| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Имагология (от лат. imagо — изображение, о … Имагология (от лат. imagо — изображение, образ) — научная дисциплина о законах создания, функционирования и интерпретации образов «других», «чужих», инородных для воспринимающего объектов. Имагология имеет междисциплинарный характер. Анализируя полученные из различных источников данные, имагология стремится к их обобщению и выявлению внутри национального сознания общих представлений о внешних объектах.В научной литературе используются также термины «имагогика» (в работах психологов), «имиджелогия», «имэджинология» и др. Наименование «имиджелогия» иногда употребляется социологами в более узком смысле, для обозначения научной дисциплины, изучающей имидж — искусственно сконструированные образы. С. К. Милославская предлагает русский вариант наименования имагологии — «образоведение».наименования имагологии — «образоведение».
, La Imagología (imagology, имагология) se d … La Imagología (imagology, имагология) se define como el saber teórico necesario para crear, desarrollar y mantener una Imagen Pública. En otro contexto, la imagología es considerada como una rama de la Filología, de la Comparatística y de la Lingüística que estudia las imágenes mentales o imagotipos.tudia las imágenes mentales o imagotipos.
, Imagologie is een wetenschappelijk special … Imagologie is een wetenschappelijk specialisme dat culturele representaties (boeken, theaterstukken, films, persberichten) analyseert op hun beeldvorming over volkeren, culturen en samenlevingen. Imagologie is ontstaan rond het midden van de twintigste eeuw in de vergelijkende literatuurwetenschap, maar heeft raakvlakken met vele andere takken van wetenschap, van sociale psychologie tot kunst- en cultuurgeschiedenis. Ook het Frans en het Duits gebruiken de term imagologie, in het Engels spreekt men van imagology of ook wel image studies. Soms wordt ook wel de benaming interculturele hermeneutiek gebezigd.ming interculturele hermeneutiek gebezigd.
, Imagology is a branch of comparative liter … Imagology is a branch of comparative literature. More specifically, it is concerned with "the study of cross-national perceptions and images as expressed in literary discourse“. While it adopts a constructivist perspective on national stereotypes, it does emphasize that these stereotypes may have real social effects. It was developed in the 1950s with practitioners in France, the Netherlands, Belgium and Germany. It never gained much of a foothold in anglophone academia. This may be attributed to imagology's skewed relationship to Edward Said’s influential Orientalism, which is much better known in this context.hich is much better known in this context.
, L'imagologie est une méthode de la littéra … L'imagologie est une méthode de la littérature comparée qui étudie la relation entre l'écrivain et un ou plusieurs pays étrangers et la répercussion de ces derniers sur l'œuvre de l'écrivain. L'imagologie étudie ainsi les éléments que l'écrivain aura jugés pertinents quant à la réalité de l'étranger. Elle participe de même à la clarté et la compréhension d'écrivains qui ont été sensibles à l'égard de certaines cultures étrangères (Stendhal et l'Italie, l'Orient et le Romantisme, la germanophobie en France d'avant 1914, etc.)ermanophobie en France d'avant 1914, etc.)
, Імагологія — спеціальний розділ культуроло … Імагологія — спеціальний розділ культурології. Виник в літературознавстві як вчення про образи. Вивчає можливості передачі літературних образів при перекладі з однієї мови на іншу. Витоки імагології — у французькому порівняльно-історичному літературознавстві 1950-х років. Першопрохідцями у цьому напрямку були два французьких учених — професор Сорбонни , що видав в 1947 р. монографію «Французькі письменники і німецький міраж: 1800—1940», і його колега , перу якого належить книга «Порівняльне літературознавство» (1951). Помітний внесок у розвиток наукового напрямку досліджень зробили Х. Дізерінк, Ж. Леерссен, Ж.-М. Мура, Д.-А. Пажо, М. Фішер.еерссен, Ж.-М. Мура, Д.-А. Пажо, М. Фішер.
, Imagologia da literatura konparatuko alorr … Imagologia da literatura konparatuko alorrean erabil daitekeen literatur lanak aztertzeko metodologia bat, besteak beste. Imagologiak herrialde baten irudia jasotzen du. Lotura estua izan dezake bidaia-literaturarekin. Izan ere, bidaiariak ibilbidean zeharkatzen duen herrialdearen hainbat alderdi jakingarri jasoko ditu, eta geroago idatzita utzi. Daniel Henri Pageaux hispanista frantsesak doitutako metodologian iruditeria horrek hainbat osagai ditu: hitzak, ideologia eta eszenatokia. Garrantzitsuak dira bisitatutako herrialdean bolo-bolo dabiltzan hitz bereizgarriak, eta baita gutxiagotan erabiliak diren beste batzuk ere: eman dezagun simpático hitza Espainian, edo saudade Portugalen, edo seny Katalunian, edo jatorra Euskal Herrian... Ideologiari dagokionean aipatzen du Pageauxk bidaiariak herrialdearen bisitariak dituen betaurrekoak ikusten dituenak galbahetzeko eta bere ikuspegi propioa emateko. Eszenatokia da bidaia garatzen den ingurunea: historikoa, geografikoa, kulturala... Estereotipo kulturalak ere hor sartuko lirateke. Jakina da herrialde bakoitzean estereotipo bereziak daudela: ingeles flematikoa, frantses jendetasun handikoa, alemaniar sistematikoa, hitz gutxiko bizkaitar ekintzetan abila, etab. Euskal Herrian aspaldi eginak dira horrelako saioak. Juan Martin Hiribarren lapurtarrak XIX. mendean liburu hau ondu zuen: (1855, Baiona). Bertan, euskaldunen gorazarre modukoa jasotzen da, eta herrialdearen hainbat alderdi zerrendatzen dira eta azaltzen: historia, herrialde historikoak, merkatuak, lanbideak, pertsonaia famatu batzuk, etab. Nikolas Ormaetxea Pellejerok (Orexa, Gipuzkoa, 1888ko abenduaren 6a – Añorga, Gipuzkoa, 1961eko abuztuaren 9a), Orixe ezizenaz ezagunagoa, Euskaldunak (1950) izeneko freskoa paratu zuen bertsotan. Euskal mundu tradizionala deskribatu zuen, gure herrialdeko hainbat alderdi zerrendatu eta garatuta. Aurreko biak apaizak baziren, Jean Etxepare Bidegorri (1877-1935) laikoa zen. Beribilez haren 1931ko liburua autoz egindako bidaia alai baten kontakizuna da. Bertan agertzen da idazlearen jarrera humanista, aurrerazalea, euskaltzalea eta ilustratua bideko zerak iruzkinduz ikuspegi orginal batetik, prosa ederrean emana. Berebilezen ikusten da idazleak egiten duen ahalegina eta autozentsura, testu onargarriak sortzeko gizarte haren aurrean bere ideiei uko egin gabe. Aipagarriak dira hainbat pasarte liburu honetan. Aipagarria da duen asmo diplomatikoa mugaren alde bietako euskaldunak elkarri hurbiltzeko kontakizun legendario komun baten abaroan (Orreagako gudua), eta Historia hurbila ere aipatuz “zauriak berritu” gabe (Napoleonen inbasioa). Aipagarria da Loiolako Santutegiko bisitaren kontakizuna, non hizkuntzaren efektu sotilen bidez adierazten duen bere ikuspuntu kritikoa luxu barrokoari buruzkoan, hautsik harrotu gabe. Aipagarria da Zarauzko etxeen deskribapen enpatikoa, belaunaldiz belaunaldi irauteko asmoz egindako etxe sendo-ederrak. Aipagarria da Donostiako giroa nola kritikatzen duen, eta gizarte hartako arinkeria, arazo latzei itzuri egiteko ihesbidea: Belle Époque eta gero etorri behar zuen Bigarren Mundu Gerrako hondamendiaren zantzu iragarlea. Hazkunde ekonomiko eta sozial etengabearen baitako sinesmena putzura eroria zen Lehen Mundu Gerrarekin… Aipagarriak dira, era berean, herri-bizimoduaren laginak, estanpa modukoak: euskal bazkaria, Iruneko jaiak, euskararen soziolinguistika… Aipagarriak dira ere, jakintzaren ikuspuntutik egiten dituen ekarpenak, hala zientifikoak nola humanistikoak. Zientzien aldetik, jaso egiten du: munduaren sorrera “ziliporta” (txipristin) batetik, ikastun askoren gogoan oraindik Kreazioaren baitako sinesmena zegoenean; petrikiloren eta sasi-medikuntzaren estanpa umoretsua ematen du; itsasoak labarrak nola higatzen dituen deskribatzen du, ikuspegi positibistaz; landa-garapena (forestalismoa, sagardogintza, ur termalak)… Ikuspuntu humanistikotik jasotzen ditu: euskaldunek modernizazio industrialarekin dituzten kezkak eta erronkak; Greziako espiritu neurritsua beretzen du, bere biografiako aldarte suharrago batzuen aldean, non fedea galdu zuen, besteak beste: azken puntu honi dagokionez, hala ere, ez dakigu xuxen noraino hartu zuen asmoa bere benetako iritziak estaltzekoa, zer gerta ere bere idazle-bokazioarekin. Imagologiaren helburuetako bat da herrialdeen arteko elkar ulertzea eta harremanak sendotzea, itun-kutxa moduko bat. Euskal Herrian horretan dabil Etxepare Institutua, mundu mailako trukeak sustatzeko ahaleginean euskal kulturari bideak irekita. Azken aldi honetan imagologiaren ildoko lanak argitaratu dituzte ikertzaile hauek: Garbiñe Iztueta, Frederik Verbeke, etab.: Garbiñe Iztueta, Frederik Verbeke, etab.
, L'imagologia è lo studio delle immagini, d … L'imagologia è lo studio delle immagini, dei pregiudizi, dei cliché, degli stereotipi di una determinata cultura vista dalla prospettiva dell'Altro. È un campo di studio della comparativistica letteraria sviluppatosi originariamente in Francia grazie al contributo di studiosi della littérature comparée, che lo assunsero come metodo caratterizzante, a iniziare dal testo di Le écrivans francais et le mirage allemand e dal capitolo conclusivo del manuale di Le littérature comparée (1951). Chevrel dice che la letteratura comparata basa la sua essenza su questa disciplina; l'imagologia viene soprattutto studiata nella letteratura comparata in quanto riesce a determinare il rapporto che un popolo può avere con un altro.L'imagologia, fondandosi su questi presupposti, avvicina ai codici simbolici dell'altro e si costituisce come metodologia critica per accedere al suo immaginario. Questo rapporto è antico e si afferma nel momento in cui si afferma una popolazione in quanto un determinato popolo, entità nazionale, si autodetermina nel momento in cui definisce l'altro, in un rapporto dialogico-differenziale, come afferma Hugo Dyserinck. Già nell'antichità gli scrittori parlavano dell'immagine dell'altro: Erodoto descriveva gli altri popoli per accentuare la perfezione ateniese; Tacito descriveva il popolo dei Germani come un popolo fiero e incorruttibile, un mito che serviva ad allarmare i romani per le qualità dei loro nemici. L'interesse principale dell'imagologia è risalire al valore ideologico e politico che certi aspetti di un'opera letteraria possano avere. Studiosi importanti dell'imagologia sono e Daniel-Henri Pageaux che hanno dato una svolta a questa disciplina studiando le images e i mirages che fanno parte di un'imagerie culturelle, ovvero le immagini negative o positive di un immaginario collettivo al cui interno si formano miti e stereotipi. Pageaux procede con un metodo semiotico-strutturale, individuando prima le parole chiave di un determinato testo letterario, esaminando la strategia linguistica che ha scelto l'autore che può essere di estraniamento o di assimilazione, e infine studiandone le coordinate spaziali e temporali, conducendo un'analisi antropologica. Pageaux afferma che nel rapporto con l'altro ci può essere assimilazione quando si ha una considerazione positiva di una determinata cultura (ad esempio Goethe e l'interesse dei romanzi giapponesi) o ci può essere straniamento quando si ha sorta di distacco nei confronti dell'altro. Questi rapporti possono avere connotati estremi quali fobia e mania (nel primo caso c'è l'estraneamento eccessivo e nel secondo caso c'è un'enfatizzazione esagerata) che portano alla nascita di stereotipi. Gli stereotipi sono dei segnali di senso generale che vengono attribuiti a semplici fatti che vengono considerati fenomeni.ci fatti che vengono considerati fenomeni.
|
| rdfs:comment |
La Imagología (imagology, имагология) se d … La Imagología (imagology, имагология) se define como el saber teórico necesario para crear, desarrollar y mantener una Imagen Pública. En otro contexto, la imagología es considerada como una rama de la Filología, de la Comparatística y de la Lingüística que estudia las imágenes mentales o imagotipos.tudia las imágenes mentales o imagotipos.
, L'imagologia è lo studio delle immagini, d … L'imagologia è lo studio delle immagini, dei pregiudizi, dei cliché, degli stereotipi di una determinata cultura vista dalla prospettiva dell'Altro. È un campo di studio della comparativistica letteraria sviluppatosi originariamente in Francia grazie al contributo di studiosi della littérature comparée, che lo assunsero come metodo caratterizzante, a iniziare dal testo di Le écrivans francais et le mirage allemand e dal capitolo conclusivo del manuale di Le littérature comparée (1951).manuale di Le littérature comparée (1951).
, Imagologie is een wetenschappelijk special … Imagologie is een wetenschappelijk specialisme dat culturele representaties (boeken, theaterstukken, films, persberichten) analyseert op hun beeldvorming over volkeren, culturen en samenlevingen. Imagologie is ontstaan rond het midden van de twintigste eeuw in de vergelijkende literatuurwetenschap, maar heeft raakvlakken met vele andere takken van wetenschap, van sociale psychologie tot kunst- en cultuurgeschiedenis. Ook het Frans en het Duits gebruiken de term imagologie, in het Engels spreekt men van imagology of ook wel image studies. Soms wordt ook wel de benaming interculturele hermeneutiek gebezigd.ming interculturele hermeneutiek gebezigd.
, L'imagologie est une méthode de la littéra … L'imagologie est une méthode de la littérature comparée qui étudie la relation entre l'écrivain et un ou plusieurs pays étrangers et la répercussion de ces derniers sur l'œuvre de l'écrivain. L'imagologie étudie ainsi les éléments que l'écrivain aura jugés pertinents quant à la réalité de l'étranger. Elle participe de même à la clarté et la compréhension d'écrivains qui ont été sensibles à l'égard de certaines cultures étrangères (Stendhal et l'Italie, l'Orient et le Romantisme, la germanophobie en France d'avant 1914, etc.)ermanophobie en France d'avant 1914, etc.)
, Імагологія — спеціальний розділ культуроло … Імагологія — спеціальний розділ культурології. Виник в літературознавстві як вчення про образи. Вивчає можливості передачі літературних образів при перекладі з однієї мови на іншу. Витоки імагології — у французькому порівняльно-історичному літературознавстві 1950-х років. Першопрохідцями у цьому напрямку були два французьких учених — професор Сорбонни , що видав в 1947 р. монографію «Французькі письменники і німецький міраж: 1800—1940», і його колега , перу якого належить книга «Порівняльне літературознавство» (1951).а «Порівняльне літературознавство» (1951).
, Имагология (от лат. imagо — изображение, о … Имагология (от лат. imagо — изображение, образ) — научная дисциплина о законах создания, функционирования и интерпретации образов «других», «чужих», инородных для воспринимающего объектов. Имагология имеет междисциплинарный характер. Анализируя полученные из различных источников данные, имагология стремится к их обобщению и выявлению внутри национального сознания общих представлений о внешних объектах.В научной литературе используются также термины «имагогика» (в работах психологов), «имиджелогия», «имэджинология» и др. Наименование «имиджелогия» иногда употребляется социологами в более узком смысле, для обозначения научной дисциплины, изучающей имидж — искусственно сконструированные образы. С. К. Милославская предлагает русский вариант наименования имагологии — «образоведение».наименования имагологии — «образоведение».
, Imagology is a branch of comparative liter … Imagology is a branch of comparative literature. More specifically, it is concerned with "the study of cross-national perceptions and images as expressed in literary discourse“. While it adopts a constructivist perspective on national stereotypes, it does emphasize that these stereotypes may have real social effects. It was developed in the 1950s with practitioners in France, the Netherlands, Belgium and Germany. It never gained much of a foothold in anglophone academia. This may be attributed to imagology's skewed relationship to Edward Said’s influential Orientalism, which is much better known in this context.hich is much better known in this context.
, Imagologia da literatura konparatuko alorr … Imagologia da literatura konparatuko alorrean erabil daitekeen literatur lanak aztertzeko metodologia bat, besteak beste. Imagologiak herrialde baten irudia jasotzen du. Lotura estua izan dezake bidaia-literaturarekin. Izan ere, bidaiariak ibilbidean zeharkatzen duen herrialdearen hainbat alderdi jakingarri jasoko ditu, eta geroago idatzita utzi. Aipagarriak dira, era berean, herri-bizimoduaren laginak, estanpa modukoak: euskal bazkaria, Iruneko jaiak, euskararen soziolinguistika…runeko jaiak, euskararen soziolinguistika…
|
