| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Tarashankar BANDYOPADHYAYA [taraŝankar ban … Tarashankar BANDYOPADHYAYA [taraŝankar bandjopadhjaja] (naskiĝis la 23-an de julio 1898 en , Birbhum, Okcident-Bengalo, Barato; mortis la 14-an de septembro 1971 en Kolkato, Okcident-Bengalo) estis ĉefe romanisto kaj novelisto en la bengala lingvo. En siaj ĉ. 130 libroj, li esploris la temojn de konflikto inter la tradicio kaj la moderna epoko, la ŝanĝiĝantaj kamparaj kondiĉoj barataj dum la fruaj jardekoj de la 20-a jarcento, konflikto inter hinduaj kaj islamanaj komunumoj, la milito, la malsatego, kaj la sociaj malegalecoj. Liaj verkoj iĝis kaj iĝas la bazo de pluraj filmoj kaj televidserioj: lia novelo “Ĝalsaghar” (La muziksalono, 1932), ekzemple, estis la bazo de filmo (1958) de la sama titolo de Satyajit Ray . Pro sia romano Ganadevata (La voĉo de popolodio, 1942) li gajnis en 1966 la premion Gjanpith, la plej prestiĝa belarta premio de la barata registaro. Li verkis sekvaĵon, Panĉagram (Kvin vilaĝoj, 1943). Krom tiuj du konataj romanoj, en 1952 li verkis la romanon Arogja Niketan (La kuracejo, 1952) pro kiu li gajnis en 1955 belartan premion starigita memore de Rabindranath Tagore.n starigita memore de Rabindranath Tagore.
, Tarasankar Bandyopadhyay (23 July 1898 – 1 … Tarasankar Bandyopadhyay (23 July 1898 – 14 September 1971) was an Indian novelist who wrote in the Bengali language. He wrote 65 novels, 53-story-books, 12 plays, 4 essay-books, 4 autobiographies, 2 travel stories and composed several songs. He was awarded Rabindra Puraskar, Sahitya Akademi Award, Jnanpith Award, Padma Shri and Padma Bhushan. He was nominited for Nobel Prize in Literature in 1971.ted for Nobel Prize in Literature in 1971.
, Tarasankar Bandyopadhyay (23 Juli 1898 – 1 … Tarasankar Bandyopadhyay (23 Juli 1898 – 14 September 1971) adalah salah satu novelis Bengali utama. Ia menulis 65 novel, 53 buku cerita, 12 permainan panggung, 2 buku esay, 4 autobiografi dan 2 kisah perjalanan. Ia dianugerahi , Penghargaan , Penghargaan Jnanpith, dan Padma Bhushan., Penghargaan Jnanpith, dan Padma Bhushan.
, タラションコル・ボンドパッダエ（ベンガル語: তারাশঙ্কর বন্দ্যোপাধ্যায়、1898年7月24日 - 1971年9月14日）は、インドの作家。ベンガル語で創作し、ベンガル文学の著名な小説家である。
|
| rdfs:comment |
タラションコル・ボンドパッダエ（ベンガル語: তারাশঙ্কর বন্দ্যোপাধ্যায়、1898年7月24日 - 1971年9月14日）は、インドの作家。ベンガル語で創作し、ベンガル文学の著名な小説家である。
, Tarashankar BANDYOPADHYAYA [taraŝankar bandjopadhjaja] (naskiĝis la 23-an de julio 1898 en , Birbhum, Okcident-Bengalo, Barato; mortis la 14-an de septembro 1971 en Kolkato, Okcident-Bengalo) estis ĉefe romanisto kaj novelisto en la bengala lingvo.
, Tarasankar Bandyopadhyay (23 Juli 1898 – 1 … Tarasankar Bandyopadhyay (23 Juli 1898 – 14 September 1971) adalah salah satu novelis Bengali utama. Ia menulis 65 novel, 53 buku cerita, 12 permainan panggung, 2 buku esay, 4 autobiografi dan 2 kisah perjalanan. Ia dianugerahi , Penghargaan , Penghargaan Jnanpith, dan Padma Bhushan., Penghargaan Jnanpith, dan Padma Bhushan.
, Tarasankar Bandyopadhyay (23 July 1898 – 1 … Tarasankar Bandyopadhyay (23 July 1898 – 14 September 1971) was an Indian novelist who wrote in the Bengali language. He wrote 65 novels, 53-story-books, 12 plays, 4 essay-books, 4 autobiographies, 2 travel stories and composed several songs. He was awarded Rabindra Puraskar, Sahitya Akademi Award, Jnanpith Award, Padma Shri and Padma Bhushan. He was nominited for Nobel Prize in Literature in 1971.ted for Nobel Prize in Literature in 1971.
|
