| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Nicola di Otranto chiamato Nettario dopo essere diventato monaco (Otranto, 1155/1160 circa – Casole, 9 febbraio 1235) è stato un monaco cristiano, filosofo e teologo italiano.
, Николай Гидрунтский (также Отрантский, в м … Николай Гидрунтский (также Отрантский, в монашестве Нектарий; между 1155 и 1160, Отранто, область Апулия, Италия — 9 февраля 1235, Казоле (Казулы)) — византийский писатель, поэт, переводчик, полемист, богослов. Биографических сведений о его жизни осталось немного. Известно, что в 1205—1207 и в 1214—1215 годах он, благодаря своему хорошему знанию латыни, в качестве переводчика сопровождал в Константинополь для переговоров о церковной унии папских легатов, в первый раз кардинала Бенедикта, а затем кардинала Пелагия. Приблизительно в 1219—1220 годах (не позднее 1205) получил место настоятеля , рядом с Отранто. В 1223—1225 годах был послом императора Фридриха II Штауфена в Никее, при дворе императора Иоанна III Дуки Ватаца, а в 1232 году представлял греческие церкви Апулии на Папской курии. Возглавлял общество итало-византийских поэтов в родном Отранто. Свои произведения Николай Гидрунтский писал на греческом языке. Его сохранившееся поэтическое наследие представлено примерно 25 стихотворениями, написанными 12-сложником, представляющими собой короткие эпиграммы, адресатами которых были прежние настоятели возглавлявшегося им монастыря. Среди других поэтических произведений — четверостишия, адресованные сотнику Лонгину и Иосифу Аримафейскому. Он также составил апологию художественных произведений своего земляка Павла Гидрунтского. Из прозаических произведений Николая Гидрунтского сохранились три «речи против латинян», написанные им на латинском и греческом языках. Эти речи были написаны им приблизительно в 1222—1225 годах; в них он рассуждает в догматической форме о превосходстве православного учения над римско-католическим. В 1896 году эти речи были переведены на русский язык. Сохранилось также: два послания по богослужебным вопросам его авторства (после 1225 и после 1232 года), адресованные клирикам Южной Италии; написанный на греческом языке диалог «Рассуждение против иудеев» (около 1220 года), в котором Николай косвенно, но подробно описывает жизнь иудейской общины Константинополя после пожара, произошедшего в еврейском квартале города в 1203 году (данное сочинение признаётся ценным историческим источником до сих пор); переводы на латинский язык греческих литургических текстов (включая литургию Василия Великого и патриарха Германа I Константинопольского, которую он также снабдил пояснениями); подстраничный перевод и транслитерация на греческий язык латинской мессы (эта работа ранее ошибочно приписывалась Николаю Месариту). Кроме того, перу Николая Гидрунтского принадлежит трактат по геомантии и астрологии «Искусство резца», написанный им по арабским источникам.ца», написанный им по арабским источникам.
, Ο κατά κόσμον Νικόλαος ο Υδρουντινός ή εξ … Ο κατά κόσμον Νικόλαος ο Υδρουντινός ή εξ Υδρούντος (ως μοναχός Νεκτάριος, γεννήθηκε περί το 1155/60 στον Υδρούντα [το σημερινό Οτράντο] - πέθανε 9 Φεβρουαρίου 1235) υπήρξε Έλληνας ηγούμενος της μονής του Αγίου Νικολάου των Κασούλων της Κάτω Ιταλίας και συγγραφέας. Έλαβε ευρύτατη μόρφωση, μάλλον στην κοντινή μονή των Κασούλων, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα ελληνικής παιδείας στην Απουλία. Το 1205 τον βρίσκουμε στη μονή ως ιερομόναχο, ενώ πριν την κουρά του είχε εργαστεί στη γενέτειρά του ως ελληνοδιδάσκαλος (γραμματιστής), μεταφράζοντας ορθόδοξα λειτουργικά κείμενα από τα ελληνικά στα λατινικά. Σύντομα εκάρη μοναχός, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έλαβε το όνομα Νεκτάριος. Αν και δεν είναι γνωστό που σπούδασε και σε ποιους διδασκάλους μαθήτευσε, ο Νικόλαος φαίνεται ότι απέκτησε πολυμερή και εμβριθή μόρφωση. Το μορφωτικό του επίπεδο κάλυπτε ένα ευρύ φάσμα γνώσεων όπως θεολογία, αστρονομία, μαθηματικά. Μετέφρασε από τα ελληνικά στα λατινικά και αντίστροφα, σειρά κειμένων, κυρίως λατρευτικών, όπως η Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και η αποδιδόμενη στον πατριάρχη Γερμανό A' εξήγηση (Ιστορία μυστική) της θείας λειτουργίας. Συνέγραψε ακόμη και δικά του έργα, όπως ποιήματα κι επιστολές. Έγραφε τα έργα του στα ελληνικά παραθέτοντας αυτοχείρως, σε διπλανή στήλη, τη λατινική μετάφραση. Επειδή χειριζόταν και τις δύο γλώσσες, χρησιμοποιήθηκε ως διερμηνέας το 1205/7 από τον Βενέδικτο, καρδινάλιο - πρεσβύτερο της Αγίας Σωσάννης, και το 1214/15 από τον Πελάγιο Γκαλβάνι, καρδινάλιο - επίσκοπο του Αλβάνου, στα ταξίδια τους στη Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως, τα οποία απέβλεπαν στην ένωση των εκκλησιών. Το 1223/4 συμμετείχε σε διπλωματική αποστολή του δυτικού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' προς την αυλή της Νικαίας και το 1232 εκπροσώπησε τις ελληνικές εκκλησίες της Απουλίας στην παπική έδρα. Τον Δεκέμβριο του 1219 εξελέγη ηγούμενος της μονής του Αγίου Νικολάου των Κασούλων. Κατά την περίοδο της ηγουμενίας του (1219-1235) το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου των Κασούλων γνώρισε τις πιο ένδοξες στιγμές στη διάρκεια της ιστορίας του. Βασικότερή του έγνοια ήταν η πνευματική ανάπτυξη της μονής του. Υπήρξε φιλομαθής προσωπικότητα και λάτρης των βιβλίων, ώστε κύριο μέλημά του, όταν ανέλαβε τη διοίκηση, ήταν να οργανώσει και να εξελίξει τη βιβλιοθήκη της μονής. Ο εμπλουτισμός της σπουδαίας βιβλιοθήκης ήταν κατά κύριο λόγο δικό του έργο. Συγκέντρωσε με επιμέλεια πολύτιμα χειρόγραφα, καθώς και ο ίδιος υπήρξε αντιγραφέας χειρογράφων. Μετά από κάθε ταξίδι του έφερνε από την Ανατολή σπάνιους τόμους και βιβλία από τους σπουδαιότερους συγγραφείς, κλασσικούς και συγχρόνους. Το 1232 συμμετείχε σε Σύνοδο στη Ρώμη ως εκπρόσωπος των Ορθοδόξων της Κάτω Ιταλίας, στην οποία με σθένος υπερασπίστηκε τα λειτουργικά έθιμα της Ανατολικής Εκκλησίας και ματαίωσε τα σχέδια του Πάπα Γρηγόριου Θ΄ (1227-1241) για Ένωση των δύο Εκκλησιών. Υπήρξε στενός φίλος με τον μητροπολίτη Κερκύρας Γεώργιο Βαρδάνη. Η γνωριμία και η φιλία τους έδωσε το έναυσμα για τακτική αλληλογραφία πάνω από το Αδριατικό πέλαγος, μεταξύ Ότραντο και Κέρκυρας τα επόμενα χρόνια, παραδίδοντας στους μελετητές αξιόλογα κείμενα και πλούσιο υλικό για την εποχή που έδρασαν.ι πλούσιο υλικό για την εποχή που έδρασαν.
, Nikolaos of Otranto (ca. 1155/60 in Otrant … Nikolaos of Otranto (ca. 1155/60 in Otranto – February 9, 1235), also known as Nektarios of Casole, was a Greek abbot and author. Nikolaos was probably born around 1155/60. There is no record of where he received his considerable education, but it may have been at the , a very important centre of Greek erudition in Apulia located only a few kilometres outside Otranto. In any case he became hieromonk of that monastery no later than 1205, after working as a lay teacher of Greek in his hometown. Due to his mastery of both Latin and Greek, he served as interpreter for Cardinal Benedict of Santa Susanna in 1205/7 and Cardinal Pelagius of Albano in 1214/5, accompanying each to the Latin Empire of Constantinople for talks concerning ecclesiastical union. In 1223/4, he was part of a diplomatic mission sent by Emperor Frederick II to the Byzantine court at Nicaea, and in 1232 he represented the Greek churches of Apulia at the Papal Curia in 1232. Nikolaos translated several texts, mostly liturgical, from Greek into Latin and vice versa; examples include the Basileios liturgy and the explanation of the liturgy written by Patriarch Germanos I of Constantinople. His other writings include original poems and letters.itings include original poems and letters.
, Nikolaos von Otranto (auch: Abt Nektarios von Casole) (* ca. 1155/60 in Otranto; † 9. Februar 1235 im Kloster San Nicola di Casole) war ein griechischer Klostervorsteher und Schriftsteller.
|
| rdfs:comment |
Nicola di Otranto chiamato Nettario dopo essere diventato monaco (Otranto, 1155/1160 circa – Casole, 9 febbraio 1235) è stato un monaco cristiano, filosofo e teologo italiano.
, Nikolaos of Otranto (ca. 1155/60 in Otrant … Nikolaos of Otranto (ca. 1155/60 in Otranto – February 9, 1235), also known as Nektarios of Casole, was a Greek abbot and author. Nikolaos was probably born around 1155/60. There is no record of where he received his considerable education, but it may have been at the , a very important centre of Greek erudition in Apulia located only a few kilometres outside Otranto. In any case he became hieromonk of that monastery no later than 1205, after working as a lay teacher of Greek in his hometown. Due to his mastery of both Latin and Greek, he served as interpreter for Cardinal Benedict of Santa Susanna in 1205/7 and Cardinal Pelagius of Albano in 1214/5, accompanying each to the Latin Empire of Constantinople for talks concerning ecclesiastical union. In 1223/4, he was part of a diplomatic misIn 1223/4, he was part of a diplomatic mis
, Ο κατά κόσμον Νικόλαος ο Υδρουντινός ή εξ … Ο κατά κόσμον Νικόλαος ο Υδρουντινός ή εξ Υδρούντος (ως μοναχός Νεκτάριος, γεννήθηκε περί το 1155/60 στον Υδρούντα [το σημερινό Οτράντο] - πέθανε 9 Φεβρουαρίου 1235) υπήρξε Έλληνας ηγούμενος της μονής του Αγίου Νικολάου των Κασούλων της Κάτω Ιταλίας και συγγραφέας. Κασούλων της Κάτω Ιταλίας και συγγραφέας.
, Nikolaos von Otranto (auch: Abt Nektarios von Casole) (* ca. 1155/60 in Otranto; † 9. Februar 1235 im Kloster San Nicola di Casole) war ein griechischer Klostervorsteher und Schriftsteller.
, Николай Гидрунтский (также Отрантский, в монашестве Нектарий; между 1155 и 1160, Отранто, область Апулия, Италия — 9 февраля 1235, Казоле (Казулы)) — византийский писатель, поэт, переводчик, полемист, богослов.
|
