخرى في ظل الحكم الروماني. ثمَّة بعض الأدلة على ذلك في النقوش أو في بعض المراجع الخاصة بالنصوص اليونانية والرومانية والتي تُشير إلى وجود لغات أخرى تتطلب مترجمين شفويين. تتميز اللغات البونيقية والقبطية والآرامية والسريانية بنصوصها الأدبية وعلم النقائش المتوفر إلى حدّ كبير. تنتشر اللغات الكلتية في معظم أنحاء أوروبا الغربية، لكن على الرغم من سهولة التعليم واللغة التي أنتجت سجلات مكتوبة قليلة، فإن اللغة كانت محدودة من حيث الكم لكنها لم تكن نادرة تمامًا. لم تترك اللغات الجرمانية في الإمبراطورية أي تسجيلات أو نصوص مكتوبة باستثناء نصوص اللغة القوطية. ساهم التعدد اللغوي في «العملية التثقافية» الذي يمكّن الفرد غير اليوناني أو الروماني من بناء هوية خاصة من خلال عمليات الرومنة أو الهلينة. بعد حكم اللامركزية في السلطة السياسية في العصور القديمة المتأخرة، تطورت اللاتينية على الصعيد المحلي في المقاطعات الغربية إلى فروع متشعبة التي أصبحت تُعرف باللغات الرومانسية، بما في ذلك الإسبانية والبرتغالية والفرنسية والإيطالية والكاتالونية والأوكرانية والرومانية. في أوائل القرن الحادي والعشرين، كانت اللغة الأولى أو الثانية لأكثر من مليار نسمة مشتقة من اللاتينية. بقيت اللاتينية وسيطًا دوليًا للتعبير عن الدبلوماسية والتطورات الفكرية التي رافقت عصر النهضة الإنسانية حتى القرن السابع عشر، إلى جانب أنها لغة القانون والكنيسة الرومانية الكاثوليكية حتى الوقت الحاضر.سة الرومانية الكاثوليكية حتى الوقت الحاضر.
, Das Römische Reich wurde nach den Punische … Das Römische Reich wurde nach den Punischen Kriegen zu einem Vielvölkerstaat, der den Mittelmeerraum beherrschte. Dabei trafen die Römer auf sehr unterschiedliche Kulturen, in denen sie ihre Lateinische Sprache zur Amtssprache machten. Im Ostteil des Reiches bewahrten sie als Erben des Hellenismus die griechische Amtssprache. Einige regionale Sprachen konnten sich als Volkssprachen behaupten. konnten sich als Volkssprachen behaupten.
, El llatí i el grec antic eren les principa … El llatí i el grec antic eren les principals llengües de l'Imperi Romà, però també hi coexistien altres llengües que eren importants a escala regional. La llengua dels antics romans era el llatí, que funcionava com a «llengua de poder». El llatí era omnipresent a l'Imperi Romà, com a llengua de la justícia a l'Imperi Romà d'Occident i com a llengua de l'exèrcit a tots els territoris. A partir del moment que tots els habitants nascuts lliures dins l'Imperi van assumir universalment la ciutadania, el 212 dC, un bon nombre de ciutadans romans devia desconèixer el llatí, tot i que s'esperava que aconseguissin, com a mínim, unes nocions bàsiques de l'idioma, amb què el llatí es va mantenir com una marca de «romanitat». El grec koiné s'havia convertit en la llengua vehicular del Mediterrani oriental i fins i tot de l'Àsia menor a conseqüència de les conquestes d'Alexandre el Gran. La «frontera lingüística» se situava a la península dels Balcans, separant el llatí, a l'oest, del grec, a l'est. Els romans amb una certa formació, particularment aquells de l'elit governant, estudiaven grec i, sovint, aconseguien un alt nivell de fluïdesa en aquesta llengua, que els era útil per a les comunicacions diplomàtiques amb la part oriental, fins i tot dins de les mateixes fronteres de l'imperi. L'ús internacional del grec va ser una de les condicions que van afavorir l'expansió del cristianisme, com es pot veure en l'elecció de la llengua grega a l'hora de redactar les Epístoles Paulines, o pel seu ús en els concilis ecumènics de l'Imperi Romà cristià. Amb la dissolució de l'Imperi de l'oest, el grec es va convertir en la llengua dominant de l'Imperi Romà d'Orient, posteriorment conegut com a Imperi Bizantí. Com que la comunicació, a les societats antigues, era predominantment oral, és difícil determinar l'abast en què les llengües locals o regionals van seguir essent parlades o utilitzades per a altres propòsits, durant el període de domini romà. No obstant això, hi ha inscripcions i referències en textos grecs i llatins que demostren l'existència d'altres llenguatges, així com la necessitat d'utilitzar traductors. Per exemple, el púnic, el copte, l'arameu o el siríac han deixat un volum significant d'epigrafia i literatura que ha sobreviscut fins avui en dia. Les llengües cèltiques eren parlades a bona part de l'Europa occidental, i tot i que l'educació oral celta va deixar pocs registres escrits, l'epigrafia dels pobles cèltics és limitada però no infreqüent. Les llengües germàniques de l'Imperi no han deixat gairebé cap text o inscripció, amb l'excepció del gòtic. El multilingüisme va contribuir a la «triangulació cultural» per la qual un individu que no era ni grec ni romà podia construir-se una identitat mitjançant els processos de romanització i hel·lenització. Després de la descentralització del poder polític, durant l'antiguitat tardana, el llatí es va desenvolupar localment en branques o dialectes, que més endavant es convertirien en les llengües romàniques, com ara el català, el castellà, el francès o l'italià. A començament del segle xxi, la primera o segona llengua de més de mil milions de persones deriva del llatí. El llatí mateix s'ha mantingut com a mitjà internacional d'expressió per part de la diplomàcia i per al desenvolupament intel·lectual identificat amb el renaixement humanista, des del segle xvii, així com en el llenguatge legal i en l'Església Catòlica, i fins al dia d'avui.l'Església Catòlica, i fins al dia d'avui.
, 拉丁语是罗马帝国的官方语言，但以希腊语为代表的其他语言在地方上也很重要。拉丁语是罗马 … 拉丁语是罗马帝国的官方语言，但以希腊语为代表的其他语言在地方上也很重要。拉丁语是罗马人的母语，在整个古典时期一直是帝国行政、法律、军事的标准用语。在帝国西部，拉丁语甚至被用于法院等地方行政用途。所有自由出生于公元212年的男性居民普遍获得公民权后，产生了许多不能通晓拉丁语的罗马市民。不过，此时拉丁语仍是“罗马身份”的象征。 公元前4世纪末亚历山大大帝的征服使得通用希腊语成为了地中海东部地区的通用语和与东侧境外政权外交的用语。希腊语的跨国境使用是基督教化的必要条件，例如《圣经新约》的语言选定为希腊语，便是考虑到其影响广泛，使用人数众多。罗马帝国教会的大公会议也使用希腊语，而不用拉丁语。随着罗马帝国的衰落，希腊语在东罗马帝国取代了拉丁语，成为了更加主要的语言。 由于古代社会交流主要发生在口头，因此很难确定罗马治下各种地方土语的应用都发生在什么场合。铭文中的蛛丝马迹及希腊、罗马文献中，均反映了罗马人与外国人交流时对翻译的需求。布匿语、科普特语、阿拉米语/叙利亚语有大量铭文及书信得以保留。凯尔特人的语言遍布西欧大部。虽然凯尔特语言的口述记录相当稀少，但凯尔特语铭文数量有限但不算少见。帝国境内的日耳曼语族语言除哥德语外几乎没留下任何文本。多语制使得既非罗马人也非希腊人的少数民族可以通过罗马化或希腊化来构建身份。 古典时代晚期政治权力逐步去中心化后，拉丁语的各种西欧方言逐渐演变为罗曼语族下的各种语言，如西班牙语、葡萄牙语、法语、意大利语、加泰罗尼亚语、奥克语及罗马尼亚语。21世纪初，有超过10亿人的第一或第二语言演化自拉丁语。拉丁语长久以来都是外交和知识传播的重要国际交流媒介，直至现代，法律及罗马天主教教会拉丁语都是如此。都是外交和知识传播的重要国际交流媒介，直至现代，法律及罗马天主教教会拉丁语都是如此。
, Bahasa-bahasa di Kekaisaran Romawi yang do … Bahasa-bahasa di Kekaisaran Romawi yang dominan adalah bahasa Latin dan bahasa Yunani, tetapi bahasa-bahasa lain juga dituturkan di tingkat regional. Bahasa orang-orang Romawi Kuno adalah bahasa Latin yang berfungsi sebagai "bahasa kekuasaan". Bahasa Latin sangat tersebar di Kekaisaran Romawi sebagai bahasa pemerintahan dan pengadilan di Kekaisaran Romawi Barat serta bahasa militer di wilayah lain. Setelah semua orang Romawi yang terlahir bebas memperoleh kewarganegaraan Romawi pada tahun 212 M, sejumlah besar warga Romawi belum dapat menuturkan bahasa Latin, walaupun mereka diharapkan bisa menuturkan bahasa itu dan bahasa Latin tetap menjadi penanda "keromawian". Bahasa Yunani Koine sudah menjadi lingua franca wilayah Mediterania timur dan Asia Kecil akibat penaklukan yang dilancarkan oleh Alexander Agung. "Garis batas linguistik" yang memisahkan Barat Latin dan Timur Yunani melintasi Semenanjung Balkan. Orang-orang Romawi yang terdidik (terutama golongan penguasa) mempelajari dan pada umumnya fasih berbahasa Yunani, yang merupakan bahasa diplomasi di Timur dan bahkan di luar daerah kekaisaran. Penggunaan bahasa Yunani secara internasional adalah salah satu kondisi yang memungkinkan penyebaran agama Kristen, seperti yang ditunjukkan oleh penggunaan bahasa Yunani sebagai bahasa surat-surat Paulus dan juga konsili-konsili ekumenis Kekaisaran Romawi yang sudah menjadi Kristen. Setelah jatuhnya Kekaisaran Romawi di Barat, bahasa Yunani menjadi bahasa yang dominan di Kekaisaran Romawi Timur. Masyarakat kuno pada umumnya berkomunikasi secara lisan, sehingga sulit untuk menentukan sejauh mana bahasa regional atau lokal masih digunakan pada masa kekuasaan Romawi. Terdapat bukti yang berasal dari prasasti-prasasti, acuan dalam teks Yunani dan Romawi, serta kebutuhan penafsir di kekaisaran. Selain itu, terdapat sejumlah epigrafi atau sastra dalam bahasa Punik, Koptik, Aram atau Suryani yang masih bertahan. Bahasa-bahasa Kelt tersebar luas di Eropa barat. Walaupun tidak banyak tulisan dalam bahasa Kelt yang tersisa, masih ada beberapa epigrafi Kelt yang telah ditemukan. Sementara itu, bahasa-bahasa Jermanik di Kekaisaran tidak meninggalkan karya tertulis (kecuali bahasa Gotik). Secara keseluruhan, multilingualisme membantu memunculkan "triangulasi budaya", yaitu suatu keadaan ketika seseorang yang bukan orang Yunani atau Romawi dapat membangun sebuah identitas dari proses Romanisasi dan Helenisasi. Setelah proses desentralisasi kekuasaan politik di Romawi pada zaman kuno akhir, bahasa Latin berkembang menjadi beberapa bahasa yang kini dikenal dengan nama rumpun bahasa Roman, seperti bahasa Spanyol, Portugis, Prancis dan Italia. Pada awal abad ke-21, terdapat lebih dari satu miliar orang yang menuturkan bahasa-bahasa Roman sebagai bahasa pertama atau kedua. Istilah-istilah dalam bahasa Latin sendiri masih digunakan di dalam dunia diplomasi, hukum, penelitian dan Gereja Katolik. Bahasa ini juga dikaitkan dengan pergerakan humanisme Renaisans hingga abad ke-17.kan humanisme Renaisans hingga abad ke-17.
, El latín y el griego fueron las principale … El latín y el griego fueron las principales lenguas en el Imperio Romano, pero hubo otros idiomas que también tuvieron relevancia a nivel local. La lengua materna de los antiguos romanos era el latín, que servía como "lengua de poder" y era muy usada en todo el Imperio Romano, en particular por los militares, por la administración y por los tribunales de Occidente. Después de haber sido concedida la ciudadanía romana a todos los habitantes nacidos libres del imperio, en el 212 d. C., pasaron a ser muchos los ciudadanos romanos que no hablaban latín, aunque supuestamente debían tener un conocimiento al menos simbólico de esa lengua, la cual continuó siendo una marca de la "romanidad". El griego koiné se había convertido en una lengua franca en el Mediterráneo oriental y en Asia Menor como consecuencia de las conquistas de Alejandro Magno en el siglo IV a. C. La frontera lingüística que dividía el occidente latino y el oriente griego pasaba por la península de los Balcanes. Los romanos cultos, particularmente los de la élite gobernante, estudiaban griego y frecuentemente adquirían una gran fluidez en esa lengua, la cual era útil para las comunicaciones diplomáticas en Oriente, incluso más allá de las fronteras del imperio. El uso internacional del griego fue una de las condiciones que posibilitó la expansión del cristianismo, lo que es patente, por ejemplo, en la elección del griego como lengua en que se escribieron las epístolas de San Pablo y su uso en los concilios ecuménicos. Con la disolución del imperio en Occidente, el griego pasó a ser la lengua dominante del Imperio romano en Oriente, modernamente llamado por algunos historiadores como Imperio Bizantino. Debido a que la comunicación en las sociedades de la Antigüedad es predominantemente oral, es difícil determinar hasta qué punto las lenguas regionales o locales continuaron siendo habladas o usadas para otros propósitos bajo el dominio romano. Hay algunas menciones a otras lenguas en inscripciones y en textos griegos y romanos, así como en la necesidad de intérpretes. En lo que se refiere al púnico, al copto, al arameo o al siríaco, ha llegado a nuestros días una cantidad significativa de registros epigráficos y literarios. Las lenguas celtas estaban extendidas por gran parte de Europa occidental y, a pesar de la oralidad de la cultura celta, motivo por el cual hay pocos registros escritos, existen algunas inscripciones que, no siendo abundantes, tampoco son raras. Las lenguas germánicas del imperio prácticamente no dejaron huellas epigráficas o textuales, a excepción del gótico. La existencia de muchas lenguas contribuyó a la "triangulación cultural" por la que quien no fuera griego ni romano podía construir una identidad a través de procesos de romanización y helenización. Después de la descentralización del poder político en la Antigüedad tardía, el latín se desarrolló a nivel local en sus respectivas provincias y en diversos grupos hasta convertirse en las lenguas romances tales como el portugués, el español, el catalán, el francés, el italiano o el rumano, entre otros. A principios del siglo XXI, la primera o segunda lengua de más de mil millones de personas derivaba del latín. El latín propiamente dicho permaneció como un medio de expresión internacional en la diplomacia y desarrollo intelectual, identificado con el humanismo del Renacimiento hasta el siglo XVII. Todavía es empleado en la actualidad en derecho y por la Iglesia Católica.idad en derecho y por la Iglesia Católica.
, Latin was the official language of the Rom … Latin was the official language of the Roman Empire, but other languages were regionally important, such as Greek. Latin was the original language of the Romans and remained the language of imperial administration, legislation, and the military throughout the classical period. In the West, it became the lingua franca and came to be used for even local administration of the cities including the law courts. After all freeborn male inhabitants of the Empire were universally enfranchised in 212 AD, a great number of Roman citizens would have lacked Latin, though they were expected to acquire at least a token knowledge, and Latin remained a marker of "Romanness". After the conquests of Alexander the Great in late 4th century BCE, Koine Greek had become a shared language around the eastern Mediterranean and diplomatic communications in the East, even beyond the borders of the Empire. The international use of Greek was one condition that enabled the spread of Christianity, as indicated for example by the choice of Greek as the language of the New Testament in the Bible and its use for the ecumenical councils of the Christian Roman Empire rather than Latin. With the dissolution of the Empire in the West, Greek became the more dominant language of the Roman Empire in the East, modernly referred to as the Byzantine Empire. As the communication in ancient society was predominantly oral, it can be difficult to determine the extent to which regional or local languages continued to be spoken or used for other purposes under Roman rule. Some evidence exists in inscriptions, or in references in Greek and Roman texts to other languages and the need for interpreters. For Punic, Coptic, and Aramaic or Syriac, a significant amount of epigraphy or literature survives. The Celtic languages were widespread throughout much of western Europe, and while the orality of Celtic education left scant written records, Celtic epigraphy is limited in quantity but not rare. The Germanic languages of the Empire have left next to no inscriptions or texts, with the exception of Gothic. Multilingualism contributed to the "cultural triangulation" by means of which an individual who was neither Greek nor Roman might construct an identity through the processes of Romanization and Hellenization. After the decentralization of political power in late antiquity, Latin developed locally in the Western provinces into branches that became the Romance languages, including Spanish, Portuguese, French, Italian, Catalan, Occitan and Romanian. By the early 21st century, the first or second language of more than a billion people derived from Latin. Latin itself remained an international medium of expression for diplomacy and for intellectual developments identified with Renaissance humanism up to the 17th century, and for law and the Roman Catholic Church to the present. the Roman Catholic Church to the present.
, Римская империя была многоязычным государс … Римская империя была многоязычным государством. Функции официальных языков в империи выполняли латынь и древнегреческий. Использование этих двух важнейших языков внутри империи было дифференцировано географически и функционально. В конечном счёте это привело к постепенному обособлению западной и восточной частей после 395 года. Во времена расцвета империи представители высших сословий стремились овладеть обоими официальными языками. Кроме этого, в империи имелись регионы с преобладанием различных автохтонных языков. Со временем часть из них была вытеснена официальными языками (кельтские языки Галлии, вытесненные латынью или автохтонные языки Анатолии, вытесненные греческим в Малой Азии). В повседневной жизни носители латинского и древнегреческого языков наиболее активно общались друг с другом на севере Балканского полуострова вдоль так называемой линии Иречека, а также на Сицилии и в Южной Италии.чека, а также на Сицилии и в Южной Италии.
, Латинська та грецька мови були офіційними … Латинська та грецька мови були офіційними мовами Римської імперії, але інші мови мали важливе значення на регіональному рівні. Латинська мова була мовою римлян і залишалася мовою імперської адміністрації, законодавства та військових протягом усього класичного періоду. На Заході вона стала lingua franca і стала використовуватись навіть для місцевого управління, включаючи ведення судових справ. Зрештою, коли в 212 р. всі вільнонароджені мешканці Імперії були визнані громадянами, велика їх кількість не знали латині на високому рівні, хоча вони, як очікується, отримали принаймні базові знання, В ту епоху латинська мова залишається маркером «римлянства». Грецьке койне стало загальною мовою регіону Східного Середземномор'я та мовою дипломатичного спілкування на Сході, навіть за межами Імперії. Міжнародне використання грецької мови було однією з умов, які сприяли поширенню християнства, на що вказує, наприклад, написання Нового Завіту грецькою мовою у Біблії та використання її, а не латини, для вселенських соборів у Римській імперії. З розпадом Імперії на Східну і Західну Римську імперію, грецька мова стала домінуючою мовою у східній частині імперії — Візантії. Оскільки спілкування в стародавньому суспільстві було переважно усним, важко визначити, наскільки були поширені та використовувалися регіональні чи місцеві мови за римських часів. Деякі докази існують у написах або в перекладах з грецької та латини текстів на інші мови та потреба в перекладачах. У пунів, коптів, арамейців чи сирійців збереглася значна кількість епіграфії чи літератури. Кельтські мови були широко поширені на всій території Західної Європи, хоча вони не мали власної писемності і залишили мізерну кількість письмових пам'яток. Германські мови, за винятком готської, не залишили після себе написів чи текстів. Після децентралізації політичної влади в кінці античності латинська мова розвивалася локально в західних провінціях, еволюціонувала у романські мови, включаючи іспанську, португальську, французьку, італійську та румунську. На початку ХХІ століття на романських мовах, які походять від латини, говорять понад мільярд людей.Сама латинська мова залишалася міжнародною мовою дипломатії та інтелектуальних розробок, ототожнюваних з ренесансовим гуманізмом до 17 століття, а для права та Римо-католицької церкви до сьогодення. та Римо-католицької церкви до сьогодення.
, O latim e o grego foram as principais líng … O latim e o grego foram as principais línguas no Império Romano, mas houve outros idiomas que também tiveram relevância a nível local. A língua nativa dos antigos romanos era o latim, que servia como "língua de poder" e que era muito usado em todo o Império Romano, nomeadamente pelos militares e nos tribunais do Ocidente. Após ter sido concedida a cidadania romana a todos os habitantes nascidos livres do império, em 212 d.C., teriam passado a existir muitos cidadãos romanos que não falavam latim, apesar de supostamente deverem ter um conhecimento pelo menos simbólico dessa língua, a qual continuou a ser uma marca da "romanidade". O grego koiné tinha-se tornado uma língua franca no Mediterrâneo Oriental e na Ásia Menor como consequência das conquistas de Alexandre, o Grande no século IV a.C. A "fronteira linguística" que dividia o ocidente latino e o oriente grego passava pela península dos Bálcãs. Os romanos cultos, particularmente os da elite governante, estudavam grego e frequentemente adquiriam uma grande fluência nessa língua, a qual era útil para as comunicações diplomáticas no Oriente inclusivamente para lá das fronteiras do império. O uso internacional do grego foi uma das condições que possibilitou a expansão do cristianismo, o que é patente, por exemplo, na escolha do grego como língua em que foram escritas as epístolas de São Paulo e o seu uso nos concílios ecuménicos. Quando o Império do Ocidente se dissolveu, o grego passou a ser a língua dominante no Império Oriental, mais tarde conhecido como Império Bizantino. Devido à comunicação nas sociedades da Antiguidade ser predominantemente oral, é difícil determinar até que ponto as línguas regionais ou locais continuaram a ser faladas ou usadas para outros propósitos sob o domínio romano. Há algumas menções a outras línguas em inscrições e em textos gregos e romanos, bem como da necessidade de intérpretes. No que toca ao púnico, copta, aramaico ou siríaco, chegou aos nossos dias uma quantidade significativa de registos epigráficos e literários. As línguas celtas estavam disseminadas por grande parte da Europa Ocidental e apesar da oralidade da cultura celta, que está na origem da raridade de registos escritos, existem algumas inscrições que, não sendo abundantes, também não são raras. As línguas germânicas do império praticamente não deixaram vestígios epigráficos ou textuais, à exceção do gótico. O multilinguismo contribuiu para a "triangulação cultural" pela qual quem não fosse grego nem romano podia construir uma identidade através de processos de romanização e helenização. Após a descentralização do poder político na Antiguidade Tardia, o latim desenvolveu-se localmente nas províncias em diversos ramos que se tornaram as línguas românicas, como o português, castelhano, catalão, francês ou italiano, entre outras. No início do século XXI, a primeira ou segunda língua de mais de mil milhões de pessoas era derivada do latim. O latim propriamente dito permaneceu um meio de expressão internacional na diplomacia e desenvolvimento intelectual, identificado com o humanismo do Renascimento, até ao século XVII. Ainda é usado atualmente em direito e pela Igreja Católica.almente em direito e pela Igreja Católica.
|
| rdfs:comment |
Latina eta Grezieraren Koiné dialektoa zir … Latina eta Grezieraren Koiné dialektoa ziren Erromatar Inperioko hizkuntz ofizialak, baina beste hizkuntza batzuk garrantzitsuak ziren bere eskualdeetan. Latina erromatarren jatorrizko hizkuntza zen eta inperioaren administrazioaren, legeen eta armadaren hizkuntza izaten jarraitu zen garai klasikoan.Mendebaldean Lingua Franca bilakatu zen, alegia, hizkuntza ezberdinak zituzten hiztunek euren artean hitz egiteko erabiltzen zutena. Hirietako administrazioan ere erabili zen, epaitegiak barne.. K.o.-go 2012. urtean constitutio Antoniniana izenez ezagutzen den ediktoari esker, Inperioko gizon libre guztiak erromatar hiritartasuna lortu zutenean, erromatar hiritar askok ez zekiten latinez, nahiz eta hizkuntza bera, "erromatartasunaren" adierazgarria zen.a, "erromatartasunaren" adierazgarria zen.
, O latim e o grego foram as principais líng … O latim e o grego foram as principais línguas no Império Romano, mas houve outros idiomas que também tiveram relevância a nível local. A língua nativa dos antigos romanos era o latim, que servia como "língua de poder" e que era muito usado em todo o Império Romano, nomeadamente pelos militares e nos tribunais do Ocidente. Após ter sido concedida a cidadania romana a todos os habitantes nascidos livres do império, em 212 d.C., teriam passado a existir muitos cidadãos romanos que não falavam latim, apesar de supostamente deverem ter um conhecimento pelo menos simbólico dessa língua, a qual continuou a ser uma marca da "romanidade".continuou a ser uma marca da "romanidade".
, Bahasa-bahasa di Kekaisaran Romawi yang do … Bahasa-bahasa di Kekaisaran Romawi yang dominan adalah bahasa Latin dan bahasa Yunani, tetapi bahasa-bahasa lain juga dituturkan di tingkat regional. Bahasa orang-orang Romawi Kuno adalah bahasa Latin yang berfungsi sebagai "bahasa kekuasaan". Bahasa Latin sangat tersebar di Kekaisaran Romawi sebagai bahasa pemerintahan dan pengadilan di Kekaisaran Romawi Barat serta bahasa militer di wilayah lain. Setelah semua orang Romawi yang terlahir bebas memperoleh kewarganegaraan Romawi pada tahun 212 M, sejumlah besar warga Romawi belum dapat menuturkan bahasa Latin, walaupun mereka diharapkan bisa menuturkan bahasa itu dan bahasa Latin tetap menjadi penanda "keromawian". Latin tetap menjadi penanda "keromawian".
, Latin was the official language of the Rom … Latin was the official language of the Roman Empire, but other languages were regionally important, such as Greek. Latin was the original language of the Romans and remained the language of imperial administration, legislation, and the military throughout the classical period. In the West, it became the lingua franca and came to be used for even local administration of the cities including the law courts. After all freeborn male inhabitants of the Empire were universally enfranchised in 212 AD, a great number of Roman citizens would have lacked Latin, though they were expected to acquire at least a token knowledge, and Latin remained a marker of "Romanness".nd Latin remained a marker of "Romanness".
, Il latino e il greco erano le due lingue u … Il latino e il greco erano le due lingue ufficiali dell'Impero Romano, ma altre lingue erano importanti a livello regionale. Il latino era la lingua nativa dei Romani e rimase la lingua dell'amministrazione imperiale, della legislazione e dell'esercito per tutto il periodo classico. In Occidente divenne la lingua franca e venne utilizzata anche per l'amministrazione locale delle città, compresi i tribunali. Dopo che tutti gli abitanti maschi nati liberi dell'Impero furono universalmente affrancati nel 212 d.C., a un gran numero di cittadini romani sarebbe mancata la conoscenza del latino, anche se ci si aspettava che acquisissero almeno una conoscenza simbolica, e il latino rimase un segno di "romanità".e il latino rimase un segno di "romanità".
, 拉丁语是罗马帝国的官方语言，但以希腊语为代表的其他语言在地方上也很重要。拉丁语是罗马 … 拉丁语是罗马帝国的官方语言，但以希腊语为代表的其他语言在地方上也很重要。拉丁语是罗马人的母语，在整个古典时期一直是帝国行政、法律、军事的标准用语。在帝国西部，拉丁语甚至被用于法院等地方行政用途。所有自由出生于公元212年的男性居民普遍获得公民权后，产生了许多不能通晓拉丁语的罗马市民。不过，此时拉丁语仍是“罗马身份”的象征。 公元前4世纪末亚历山大大帝的征服使得通用希腊语成为了地中海东部地区的通用语和与东侧境外政权外交的用语。希腊语的跨国境使用是基督教化的必要条件，例如《圣经新约》的语言选定为希腊语，便是考虑到其影响广泛，使用人数众多。罗马帝国教会的大公会议也使用希腊语，而不用拉丁语。随着罗马帝国的衰落，希腊语在东罗马帝国取代了拉丁语，成为了更加主要的语言。 由于古代社会交流主要发生在口头，因此很难确定罗马治下各种地方土语的应用都发生在什么场合。铭文中的蛛丝马迹及希腊、罗马文献中，均反映了罗马人与外国人交流时对翻译的需求。布匿语、科普特语、阿拉米语/叙利亚语有大量铭文及书信得以保留。凯尔特人的语言遍布西欧大部。虽然凯尔特语言的口述记录相当稀少，但凯尔特语铭文数量有限但不算少见。帝国境内的日耳曼语族语言除哥德语外几乎没留下任何文本。多语制使得既非罗马人也非希腊人的少数民族可以通过罗马化或希腊化来构建身份。任何文本。多语制使得既非罗马人也非希腊人的少数民族可以通过罗马化或希腊化来构建身份。
, Римская империя была многоязычным государс … Римская империя была многоязычным государством. Функции официальных языков в империи выполняли латынь и древнегреческий. Использование этих двух важнейших языков внутри империи было дифференцировано географически и функционально. В конечном счёте это привело к постепенному обособлению западной и восточной частей после 395 года. Во времена расцвета империи представители высших сословий стремились овладеть обоими официальными языками. Кроме этого, в империи имелись регионы с преобладанием различных автохтонных языков. Со временем часть из них была вытеснена официальными языками (кельтские языки Галлии, вытесненные латынью или автохтонные языки Анатолии, вытесненные греческим в Малой Азии). В повседневной жизни носители латинского и древнегреческого языков наиболее активно общались друг с друзыков наиболее активно общались друг с дру
, تُعد اللاتينية واليونانية اللغتين الرسميتي … تُعد اللاتينية واليونانية اللغتين الرسميتين للإمبراطورية الرومانية، في حين كانت اللغات الأخرى مهمة فقط من الناحية الإقليمية. تُعدّ اللاتينية اللغة الأصلية للرومان إذ كانت لغة الحكومة الإمبراطورية والإدارة والقضاء والجيش طوال الحقبة الكلاسيكية. في الإمبراطورية الرومانية الغربية، أصبحت اللاتينية لغة مشتركة وأصبحت تُستخدم حتى في الإدارة المحلية للمدن بما في ذلك المحاكم القانونية. بعد منح جميع سكان الإمبراطورية الجنسية الرومية بموجب المرسوم الأنطوني، لوحظ أن عددًا كبيرًا من المواطنين الرومان لا يتحدثون اللغة اللاتينية على الرغم أنه كان من المتوقع أن يكتسبوا على الأقل معرفة سطحية بها، لكن بقيت اللاتينية رمزًا للهوية الرومانية (الرومانتيكس).ينية رمزًا للهوية الرومانية (الرومانتيكس).
, El llatí i el grec antic eren les principa … El llatí i el grec antic eren les principals llengües de l'Imperi Romà, però també hi coexistien altres llengües que eren importants a escala regional. La llengua dels antics romans era el llatí, que funcionava com a «llengua de poder». El llatí era omnipresent a l'Imperi Romà, com a llengua de la justícia a l'Imperi Romà d'Occident i com a llengua de l'exèrcit a tots els territoris. A partir del moment que tots els habitants nascuts lliures dins l'Imperi van assumir universalment la ciutadania, el 212 dC, un bon nombre de ciutadans romans devia desconèixer el llatí, tot i que s'esperava que aconseguissin, com a mínim, unes nocions bàsiques de l'idioma, amb què el llatí es va mantenir com una marca de «romanitat». va mantenir com una marca de «romanitat».
, El latín y el griego fueron las principale … El latín y el griego fueron las principales lenguas en el Imperio Romano, pero hubo otros idiomas que también tuvieron relevancia a nivel local. La lengua materna de los antiguos romanos era el latín, que servía como "lengua de poder" y era muy usada en todo el Imperio Romano, en particular por los militares, por la administración y por los tribunales de Occidente. Después de haber sido concedida la ciudadanía romana a todos los habitantes nacidos libres del imperio, en el 212 d. C., pasaron a ser muchos los ciudadanos romanos que no hablaban latín, aunque supuestamente debían tener un conocimiento al menos simbólico de esa lengua, la cual continuó siendo una marca de la "romanidad".tinuó siendo una marca de la "romanidad".
, Das Römische Reich wurde nach den Punische … Das Römische Reich wurde nach den Punischen Kriegen zu einem Vielvölkerstaat, der den Mittelmeerraum beherrschte. Dabei trafen die Römer auf sehr unterschiedliche Kulturen, in denen sie ihre Lateinische Sprache zur Amtssprache machten. Im Ostteil des Reiches bewahrten sie als Erben des Hellenismus die griechische Amtssprache. Einige regionale Sprachen konnten sich als Volkssprachen behaupten. konnten sich als Volkssprachen behaupten.
, Латинська та грецька мови були офіційними … Латинська та грецька мови були офіційними мовами Римської імперії, але інші мови мали важливе значення на регіональному рівні. Латинська мова була мовою римлян і залишалася мовою імперської адміністрації, законодавства та військових протягом усього класичного періоду. На Заході вона стала lingua franca і стала використовуватись навіть для місцевого управління, включаючи ведення судових справ. Зрештою, коли в 212 р. всі вільнонароджені мешканці Імперії були визнані громадянами, велика їх кількість не знали латині на високому рівні, хоча вони, як очікується, отримали принаймні базові знання, В ту епоху латинська мова залишається маркером «римлянства». Грецьке койне стало загальною мовою регіону Східного Середземномор'я та мовою дипломатичного спілкування на Сході, навіть за межами Імперії. Мання на Сході, навіть за межами Імперії. М
|
