| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Ο Μαρτινισμός (γαλλ. martinisme, αγγλ. mar … Ο Μαρτινισμός (γαλλ. martinisme, αγγλ. martinism) είναι μυστικο-θεοσοφικό σύστημα που θεμελίωσε ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν Μαρτέν, ο επονομαζόμενος "Άγνωστος Φιλόσοφος" στη Γαλλία κατά τα τέλη του δεκάτου ογδόου αιώνα, βασιζόμενος σε δύο προγενέστερες μυητικές παραδόσεις: αφ' ενός των Τεκτόνων Ιπποτών Εκλεκτών Κοέν του Σύμπαντος του και αφ' ετέρου της θεοσοφικῆς διδασκαλίας του Jacob Boehme. Διευκρινίζεται ότι ο όρος "θεοσοφικό" εδώ έχει την γενική έννοια του "αναφερομένου στην Θεία Σοφία" και δεν περιορίζεται στην την οποίαν ίδρυσε το 1875 η Ελένα Μπλαβάτσκυ. Ο Μαρτινισμός εντάσσεται στο γενικότερο ευρωπαϊκό θεοσοφικό ρεύμα, του οποίου εκφραστές ήσαν, εκτός από τον Σαιν Μαρτέν ή "Θεόσοφο της Αμπουάζ", ο Jacob Boehme ή "Θεόσοφος του Goerlitz" (1575 - 1624), ο ή "Σουηδός Θεόσοφος" (1688 - 1772), ο Georg Gichtel ή "Θεόσοφος του Άμστερνταμ" (1638 - 1710) κ.α. Εξάλλου, ο Μαρτινισμός αποτελεί έκφραση του ευρωπαϊκού ιλλουμινισμού και αντιτάχθηκε στον υλισμό των (Encyclopédie ou Dictionnaire raisonné des sciences) του 18ου αιώνα. Επίσης, ο Μαρτινισμός θεωρείται ως ένας από τους προδρόμους του Ευρωπαϊκού ρομαντισμού (Auguste Viatte, Les Sources Occultes du Romantisme. Illuminisme, Theosophie 1770 - 1820, Bibliotheque L'evolution de l'Humanité, 2001), επηρέασε δε συγγραφείς όπως ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ (βλ. Balzac et le Martinisme).ντε Μπαλζάκ (βλ. Balzac et le Martinisme).
, O martinismo é uma corrente maçônica de mi … O martinismo é uma corrente maçônica de misticismo judaico-cristão, baseada nos ensinamentos de Louis-Claude de Saint-Martin (1743-1803) sobre a Queda do homem, tal como expressa no texto de Fernando Pessoa (No Túmulo de Christian Rosenkreutz), do seu estado de privação material da fonte divina, e de todo o processo de retorno à sua essência, designado por 'Reintegração' ou Iluminação. O termo é também a designação de um grau maçónico. A escola de Martinez de Pasqually restringiu-se à Teurgia, à prática operativa, enquanto a escola de Louis-Claude de Saint-Martin estendeu-se à chamada via mística ou cardíaca. Mais tarde, o referido Louis Claude, secretário de Pasqually, anuncia nos seus livros as fases da evolução espiritual, nomeadamente, 'Le Crocodile', 'l'Homme de Desir', 'l'Homme-Dieu', e por aí em diante. A palavra "martinismo" se refere a estes dois maçons, "Martinès de Pasqually" e "Saint-Martin", tendo sido introduzida por Papus. Umberto Eco, no seu romance O Pêndulo de Foucault, enuncia uma grande confusão entre martinismo e . O propósito do movimento é, como Saint-Martin enuncia, a , nomeadamente, uma ascensão teúrgica, nos mistérios de iniciação da gnose cristã, partindo de bases marcadamente esotéricas. As iniciações no martinismo tomam lugar privadamente, de mestre a iniciado. Os martinistas estão, por norma, convencidos de que o seu processo de iniciação é a plantação de uma semente e que compete ao iniciado fazê-la crescer dentro de si. Como uma tradição mística, foi primeiro transmitido através de um alto grau maçônico estabelecido por volta de 1740, por Martinez de Pasqually e, mais tarde, propagado pelos seus dois alunos, Louis Claude de Saint-Martin e Jean-Baptiste de Willermoz - o primeiro fundador de um movimento de nome, criado no século XVII-XVIII, e re-estabelecido por Papus, sob os auspícios da Ordre Kabbalistique de la Rose Croix; o segundo, fundador do Rito Escocês Retificado da franco-maçonaria. O termo martinismo aplica-se tanto a esta doutrina particular e aos ensinamentos da fundada em 1886 por e Papus, ele mesmo associado à dinâmica iniciática em Paris, e médico durante a primeira guerra mundial, onde viria a falecer, e membro de ordens como a Ordre Kabbalistique de la Rose Croix, a Hermetic Order of the Golden Dawn, e outras ordens similares). Este termo não foi usado por Louis-Claude de Saint-Martin, todavia. Esta confusa desambiguação tem sido um problema, desde o final do século XIX, onde martinismo teria sido usado entre Louis-Claude de Saint-Martin e Martinez de Pasqually, e os trabalhos do primeiro serem atribuídos ao segundo. A transmissão regular do martinismo para e Papus ainda precisa de ser melhor documentada. O martinismo consiste na parte mística e espiritual da franco-maçonaria, devido às bases comuns dos dois movimentos, e devido ao grande número de afiliações mútuas nestas ordens por parte dos seus membros. O martinismo não deve ser confundido com a Igreja Evangélica Luterana, que tem as suas bases em Martinho Lutero. No início, a maior parte dos movimentos martinistas era dotado de uma estrutura de três graus, cujo nome pode variar, a saber: - Associado (1º grau) - Iniciado (2º grau) - Superior Incógnito ("S.I.") (3º grau) Atualmente, parte dos movimentos martinistas modernos é dotada de uma estrutura de cinco graus, cujo nome pode variar, a saber: - Associado (1º grau) - Iniciado (2º grau) - Superior Incógnito ("S.I.") (3º grau) - Superior Incógnito Iniciador ("S.I.I.") (4º grau) - Superior Incógnito Iniciador Livre ("S.I.I.L. ou S.I.G.I.") (5º grau)r Livre ("S.I.I.L. ou S.I.G.I.") (5º grau)
, Het martinisme is een para-maçonnieke, spi … Het martinisme is een para-maçonnieke, spirituele beweging, ontstaan uit de leringen van Louis-Claude de Saint-Martin (1743-1803). Saint-Martin noemde zich "De onbekende filosoof" en onder deze naam schreef hij vele werken. De titels van zijn boeken geven de stadia van de spirituele evolutie van de mens aan, zoals 'Le Crocodile', 'l'Homme de Desir', 'l'Homme-Dieu', enzovoorts. De benaming martinisme bestond reeds ten tijde van Saint-Martin en omvatte zowel diens leringen als die van zijn leermeester Martines de Pasqually. Deze benaming werd terug algemeen bekend dankzij de esotericus Papus (1865-1916). Papus introduceerde het onderscheid tussen Martinisme en Martinezisme. Na de dood van Papus ontstonden er verschillende martinistenorden, waarvan de meeste van de orde van Papus afstamden en dus ook aanspraak maken op die filiatie. De kern van het martinisme is de 'Weg van het hart'. Zoals Saint-Martin het zelf formuleerde: Het doel van inwijding is ingaan in het hart van God en God laten ingaan in jouw eigen hart. In het martinisme en vergelijkbare groepen gebeurt de inwijding of initiatie privé, via overdracht van inwijder op inwijdeling (van initiator op initiant). Iedere martinist wordt ervan doordrongen dat er niets meer dan een zaadje wordt overgedragen. Het is aan de ingewijde om te zorgen dat het ontvangen zaad tot wasdom kan komen. Papus en Augustin Chaboseau hadden allebei bepaalde twijfels over hun persoonlijke filiatie van de inwijdingen van Louis-Claude de Saint-Martin. Daarom hebben ze hun eigen inwijdingen met elkaar uitgewisseld, zodat ze allebei zeker waren van hun regulariteit. Samen stichtten zij vervolgens de Ordre Martiniste (OM, martinistenorde). Het martinisme is geen vrijmetselarij, maar wordt er vaak mee geassocieerd, wegens die deels op de ritualen van de vrijmetselarij zijn geënt en vanwege de vele dubbele lidmaatschappen tussen beide bewegingen. Daarom wordt het martinisme gerekend tot de para-maçonnerie. Het martinisme moet niet worden verward met de Evangelisch-Lutherse Kerk, die naar zijn grondlegger Maarten Luther wel aangeduid wordt als martinistenkerk.r wel aangeduid wordt als martinistenkerk.
, 馬丁主義（法語：Martinisme；英語：Martinism；俄語：Мартини … 馬丁主義（法語：Martinisme；英語：Martinism；俄語：Мартинизм）是一種基督教神祕主義或曰密傳基督教教派。其思想體系著重於原人的墮落，意即此原人喪失了他的神性之源，以及他回歸神性的歷程，這種回歸被稱為「重返」（Reintegration）或「啟發」（Illumination）。由於並無固定中文譯名，以至稱謂眾多：馬丁教派、馬汀尼教派或馬丁主義教派。以馬丁主義教導形成的結社稱作馬丁教派結社或馬丁教派門徒會（法：Ordre Martiniste；英：Martinist Order）；追隨者或信徒稱為馬丁主義者、馬丁教派門徒或馬丁尼教派者（法：Martiniste；英：Martinist）。 作為一種神祕主義傳統，這種學說首先流傳於一個1740年左右在法國由建立的高階美生會，然後再經由他的兩名學生與發展成兩種不同的形式。 馬丁主義可以指由上述而來的這種特殊教義或理論，也可指1886年由和（其以暱稱「帕浦斯」〔Papus〕聞名）正式組建的馬丁教派門徒會的教導，但後者並未完全延續18世紀初創時的傳承。而且「馬丁主義」一詞還被交替使用來指稱路易·克勞德·聖-馬丁和馬丁尼斯·德·帕斯夸利兩人的教導，前者的教導往往被歸因於後者，凡此種種歧義早在18世紀末期就已經成了一個令人困惑的難題。者的教導往往被歸因於後者，凡此種種歧義早在18世紀末期就已經成了一個令人困惑的難題。
, El martinisme és una doctrina esotèrica fu … El martinisme és una doctrina esotèrica fundada a París per Papus i l'any 1891, amb l'objectiu de transmetre els coneixements de . A la mort de Papus en 1816 l'orde es va fragmentar i la major part dels seguidors va seguir , Teder i a la mort d'aquest , que van dur la seu a Lió i van impedir la formació d'una federació internacional de societats ocultistes amb els Rosa-Creu dels Estats Units. Victor Blanchard va dirigir l'altra branca, favorable a la federació, i Augustin Chaboseau i Victor-Émile Michelet l'Ordre Martiniste Traditionnel, que es va federar amb els Rosa-Creu el 1946.e es va federar amb els Rosa-Creu el 1946.
, Martinismo estas tipo de mistika kaj esote … Martinismo estas tipo de mistika kaj esotera kristanismo koncerne la falo de la unua homo, lia stato de materia senigeco for lia dia fonto, kaj la proceso pri lia reveno, nomiĝas reintegro aŭ lumigado. Kiel mistika tradicio, ĝi unue estis transdonita per framasona altnivela sistemo estigita en Francio de , kaj malfrue Louis Claude de Saint-Martin kaj propagis ĝin. La vorto Martinismo estas kolektiva termino, kiu priskribas kaj ĉi tiun doktrinon kaj la instruaĵojn de la reorganizita "Martinista Ordeno" estigita en 1886 de Augustin Chaboseau kaj Gerard Encausse (kaŝnome Papus). Oni ne uzis la vorton dum la komenco en la 18-a jarcento. Ĉi tiu konfuza apartigo estas problemo ekde la fino de la 18-a jarcento. Oni jam uzis la terminon Martinismo interŝanĝeble inter la instruaĵoj de Louis-Claude de Saint-Martin kaj Martinez de Pasqually. Oni ofte atribuis la verkojn de la unua al la verkoj de la ĉi lasta.jn de la unua al la verkoj de la ĉi lasta.
, Martynizm - ruch filozoficzny i religijny … Martynizm - ruch filozoficzny i religijny zapoczątkowany w XVIII w. przez teozofa i kontynuowany przez zwanego Nieznanym Filozofem oraz przez . Ruch ten nawiązywał do tradycji gnostycznych i głosił potrzebę , czyli powrotu człowieka do stanu sprzed wygnania go z raju. Jest formą mistycznego i ezoterycznego chrześcijaństwa. Nazwa "martynizm" pochodzi od nazwisk obydwu pierwszych filozofów propagujących ten nurt filozoficzno-religijny.agujących ten nurt filozoficzno-religijny.
, Martinismus je hnutí zabývající se magií a … Martinismus je hnutí zabývající se magií a mystikou založené na konci 18. století . Esoterická kariéra Martinèse de Pasqually (1709-1774) počala založením zednářské Chapȋtre des Juges Ecossais – Kapituly skotských soudců v roce 1754 v Montpellier. Od roku 1762 žil v Bordeaux, v kterém kolem roku 1766 založil společnost založenou na vlastním učení Ordre des chevaliers maçons elus coëns de l´universe – Řád zednářských rytířů vyvolených kněží světa, zkráceně . Ústřední myšlenkou řádu byla víra, že člověk a všechny živé bytosti se pomocí určitých praktik mohou dostat do svého přirozeného stavu z doby před . Těmito praktikami byla theurgická invokace neviditelných inteligencí a božství z vyšších sfér. Martinèsovo učení bylo vypracováno v díle Trité sur la réintegration des êtres dans leur première propriété, vertu et puissance spirituelle divine – Pojednání o reintegraci bytostí do jejich prvotního stavu, ctnosti a božské duchovní moci přibližně z roku 1771 podle kterého „Věčný“ stále vytváří hierarchii duchovní bytosti spojených do „božské nesmírnosti“, avšak v důsledku vzpoury části těchto bytostí Věčný nařídil jiným duchům vytvořit materiální svět, kde byli vzpurní duchové uvězněni. Přímo z Věčného pak v materiálním světě emanovali „čtvrtiřadé“ duchovní bytosti – lidé, z nichž Adam ponechaný své svobodné vůli se také vzbouřil. Účelem a gnostického Pasquallyho učení mělo být navrátit člověka do prvotního stavu jednoty s Bohem pomocí theurgie a vůle – která je jedinou božskou mocí, kterou si člověk zachoval, a jedinou mocí schopnou postavit se vzpurným duchům. Po zednářském vzoru měl Elus cohen tři stupně: učně, tovaryše a mistra, které však byly chápány jako profánní a „mimo chrám“ a následovali čtyři kněžské stupně dostupné pouze mistrům:
* vznešený mistr, dokonalý vznešený mistr
* kněz, kněz-tovaryš, mistr kněz
* chrámová třída s velmistrem řádu – rytířem východu
* Réau-Croix Do vyšších stupňů byly kandidáti jakožto kněží ordinováni, spíše než po zednářském způsobu iniciováni. Ordinace byla udělována duchy a do kněze při ní vstupoval vyvolený Věčného podle daného kruhu: Adam, Abrahám, Mojžíš, Zorobábel a Ježíš. Od členů řádu se očekávala duševní a morální askeze, dodržování stravovacích pravidel a postů i pravidelné modlitby. Během vrcholného období měl řád kolem stovky členů a dvanácti „chrámů“. Na další vývoj martinistického hnutí měl vliv především (1743-1803) a (1730-1824). Saint-Martin zajímal spíše mystický potenciál Pasquallova učení, profiloval se jako zbožný křesťan a přeložil do francouzštiny dílo Jakoba Böhma. Naopak Willermoz byl přitahován theurgickou rituální magií a v roce 1773 založil lyonskou lóži zednářského ritu , čímž také do Francie uvedl templářské zednářství. Spojení templářského zednářství s náboženským ceremoniálem Elus cohen dokončil založením Régime ecossais rectifié – Obnoveného skotského ritu. Samotný ritus nezahrnoval theurgickou, kabalistickou ani alchymistickou praxi, ale s Elus cohen – nejvyšším kruhem společnosti, sdílel Pasquallovo učení. Saint-Martin posléze proměnný Elus cohen pro svůj nezájem o zednářství opustil a jeho teosofické učení získalo mnoho následovníků po celé Evropě, zatímco Willermozovo hnutí téměř zaniklo po Francouzské revoluci.utí téměř zaniklo po Francouzské revoluci.
, Il Martinismo è una Via Iniziatica il cui scopo è il "perfezionamento interiore dell'essere umano", attraverso la reintegrazione dell'uomo nell'uomo e dell'uomo nel divino.
, Martinism is a form of Christian mysticism … Martinism is a form of Christian mysticism and esoteric Christianity concerned with the fall of the first man, his state of material privation from his divine source, and the process of his return, called 'Reintegration'. As a mystical tradition, it was first transmitted through a Masonic high-degree system established around 1740 in France by Martinez de Pasqually, and later propagated in different forms by his two students Louis Claude de Saint-Martin and Jean-Baptiste Willermoz. The term Martinism applies to both this particular doctrine and the teachings of the reorganized "Martinist Order" founded in 1886 by Augustin Chaboseau and Gérard Encausse (aka Papus). It was not used at the tradition's inception in the 18th century. This confusing disambiguation has been a problem since the late 18th century, where the term Martinism was already used interchangeably between the teachings of Louis-Claude de Saint-Martin and Martinez de Pasqually, and the works of the first being attributed to the latter. Regular transmission of Martinism to Augustin Chaboseau and Gérard Encausse has yet to be documented. Gérard Encausse has yet to be documented.
, Martinism är det sammanfattande namnet på … Martinism är det sammanfattande namnet på en från Frankrike stammande mystik och esoterisk riktning utgående från kristen, kabbalistisk och (delvis) frimurerisk bakgrund, baserad på tanken om människans återinträdande i ett ursprungligt, andligt tillstånd som föregått den materiella skapelsen. Martinismen uppstod under 1700-talet, först i form av det frimureriska höggradssystemet Élus Coën, en ritualmagisk och teurgisk sammanslutning grundad av Martinez de Pasqually; senare varianter fördes vidare av hans två elever, den mureriske riddarmystikern Jean-Baptiste Willermoz och (kanske viktigast) Louis-Claude de Saint-Martin (kallad "den Okände filosofen"); den senare har givit rörelsen dess namn. Saint-Martin föredrog en inre, meditativ och kontemplativ praktik (ofta kallad Voie cardiaque, ”Hjärtats väg”) framför Élus Coëns teurgiska ritualer; han blev också efter hand starkt påverkad av Jakob Böhme. Hans tänkande (som alltså var det första att kallas ”martinism”) hade stort litterärt inflytande – i Sverige påverkade han bland annat Stagnelius.rige påverkade han bland annat Stagnelius.
, Мартинизм (фр. Martinisme, англ. Martinism … Мартинизм (фр. Martinisme, англ. Martinism, нем. Martinismus) — направление мистического и эзотерического христианства, чья доктрина описывает падение первого человека из Божественного в материальное, а также способ его возвращения в Божественное с помощью реинтеграции, или духовного просветления, достигаемого при сердечной молитве. Как мистическая традиция, изначально мартинизм относился к системе высших степеней, учреждённой Мартинесом де Паскуалли (Паскуалисом) около 1740 года во Франции, а затем развился в двух различных формах его учениками Луи Клодом де Сен-Мартеном и Жаном-Батистом Виллермозом. Мартинизм — общее название двух этих отличных друг от друга доктрин, а также воссозданного «Ордена мартинистов», основанного в 1886 году (фр.) и Жераром Анкоссом (Папюсом). Такого сбивающего с толку разделения мартинизма на несколько традиций ещё не существовало в XVIII веке. Позже мартинизмом стали называться как учение Мартинеса де Паскуалли, так и учение Луи Клода де Сен-Мартена, а также работы самого Сен-Мартена, инспирированные де Паскуалли. С 1909 по 1916 год в Санкт-Петербурге существовало официальное издательство русских мартинистов — журнал «Изида», где в том числе осуществлялся перевод книг Папюса.м числе осуществлялся перевод книг Папюса.
, Мартінізм (фр. Martinisme, англ. Martinism … Мартінізм (фр. Martinisme, англ. Martinism, нім. Martinismus, рос. Мартинизм) — Мартінізм Ініціатична школа Західної Традиції, філософської та езотеричної думки, споріднена з християнською містикою, напрямок містичного та езотеричного християнства, чия доктрина описує спосіб повернення в Божественне за допомогою Реінтеграції, або духовного просвітлення, що досягається під час сердечної молитви та сукупність Християнських Лицарських Орденів. Слово Мартінізм походить від власних імен Мартінеса де Паскуалі «Martinès» та Луї Клода де Сен-Мартіна «Saint-Martin». Як містична традиція, спочатку Мартінізм належав до системи вищих ступенів, яку заснував (Паскуаліс) близько 1740 року у Франції, а потім розвинули в двох різних формах його учні і . Мартінізм — спільна назва двох цих відмінних одна від одної доктрин, а також «Ордена Мартіністів», що його заснували 1887 року Огюст Шабосо і Жерар Анкосс (Папюс). Такий заплутаний поділ мартинізму на кілька традицій ще не існував у XVIII столітті. Пізніше Мартінізмом стали називати як вчення , так і вчення , а також роботи самого Сен-Мартіна, які інспірував де Паскуаллі .Сен-Мартіна, які інспірував де Паскуаллі .
, Le martinisme est un courant philosophique … Le martinisme est un courant philosophique, initiatique et ésotérique judéo-chrétien qui se réclame des enseignements de Martinez de Pasqually et de Louis-Claude de Saint-Martin concernant la chute symbolique du premier homme, son état de privation matérielle de sa source divine et "l'illumination" qu'il peut acquérir. Parmi les sujets abordés dans le martinisme, la science des nombres, la Kabbale, la symbolique des rêves, le monde invisible, l'angélologie , les évangiles apocryphes, le Temple de Salomon ou encore le Grand Architecte de l'Univers. Le martinisme se rattache notamment à ce que l'on nomme traditionnellement le christianisme ésotérique.tionnellement le christianisme ésotérique.
, Der Martinismus ist eine Sammelbezeichnung … Der Martinismus ist eine Sammelbezeichnung für einige esoterische Richtungen der Freimaurerei, die in verschiedener Form auf zurückgeführt werden. Man unterscheidet zwischen den Martinezisten, die nach dem älteren System von Martinès de Pasqually arbeiten und den Martinisten, die nach dem abgeänderten System von Louis Claude de Saint-Martin (1743–1803) arbeiten. Die Lehren und Rituale Pasquallys enthielten auch sexualmagische Elemente. Mit aus der Gnosis entlehnten Komponenten gelangten erstmals im 18. Jahrhundert derartige Strömungen in die Nähe der Freimaurerei.e Strömungen in die Nähe der Freimaurerei.
, マルティニスト会（フランス語: Ordre Martiniste、ドイツ語: Mar … マルティニスト会（フランス語: Ordre Martiniste、ドイツ語: Martinistenorden、英語: Martinist Order）は、18世紀に（1727?-1774）によって設立された“”（Élus Coëns「選ばれた祭司」）として知られている組織。 マルティニスト会は、入門儀式形式の組織で、基本的にはユダヤ－キリスト教神秘主義に基づく道徳的騎士道を教えた。「名も無き哲学者」というペンネームで著作を行っていた、フランスの神秘家であり著述家であった（1743-1803）から名称は採られた。 19世紀の末期に秘伝主義者であった（Papus）によって組織化された。は採られた。 19世紀の末期に秘伝主義者であった（Papus）によって組織化された。
|
| rdfs:comment |
El martinisme és una doctrina esotèrica fu … El martinisme és una doctrina esotèrica fundada a París per Papus i l'any 1891, amb l'objectiu de transmetre els coneixements de . A la mort de Papus en 1816 l'orde es va fragmentar i la major part dels seguidors va seguir , Teder i a la mort d'aquest , que van dur la seu a Lió i van impedir la formació d'una federació internacional de societats ocultistes amb els Rosa-Creu dels Estats Units. Victor Blanchard va dirigir l'altra branca, favorable a la federació, i Augustin Chaboseau i Victor-Émile Michelet l'Ordre Martiniste Traditionnel, que es va federar amb els Rosa-Creu el 1946.e es va federar amb els Rosa-Creu el 1946.
, Het martinisme is een para-maçonnieke, spi … Het martinisme is een para-maçonnieke, spirituele beweging, ontstaan uit de leringen van Louis-Claude de Saint-Martin (1743-1803). Saint-Martin noemde zich "De onbekende filosoof" en onder deze naam schreef hij vele werken. De titels van zijn boeken geven de stadia van de spirituele evolutie van de mens aan, zoals 'Le Crocodile', 'l'Homme de Desir', 'l'Homme-Dieu', enzovoorts. De benaming martinisme bestond reeds ten tijde van Saint-Martin en omvatte zowel diens leringen als die van zijn leermeester Martines de Pasqually. Deze benaming werd terug algemeen bekend dankzij de esotericus Papus (1865-1916). Papus introduceerde het onderscheid tussen Martinisme en Martinezisme. Na de dood van Papus ontstonden er verschillende martinistenorden, waarvan de meeste van de orde van Papus afstamden en meeste van de orde van Papus afstamden en
, Martynizm - ruch filozoficzny i religijny … Martynizm - ruch filozoficzny i religijny zapoczątkowany w XVIII w. przez teozofa i kontynuowany przez zwanego Nieznanym Filozofem oraz przez . Ruch ten nawiązywał do tradycji gnostycznych i głosił potrzebę , czyli powrotu człowieka do stanu sprzed wygnania go z raju. Jest formą mistycznego i ezoterycznego chrześcijaństwa. Nazwa "martynizm" pochodzi od nazwisk obydwu pierwszych filozofów propagujących ten nurt filozoficzno-religijny.agujących ten nurt filozoficzno-religijny.
, Martinismo estas tipo de mistika kaj esote … Martinismo estas tipo de mistika kaj esotera kristanismo koncerne la falo de la unua homo, lia stato de materia senigeco for lia dia fonto, kaj la proceso pri lia reveno, nomiĝas reintegro aŭ lumigado. Kiel mistika tradicio, ĝi unue estis transdonita per framasona altnivela sistemo estigita en Francio de , kaj malfrue Louis Claude de Saint-Martin kaj propagis ĝin.s Claude de Saint-Martin kaj propagis ĝin.
, Martinism is a form of Christian mysticism … Martinism is a form of Christian mysticism and esoteric Christianity concerned with the fall of the first man, his state of material privation from his divine source, and the process of his return, called 'Reintegration'. As a mystical tradition, it was first transmitted through a Masonic high-degree system established around 1740 in France by Martinez de Pasqually, and later propagated in different forms by his two students Louis Claude de Saint-Martin and Jean-Baptiste Willermoz. Saint-Martin and Jean-Baptiste Willermoz.
, O martinismo é uma corrente maçônica de mi … O martinismo é uma corrente maçônica de misticismo judaico-cristão, baseada nos ensinamentos de Louis-Claude de Saint-Martin (1743-1803) sobre a Queda do homem, tal como expressa no texto de Fernando Pessoa (No Túmulo de Christian Rosenkreutz), do seu estado de privação material da fonte divina, e de todo o processo de retorno à sua essência, designado por 'Reintegração' ou Iluminação. O termo é também a designação de um grau maçónico. Umberto Eco, no seu romance O Pêndulo de Foucault, enuncia uma grande confusão entre martinismo e .a uma grande confusão entre martinismo e .
, 馬丁主義（法語：Martinisme；英語：Martinism；俄語：Мартини … 馬丁主義（法語：Martinisme；英語：Martinism；俄語：Мартинизм）是一種基督教神祕主義或曰密傳基督教教派。其思想體系著重於原人的墮落，意即此原人喪失了他的神性之源，以及他回歸神性的歷程，這種回歸被稱為「重返」（Reintegration）或「啟發」（Illumination）。由於並無固定中文譯名，以至稱謂眾多：馬丁教派、馬汀尼教派或馬丁主義教派。以馬丁主義教導形成的結社稱作馬丁教派結社或馬丁教派門徒會（法：Ordre Martiniste；英：Martinist Order）；追隨者或信徒稱為馬丁主義者、馬丁教派門徒或馬丁尼教派者（法：Martiniste；英：Martinist）。 作為一種神祕主義傳統，這種學說首先流傳於一個1740年左右在法國由建立的高階美生會，然後再經由他的兩名學生與發展成兩種不同的形式。 馬丁主義可以指由上述而來的這種特殊教義或理論，也可指1886年由和（其以暱稱「帕浦斯」〔Papus〕聞名）正式組建的馬丁教派門徒會的教導，但後者並未完全延續18世紀初創時的傳承。而且「馬丁主義」一詞還被交替使用來指稱路易·克勞德·聖-馬丁和馬丁尼斯·德·帕斯夸利兩人的教導，前者的教導往往被歸因於後者，凡此種種歧義早在18世紀末期就已經成了一個令人困惑的難題。者的教導往往被歸因於後者，凡此種種歧義早在18世紀末期就已經成了一個令人困惑的難題。
, Le martinisme est un courant philosophique … Le martinisme est un courant philosophique, initiatique et ésotérique judéo-chrétien qui se réclame des enseignements de Martinez de Pasqually et de Louis-Claude de Saint-Martin concernant la chute symbolique du premier homme, son état de privation matérielle de sa source divine et "l'illumination" qu'il peut acquérir. Parmi les sujets abordés dans le martinisme, la science des nombres, la Kabbale, la symbolique des rêves, le monde invisible, l'angélologie , les évangiles apocryphes, le Temple de Salomon ou encore le Grand Architecte de l'Univers. Le martinisme se rattache notamment à ce que l'on nomme traditionnellement le christianisme ésotérique.tionnellement le christianisme ésotérique.
, マルティニスト会（フランス語: Ordre Martiniste、ドイツ語: Mar … マルティニスト会（フランス語: Ordre Martiniste、ドイツ語: Martinistenorden、英語: Martinist Order）は、18世紀に（1727?-1774）によって設立された“”（Élus Coëns「選ばれた祭司」）として知られている組織。 マルティニスト会は、入門儀式形式の組織で、基本的にはユダヤ－キリスト教神秘主義に基づく道徳的騎士道を教えた。「名も無き哲学者」というペンネームで著作を行っていた、フランスの神秘家であり著述家であった（1743-1803）から名称は採られた。 19世紀の末期に秘伝主義者であった（Papus）によって組織化された。は採られた。 19世紀の末期に秘伝主義者であった（Papus）によって組織化された。
, Il Martinismo è una Via Iniziatica il cui scopo è il "perfezionamento interiore dell'essere umano", attraverso la reintegrazione dell'uomo nell'uomo e dell'uomo nel divino.
, Martinism är det sammanfattande namnet på … Martinism är det sammanfattande namnet på en från Frankrike stammande mystik och esoterisk riktning utgående från kristen, kabbalistisk och (delvis) frimurerisk bakgrund, baserad på tanken om människans återinträdande i ett ursprungligt, andligt tillstånd som föregått den materiella skapelsen. Martinismen uppstod under 1700-talet, först i form av det frimureriska höggradssystemet Élus Coën, en ritualmagisk och teurgisk sammanslutning grundad av Martinez de Pasqually; senare varianter fördes vidare av hans två elever, den mureriske riddarmystikern Jean-Baptiste Willermoz och (kanske viktigast) Louis-Claude de Saint-Martin (kallad "den Okände filosofen"); den senare har givit rörelsen dess namn.; den senare har givit rörelsen dess namn.
, Martinismus je hnutí zabývající se magií a … Martinismus je hnutí zabývající se magií a mystikou založené na konci 18. století . Esoterická kariéra Martinèse de Pasqually (1709-1774) počala založením zednářské Chapȋtre des Juges Ecossais – Kapituly skotských soudců v roce 1754 v Montpellier. Od roku 1762 žil v Bordeaux, v kterém kolem roku 1766 založil společnost založenou na vlastním učení Ordre des chevaliers maçons elus coëns de l´universe – Řád zednářských rytířů vyvolených kněží světa, zkráceně . Ústřední myšlenkou řádu byla víra, že člověk a všechny živé bytosti se pomocí určitých praktik mohou dostat do svého přirozeného stavu z doby před . Těmito praktikami byla theurgická invokace neviditelných inteligencí a božství z vyšších sfér. Martinèsovo učení bylo vypracováno v díle Trité sur la réintegration des êtres dans leur prem la réintegration des êtres dans leur prem
, Der Martinismus ist eine Sammelbezeichnung … Der Martinismus ist eine Sammelbezeichnung für einige esoterische Richtungen der Freimaurerei, die in verschiedener Form auf zurückgeführt werden. Man unterscheidet zwischen den Martinezisten, die nach dem älteren System von Martinès de Pasqually arbeiten und den Martinisten, die nach dem abgeänderten System von Louis Claude de Saint-Martin (1743–1803) arbeiten. Die Lehren und Rituale Pasquallys enthielten auch sexualmagische Elemente. Mit aus der Gnosis entlehnten Komponenten gelangten erstmals im 18. Jahrhundert derartige Strömungen in die Nähe der Freimaurerei.e Strömungen in die Nähe der Freimaurerei.
, Мартінізм (фр. Martinisme, англ. Martinism … Мартінізм (фр. Martinisme, англ. Martinism, нім. Martinismus, рос. Мартинизм) — Мартінізм Ініціатична школа Західної Традиції, філософської та езотеричної думки, споріднена з християнською містикою, напрямок містичного та езотеричного християнства, чия доктрина описує спосіб повернення в Божественне за допомогою Реінтеграції, або духовного просвітлення, що досягається під час сердечної молитви та сукупність Християнських Лицарських Орденів. Слово Мартінізм походить від власних імен Мартінеса де Паскуалі «Martinès» та Луї Клода де Сен-Мартіна «Saint-Martin».а Луї Клода де Сен-Мартіна «Saint-Martin».
, Ο Μαρτινισμός (γαλλ. martinisme, αγγλ. mar … Ο Μαρτινισμός (γαλλ. martinisme, αγγλ. martinism) είναι μυστικο-θεοσοφικό σύστημα που θεμελίωσε ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν Μαρτέν, ο επονομαζόμενος "Άγνωστος Φιλόσοφος" στη Γαλλία κατά τα τέλη του δεκάτου ογδόου αιώνα, βασιζόμενος σε δύο προγενέστερες μυητικές παραδόσεις: αφ' ενός των Τεκτόνων Ιπποτών Εκλεκτών Κοέν του Σύμπαντος του και αφ' ετέρου της θεοσοφικῆς διδασκαλίας του Jacob Boehme.ς θεοσοφικῆς διδασκαλίας του Jacob Boehme.
, Мартинизм (фр. Martinisme, англ. Martinism … Мартинизм (фр. Martinisme, англ. Martinism, нем. Martinismus) — направление мистического и эзотерического христианства, чья доктрина описывает падение первого человека из Божественного в материальное, а также способ его возвращения в Божественное с помощью реинтеграции, или духовного просветления, достигаемого при сердечной молитве. Мартинизм — общее название двух этих отличных друг от друга доктрин, а также воссозданного «Ордена мартинистов», основанного в 1886 году (фр.) и Жераром Анкоссом (Папюсом).6 году (фр.) и Жераром Анкоссом (Папюсом).
|
