| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Das Bencao gangmu (chinesisch 本草綱目 / 本草纲目, … Das Bencao gangmu (chinesisch 本草綱目 / 本草纲目, Pinyin Běncǎo Gāngmù, W.-G. Pen3-ts'ao3 Kang1-mu4 – „Das Buch heilender Kräuter“) aus dem 16. Jahrhundert ist das bekannteste historische Buch über chinesische Kräuter und Arzneidrogen. Geschrieben wurde es von dem Gelehrten Li Shizhen (李时珍 / 李時珍) (1518–1593) auf der Basis des Shennong ben cao jing und einer Reihe weiterer alter Arzneibücher. Das Werk wurde von der UNESCO in die Liste des Weltdokumentenerbes aufgenommen.Liste des Weltdokumentenerbes aufgenommen.
, بنتساو كانغمو هي موسوعة في علم الأعشاب الص … بنتساو كانغمو هي موسوعة في علم الأعشاب الصيني تعود إلى القرن السادس عشر الميلادي، والتي قام Li Shizhen (1518–1593) بكتابتها اعتماداً على المعارف الموجودة في موسوعة شينونغ بن تساو جينغ وفي كتب طبية أخرى؛ وهي ذات أهمية علمية تاريخية كبيرة. أضافت منظمة اليونسكو موسوعة بنتساو كانغمو إلى سجل ذاكرة العالم.موسوعة بنتساو كانغمو إلى سجل ذاكرة العالم.
, 《본초강목》(本草綱目 중국어 정체자: 本草綱目, 간체자: 本草纲目, 한어 병음: Běncǎo Gāngmù, 웨이드-자일스: Pen-ts'ao Kang-mu)은 중국 명나라의 이시진이 지은 약초학의 연구서이다. 중국 본초학 사상 가장 분량이 방대하고, 내용이 충실한 약학 저작이라고 평가 받는다.
, La matière médicale classifiée Le Bencao g … La matière médicale classifiée Le Bencao gangmu 本草綱目 est une pharmacopée écrite au XVIe siècle par Li Shizhen (1518-1593), un médecin naturaliste chinois, et publiée la première fois en 1593, l'année de sa mort. C’est probablement la description la plus connue et la plus respectée de la pharmacopée traditionnelle chinoise. Il se place dans la perspective de la longue et riche histoire des matières médicales (bencao) chinoises, qui a ressemblé au cours des siècles des informations sur l’utilisation médicinale des substances naturelles minérales, végétales et animales. Au cours des seize siècles de son déroulement, on mesure le progrès important des connaissances accompli mais il était inévitable que leur processus de production par accumulation continue et non exclusive sur tant de siècles, conduise à des ouvrages lourds de répétitions et de contradictions. Li Shizhen en réorganisant ce corpus suivant un système de classification clair et explicite, donnera avec le Bencao gangmu une œuvre majeure qui sera considérée comme le point culminant, le climax de ce qui peut être fait avec la méthode traditionnelle de compilation. Li Shizhen organise toutes les substances médicinales en un système de classification hiérarchique constitué de 16 sections (bu), 60 catégories (lei), et environ 1 895 notices (zhong). Chaque notice sur une substance médicinale est très bien structurée suivant un plan type. Pour organiser les myriades de choses, il avait certainement en tête une scala naturae, allant des airs, eaux aux minéraux, puis des petites aux grandes plantes, aux invertébrés, vertébrés, mammifères et finalement l’homme – du plus modeste au plus haut. Cette classification est l’innovation principale de Li Shizhen mais ne constitue en rien une taxonomie moderne des genres naturels. L’autre apport important de Li Shizhen, est de compléter les informations médicales par des informations d’histoire naturelle. Il donne quantité de renseignements philologiques, historiques, des descriptions assez précises des plantes et des animaux collectées dans les encyclopédies agricoles et horticoles et même des grands classiques. Le Bencao gangmu, est le seul texte combinant la pharmacopée et l'histoire naturelle, jamais produit en Chine. Dans chaque notice d’une matière médicinale, après avoir cité plusieurs auteurs anciens, Li Shizhen donne en général ses propres recommandations. Le plus souvent, il rajoute une opinion à d’autres opinions, sans aucune analyse critique. Parfois cependant, il corrige un auteur ancien sur un point de description botanique ou philologique ou essaie de concilier des opinions différentes en les contextualisant. Au besoin, il fait appel à sa propre expérience de praticien médical, donnant l’exemple de patients guéris par sa prescription. Enfin quand, il ne peut s’appuyer sur les anciens textes, il fait appel à des concepts de la pensée médicale naturaliste, comme la théorie des correspondances, pour justifier un traitement. Dans le Bencao gangmu, Li Shizhen affiche une conviction ferme dans l’unité et la régularité de la nature, et un grand respect de la tradition mais sans soumission inconditionnelle. Cependant il reste prisonnier du contexte culturel du début de la pharmacopée chinoise, très marquée aux premiers siècles par le milieu des alchimistes taoïstes chercheurs d’immortalité, des fangshi, possesseurs de recettes et méthodes plus ou moins magiques. Il semble très bien s’accommoder de la thérapie démonologique du Shennong bencao jing (selon l’expression de Unschuld) et de la pensée magique en général, en procédant à une naturalisation des esprits/démons (gui 鬼). Il les traite de manière semblable aux facteurs pathogènes naturels comme, le vent ou le froid et il explique leurs actions pathogènes par les mouvements du qi, les interactions yin-yang ou la théorie des correspondances systématiques du Huangdi neijing. Pour les médecins, les esprits (gui) font partie du monde naturel, et savoir comment vivre avec eux et s’en protéger (quand c’est nécessaire) relève d’une bonne pratique médicale. Cette tradition médicale des bencao est toujours vivante de nos jours, non seulement en Chine mais aussi ailleurs dans le monde. Alors qu’en Europe, le travail d’analyse chimique des substances médicinales par les apothicaires a permis à partir du XVIe siècle, d’extraire les principes actifs des drogues et de passer de la digitale à la digitaline puis de manière générale, des herbes médicinales aux médicaments modernes. La constitution de la pharmacognosie moderne a conduit à la relégation de l’herboristerie à la marge de la médecine.l’herboristerie à la marge de la médecine.
, El Compendi de Matèria Mèdica, també coneg … El Compendi de Matèria Mèdica, també conegut per les seves romaitzacions: Bencao Gangmu or Pen-tsao Kang-mu, és un materia medica xinès escrit per Li Shizhen durant la Dinastia Ming. El Compendi de Matèria Mèdica és considerat el llibre més complet mai escrit en la història de medicina xinesa tradicional. Llista totes les plantes, animals, minerals, i altres elements amb suposades propietats medicinals. El text consta de 1.892 entrades, cada entrada consta d'un nom anomenat gang. El mu al títol es refereix als sinònims de cada nom.ítol es refereix als sinònims de cada nom.
, Bencao gangmu, den stora farmakopén, utgiv … Bencao gangmu, den stora farmakopén, utgiven år 1578 i 52 volymer av den kinesiske läkaren och farmakologen Li Shizhen. Farmakopin anses vara det mest kompletta och ingående medicinska verk som skrivits om traditionell kinesisk medicin. Böckerna listar alla växter, djur, mineraler och andra ämnen som ansågs ha medicinska egenskaper. Den första versionen av verket färdigställde Li Shizhen 1578, efter att ha läst 800 andra medicinska referensverk och praktiserat medicin under 30 år. Verket beskriver tusentals örter och innehåller över 10 000 recept. I verket beskrivs också användning och framställning av opium och cannabis samt destillation av vin.ium och cannabis samt destillation av vin.
, El Bencao Gangmu (本草綱目), también conocido … El Bencao Gangmu (本草綱目), también conocido como Compendio de Materia Médica, es el tratado de medicina china escrito por Li Shizhen durante la Dinastía Ming. Es la obra más característica de la medicina (本草) de ese periodo. El Bencao Gangmu se considera el libro médico más completo y exhaustivo de toda la historia de la medicina china tradicional. Contiene todas las plantas, animales, minerales y objetos que supuestamente tenían propiedades medicinales. Ha sido traducido a más de 20 lenguas y publicado en todo el mundo. Incluso hoy día es utilizado como libro de referencia.día es utilizado como libro de referencia.
, «Бэньцао ганму» (кит. трад. 本草綱目, упр. 本草纲 … «Бэньцао ганму» (кит. трад. 本草綱目, упр. 本草纲目, пиньинь Běncǎo Gāngmù, также известен как «Компендиум лекарственных веществ», 1578) — классический лечебник, написанный китайским учёным Ли Шичжэнем. Содержит описания 1074 растительных, 443 животных, 217 минеральных средств и около 12 тысяч рецептов, применявшихся в традиционной китайской медицине.явшихся в традиционной китайской медицине.
, 『本草綱目』（ほんぞうこうもく）は、中国の本草学史上において、分量がもっとも多く、内 … 『本草綱目』（ほんぞうこうもく）は、中国の本草学史上において、分量がもっとも多く、内容がもっとも充実した薬学著作である。 作者は明王朝の李時珍（1518年 - 1593年）で、1578年（万暦6年）に完成、1596年（万暦23年）に南京で上梓された。日本でも最初の出版の数年以内には初版が輸入され、本草学の基本書として大きな影響を及ぼした。中国では何度も版を重ねたが、日本でもそれらが輸入されるとともに和刻本も長期に亙って数多く出版され、それら和刻本は3系統14種類に及ぶ。 慶長12年（1607年）、林羅山が長崎で本草綱目を入手し、駿府に滞在していた徳川家康に献上している。これを基に家康が本格的に本草研究を進める契機となる。 2011年5月22日から25日にかけて開催されたユネスコの会議にて、世界記録遺産に登録された。5月22日から25日にかけて開催されたユネスコの会議にて、世界記録遺産に登録された。
, 《本草纲目》是一部集中国16世紀以前本草學大成的著作，明代万历六年（1578年）定稿，万历二十三年（1596年）在南京正式刊行，作者為醫學家、藥學家和博物學家李時珍。此著收录于《四庫全書》，為子部醫家類。 《本草綱目》從完稿至刻印歷十餘年。李時珍到過蘄州、黃州和武昌，但沒書商願意承印。1579年，他前去南京六部直隸（簡稱南直隸、南京）尋求出版，但未獲成功。1590年，在獲得南京藏書家兼出版商的贊助，得以刻印。然而，李時珍未及三年便卒於家，未能看到自己的著作問世。
, The Bencao gangmu, known in English as the … The Bencao gangmu, known in English as the Compendium of Materia Medica or Great Pharmacopoeia, is an encyclopedic gathering of medicine, natural history, and Chinese herbology compiled and edited by Li Shizhen and published in the late 16th century, during the Ming dynasty. Its first draft was completed in 1578 and printed in Nanjing in 1596. The Compendium lists the materia medica of traditional Chinese medicine known at the time, including plants, animals, and minerals that were believed to have medicinal properties. Over the centuries it was reprinted, translated, and cited widely. In the twentieth century was adopted as a basis for Traditional Chinese Medicine. Li compiled his entries not only from hundreds of earlier works in the bencao medical tradition, but from literary and historical texts. He reasoned that a poem might have better value that a medical work and that a tale of the strange could illustrate a drug's effects.strange could illustrate a drug's effects.
, Bencao gangmu (chiń. upr. 本草纲目; chiń. trad … Bencao gangmu (chiń. upr. 本草纲目; chiń. trad. 本草綱目; pinyin Běncǎo Gāngmù; Wade-Giles Pen-ts’ao Kang-mu) – chińska farmakopea z czasów dynastii Ming, będąca ukoronowaniem rozwoju farmakopei chińskiej medycyny tradycyjnej. Została skompilowana przez Li Shizhena, który zebrał przepisy z dawnych ksiąg, przepisy ludowe i tradycyjne, sprawdził je w toku własnych badań, a następnie opisał. Li prowadził swoje studia od 1552 roku. Do 1578 zapoznał się z 40 farmakopeami, 361 traktatami medycznymi (w tym 84 cytowanymi wcześniej i 277, które nie pojawiają się w dziełach innych autorów) i 591 innymi tekstami (historiami, encyklopediami itp.); z tych ostatnich 440 Li cytował jako pierwszy. Z łącznie 792 tekstów, cytowanych przez Li Shizhena, 36% miało charakter tekstów medycznych, a 76% nikt przed nim nie cytował. Co ważne, w swym dziele Li zawarł opisy nowych chorób (z południa Chin, oraz zawleczonych przez europejskich kupców) oraz nowych roślin, jakie się podówczas w Chinach pojawiły (np. kukurydzy). Li Shizhen ukończył Bencao gangmu w 1587 roku, ale nie dożył ukazania się pierwszego wydania w 1596 roku. Dzieło natychmiast stało się bardzo popularne – tylko w 1602 ukazały się trzy wznowienia z 8, które wyszły w XVII w. Wydanie z 1655 zostało za czasów dynastii Qing włączone do biblioteki imperialnej. Pierwsze japońskie wydanie ukazało się w 1637 roku, nieco później zwrócili nań uwagę badacze europejscy; jednym z pierwszych, który zawarł obszerne wyjątki z Bencao.. w swym opisie Chin był jezuita . Bencao gangmu zawiera ponad 10 tys. receptur, oraz opisy 1892 substancji leczniczych, w tym:
* 1173 pochodzenia roślinnego;
* 444 – zwierzęcego;
* 275 – mineralnego. Księga została wydana w 52 tomach, zawierających także ponad 1000 ilustracji. Li Shizhen uporządkował materiał dzieląc go na 16 sekcji, 60 kategorii i 1892 hasła; choć system ten nie był tak innowacyjny jak badania Li, usprawniał jednak podział wiedzy zgromadzonej od czasu dynastii Song, na której działach wzorowały się inne farmakopee. Księga zawierała szeroki przegląd zagadnień z rozróżnianiem (po zapachu, pięciu smakach) i przygotowaniem ziół i leków. Oprócz samych przepisów, księga zawierała też dokładne opisy, jak ocenić jakość gleby, w której rosły (miało to wpływ na jakość otrzymanego produktu), kiedy należy zbierać które zioła, w jakiej postaci są najbardziej efektywne – czy w postaci wywaru, proszku, pigułek itp. Dzieło wykorzystywało metafory zaczerpnięte z hierarchicznego chińskiego porządku społecznego do klasyfikacji specyfików. Leki należące do kategorii „władcy” były wyłącznie dobroczynne i nie wykazywały niepożądanych skutków ubocznych, bez względu na dawkę. Te, które były nieco toksyczne i wymagały dodatkowych specyfików, by zrównoważyć skutki uboczne, były klasyfikowane jako „słudzy” lub „oficerowie domowi”; leki, określane mianem „obcych oficerów” były najbardziej szkodliwe i wymagały starannej neutralizacji. Metafory odnoszące się do konfucjańskich relacji społecznych były używane dla opisu relacji i proporcji ziół w danym specyfiku. Przykładowo na jednego „władcę” miało przypadać dwóch „oficerów”, lub składnik pomocniczy miał „służyć” głównemu, tak jak posłuszne dziecko służy matce itp. Ten sposób klasyfikacji był krytykowany jako „nienaukowy” przez XIX-wiecznych badaczy europejskich, niemniej to właśnie dzieło było najczęściej przez nich konsultowaną chińską farmakopeą. Informacje zawarte w księdze nie miały charakteru wyłącznie medycznego. Przykładowo, opisując roślinę qinpi (identyfikacja wedle współczesnej klasyfikacji botanicznej jest niejasna), Li Shizhen zauważał, że zabija ona bezkręgowce, a liście mogą być wykorzystywane do prania ubrań, a inna toksyczna roślina tianxiong (z rodzaju Aconitum) zabija i kręgowce i bezkręgowce; oznaczało to, że mogą one być wykorzystywane jako pestycydy. W 1765 roku wydał suplement do Bencao gangmu, w którym zamieścił komentarze do opisów 161 substancji wspomnianych w księdze, oraz opisał 716 substancji, których w pierwotnym dziele nie było.cji, których w pierwotnym dziele nie było.
|
| rdfs:comment |
La matière médicale classifiée Le Bencao g … La matière médicale classifiée Le Bencao gangmu 本草綱目 est une pharmacopée écrite au XVIe siècle par Li Shizhen (1518-1593), un médecin naturaliste chinois, et publiée la première fois en 1593, l'année de sa mort. C’est probablement la description la plus connue et la plus respectée de la pharmacopée traditionnelle chinoise.de la pharmacopée traditionnelle chinoise.
, El Compendi de Matèria Mèdica, també coneg … El Compendi de Matèria Mèdica, també conegut per les seves romaitzacions: Bencao Gangmu or Pen-tsao Kang-mu, és un materia medica xinès escrit per Li Shizhen durant la Dinastia Ming. El Compendi de Matèria Mèdica és considerat el llibre més complet mai escrit en la història de medicina xinesa tradicional. Llista totes les plantes, animals, minerals, i altres elements amb suposades propietats medicinals. El text consta de 1.892 entrades, cada entrada consta d'un nom anomenat gang. El mu al títol es refereix als sinònims de cada nom.ítol es refereix als sinònims de cada nom.
, 《本草纲目》是一部集中国16世紀以前本草學大成的著作，明代万历六年（1578年）定稿，万历二十三年（1596年）在南京正式刊行，作者為醫學家、藥學家和博物學家李時珍。此著收录于《四庫全書》，為子部醫家類。 《本草綱目》從完稿至刻印歷十餘年。李時珍到過蘄州、黃州和武昌，但沒書商願意承印。1579年，他前去南京六部直隸（簡稱南直隸、南京）尋求出版，但未獲成功。1590年，在獲得南京藏書家兼出版商的贊助，得以刻印。然而，李時珍未及三年便卒於家，未能看到自己的著作問世。
, El Bencao Gangmu (本草綱目), también conocido … El Bencao Gangmu (本草綱目), también conocido como Compendio de Materia Médica, es el tratado de medicina china escrito por Li Shizhen durante la Dinastía Ming. Es la obra más característica de la medicina (本草) de ese periodo. El Bencao Gangmu se considera el libro médico más completo y exhaustivo de toda la historia de la medicina china tradicional. Contiene todas las plantas, animales, minerales y objetos que supuestamente tenían propiedades medicinales. Ha sido traducido a más de 20 lenguas y publicado en todo el mundo. Incluso hoy día es utilizado como libro de referencia.día es utilizado como libro de referencia.
, Bencao gangmu (chiń. upr. 本草纲目; chiń. trad … Bencao gangmu (chiń. upr. 本草纲目; chiń. trad. 本草綱目; pinyin Běncǎo Gāngmù; Wade-Giles Pen-ts’ao Kang-mu) – chińska farmakopea z czasów dynastii Ming, będąca ukoronowaniem rozwoju farmakopei chińskiej medycyny tradycyjnej. Bencao gangmu zawiera ponad 10 tys. receptur, oraz opisy 1892 substancji leczniczych, w tym:
* 1173 pochodzenia roślinnego;
* 444 – zwierzęcego;
* 275 – mineralnego. W 1765 roku wydał suplement do Bencao gangmu, w którym zamieścił komentarze do opisów 161 substancji wspomnianych w księdze, oraz opisał 716 substancji, których w pierwotnym dziele nie było.cji, których w pierwotnym dziele nie było.
, Das Bencao gangmu (chinesisch 本草綱目 / 本草纲目, … Das Bencao gangmu (chinesisch 本草綱目 / 本草纲目, Pinyin Běncǎo Gāngmù, W.-G. Pen3-ts'ao3 Kang1-mu4 – „Das Buch heilender Kräuter“) aus dem 16. Jahrhundert ist das bekannteste historische Buch über chinesische Kräuter und Arzneidrogen. Geschrieben wurde es von dem Gelehrten Li Shizhen (李时珍 / 李時珍) (1518–1593) auf der Basis des Shennong ben cao jing und einer Reihe weiterer alter Arzneibücher. Das Werk wurde von der UNESCO in die Liste des Weltdokumentenerbes aufgenommen.Liste des Weltdokumentenerbes aufgenommen.
, 《본초강목》(本草綱目 중국어 정체자: 本草綱目, 간체자: 本草纲目, 한어 병음: Běncǎo Gāngmù, 웨이드-자일스: Pen-ts'ao Kang-mu)은 중국 명나라의 이시진이 지은 약초학의 연구서이다. 중국 본초학 사상 가장 분량이 방대하고, 내용이 충실한 약학 저작이라고 평가 받는다.
, «Бэньцао ганму» (кит. трад. 本草綱目, упр. 本草纲 … «Бэньцао ганму» (кит. трад. 本草綱目, упр. 本草纲目, пиньинь Běncǎo Gāngmù, также известен как «Компендиум лекарственных веществ», 1578) — классический лечебник, написанный китайским учёным Ли Шичжэнем. Содержит описания 1074 растительных, 443 животных, 217 минеральных средств и около 12 тысяч рецептов, применявшихся в традиционной китайской медицине.явшихся в традиционной китайской медицине.
, Bencao gangmu, den stora farmakopén, utgiv … Bencao gangmu, den stora farmakopén, utgiven år 1578 i 52 volymer av den kinesiske läkaren och farmakologen Li Shizhen. Farmakopin anses vara det mest kompletta och ingående medicinska verk som skrivits om traditionell kinesisk medicin. Böckerna listar alla växter, djur, mineraler och andra ämnen som ansågs ha medicinska egenskaper. Den första versionen av verket färdigställde Li Shizhen 1578, efter att ha läst 800 andra medicinska referensverk och praktiserat medicin under 30 år.sverk och praktiserat medicin under 30 år.
, بنتساو كانغمو هي موسوعة في علم الأعشاب الص … بنتساو كانغمو هي موسوعة في علم الأعشاب الصيني تعود إلى القرن السادس عشر الميلادي، والتي قام Li Shizhen (1518–1593) بكتابتها اعتماداً على المعارف الموجودة في موسوعة شينونغ بن تساو جينغ وفي كتب طبية أخرى؛ وهي ذات أهمية علمية تاريخية كبيرة. أضافت منظمة اليونسكو موسوعة بنتساو كانغمو إلى سجل ذاكرة العالم.موسوعة بنتساو كانغمو إلى سجل ذاكرة العالم.
, The Bencao gangmu, known in English as the … The Bencao gangmu, known in English as the Compendium of Materia Medica or Great Pharmacopoeia, is an encyclopedic gathering of medicine, natural history, and Chinese herbology compiled and edited by Li Shizhen and published in the late 16th century, during the Ming dynasty. Its first draft was completed in 1578 and printed in Nanjing in 1596. The Compendium lists the materia medica of traditional Chinese medicine known at the time, including plants, animals, and minerals that were believed to have medicinal properties. Over the centuries it was reprinted, translated, and cited widely. In the twentieth century was adopted as a basis for Traditional Chinese Medicine. a basis for Traditional Chinese Medicine.
, 『本草綱目』（ほんぞうこうもく）は、中国の本草学史上において、分量がもっとも多く、内 … 『本草綱目』（ほんぞうこうもく）は、中国の本草学史上において、分量がもっとも多く、内容がもっとも充実した薬学著作である。 作者は明王朝の李時珍（1518年 - 1593年）で、1578年（万暦6年）に完成、1596年（万暦23年）に南京で上梓された。日本でも最初の出版の数年以内には初版が輸入され、本草学の基本書として大きな影響を及ぼした。中国では何度も版を重ねたが、日本でもそれらが輸入されるとともに和刻本も長期に亙って数多く出版され、それら和刻本は3系統14種類に及ぶ。 慶長12年（1607年）、林羅山が長崎で本草綱目を入手し、駿府に滞在していた徳川家康に献上している。これを基に家康が本格的に本草研究を進める契機となる。 2011年5月22日から25日にかけて開催されたユネスコの会議にて、世界記録遺産に登録された。5月22日から25日にかけて開催されたユネスコの会議にて、世界記録遺産に登録された。
|
