| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
L'indicativo è il modo principale di molte … L'indicativo è il modo principale di molte lingue. La sua funzione è quella di indicare un evento o situazione non condizionata da incertezze, ed è in genere il modo basilare, non marcato, che si oppone agli altri, che sono in qualche modo marcati. È anche chiamato «modo della realtà».ati. È anche chiamato «modo della realtà».
, Indikativ (též oznamovací způsob) je slove … Indikativ (též oznamovací způsob) je slovesný způsob, jímž se vyjadřuje běžné reálné sdělení. Indikativ je ve většině jazyků základním způsobem vyjádření. V češtině se jím vyjadřují jak oznámení (oznamovací věty), tak i otázky (tázací věty), výjimečně také rozkazy (rozkazovací věty): Mlčíš!ně také rozkazy (rozkazovací věty): Mlčíš!
, L'indicatiu és un tipus de mode del verb q … L'indicatiu és un tipus de mode del verb que expressa esdeveniments reals o jutjats com a plausibles per l'emissor. És el mode més freqüent en tots els idiomes. A les llengües romàniques s'oposa al subjuntiu i s'usa en oracions principals i en enunciats declaratius respecte al present, el passat i el futur. També pot incloure la frase en forma de pregunta. En les llengües germàniques l'ús és més ampli, i inclou les oracions subordinades considerades veritables i els desitjos que es puguin assolir.bles i els desitjos que es puguin assolir.
, 直説法（ちょくせつほう、英: indicative）は、インド・ヨーロッパ語族に属する言語で用いられる法のひとつで、話者が事実をそのまま語る場合に用いられる動詞の活用をいう。基本的に、条件法や接続法、仮定法や命令法以外の動詞の活用をいう。
, Der Indikativ (aus lateinisch modus indica … Der Indikativ (aus lateinisch modus indicativus „zur Aussage geeigneter Modus“ zu lat. indicare „anzeigen, vorbringen“) ist, neben dem Imperativ und dem Konjunktiv, einer der drei grammatischen Modi des Verbs im Deutschen. Der Indikativ ist die unmarkierte, also „normale“ Ausprägung des Modus, wogegen für das Erscheinen von Konjunktiv und Imperativ spezielle Bedingungen gelten bzw. spezielle Bedeutungen verantwortlich sind. Als neutrale Modusform ist der Indikativ auch die häufigste, und sie kann in allen Sprachen der Welt identifiziert werden, obwohl es unterschiedliche Systeme mit unterschiedlichen Modus-Kontrasten gibt (neben Indikativ / Konjunktiv zum Beispiel Indikativ / Subjunktiv / Konditionalis oder Realis / Irrealis). Die Unterscheidung Indikativ / Konjunktiv wird in der deutschen Grammatik traditionell auch als die Unterscheidung „Wirklichkeitsform / Möglichkeitsform“ bezeichnet. Dies sind jedoch nur Namen für grammatische Merkmale, daher ist die Bezeichnung „Wirklichkeitsform“ für den Indikativ nicht wörtlich zu nehmen. Es gibt häufig Aussagen, die inhaltlich gesehen von Möglichkeiten handeln (modale Aussagen), aber grammatisch im Indikativ stehen:
* „Ich kann dir Geld leihen.“ (Indikativ-Form des Modalverbs können)Vgl.: „Ich könnte dir Geld leihen.“ (Konjunktiv-Form des Modalverbs)
* „Falls er einen Job findet, werde ich mein Geld sicherlich zurückbekommen.“ (Indikativ des Verbs finden im hypothetischen Bedingungssatz)
* „Vielleicht leiht ihm noch jemand was.“ (Möglichkeit wird durch das Adverb „vielleicht“ ausgedrückt, nicht durch den Verbmodus.)
* „Niemand läuft von Andechs nach Aufhausen in 10 Minuten.“ (= „Es ist für niemanden möglich, diese Strecke so schnell zurückzulegen“; Modalität ohne äußere Kennzeichnung). Nur umgekehrt kann der Konjunktiv sich nicht auf wirkliche Sachverhalte beziehen:
* „Es hat nicht geregnet. Das Wasser wäre wieder gestiegen.“ Anders als der erste Satz, muss der zweite Satz sich auf einen hypothetischen Fall beziehen. Insofern ist also der Konjunktiv eine für Nicht-Reales markierte Form, der Indikativ jedoch eine neutrale Form. Als neutraler Modus ist es auch der Indikativ, der in Kombination mit allen anderen grammatischen Kategorien des Verbs verfügbar ist (Aktiv/Passiv, Gegenwart/Vergangenheit/Zukunft). Das Erscheinen eines Konjunktivs ist demgegenüber eher eingeschränkt, zum Beispiel fehlt im Lateinischen die Indikativ-Konjunktiv-Unterscheidung im Futur und Futurformen zählen dort immer als Indikativ.turformen zählen dort immer als Indikativ.
, O modo indicativo é um modo verbal que expressa uma certeza, um fato. Há divisões e subdivisões, no caso do pretérito e do futuro.
, Изъявительное наклонение (лат. modus indic … Изъявительное наклонение (лат. modus indicativus) — одна из форм глагольной категории наклонения, представляющая процесс как реальный. Выражает наличие или отсутствие необусловленного (объективного) действия, в пределах того или другого времени, как бы в созерцании действия; различные отношения субъекта к этому действию им не определяются и передаются уже другими наклонениями.тся и передаются уже другими наклонениями.
, De indicatief of aantonende wijs is een wi … De indicatief of aantonende wijs is een wijs die zoals gewoonlijk vervoegd wordt naar persoon of getal. De indicatief kent zoals alle wijzen verschillende tempora en in de meeste talen bestaat ook het onderscheid actief/passief. De indicatief is de meest gebruikte wijs, omdat de taalgebruiker met deze wijs uitdrukt dat hij geen twijfel heeft over de weergegeven zaken of gebeurtenissen. Het is ook de meest voorkomende vorm van de . Voorbeelden van de indicatief in het Nederlands zijn ik loop, jij speelt, hij heeft gelachen, het is rood …. Ook ontkenningen worden doorgaans door middel van de indicatief tot uiting gebracht. Wanneer de taalgebruiker minder zeker is van datgene wat hij door middel van het werkwoord tot uiting brengt, gebruikt hij vormen van de irrealis zoals de optatief en de conjunctief om dit uit te drukken. De generaliserende wijs is een vorm van de indicatief die wordt gebruikt voor het meedelen van zeer algemene objectief vaststaande feiten, zoals Olifanten zijn zoogdieren. Deze wijs staat als aparte vorm ook wel bekend als de gnomische vorm. In sommige talen zoals het Oudgrieks en Swahili komt deze vorm voor. De declaratieve wijs is een wijs die wordt gebruikt om mee te delen dat iets zonder meer voor waar wordt aangenomen. In vorm is deze meestal gelijk aan de indicatief. De zogeheten is in sommige talen zoals het Arabisch een aparte vorm die wordt gebruikt om te benadrukken dat iets waar is, zoals: yaktubanna يَكتُبُنَّ , "hij schrijft zeker".tubanna يَكتُبُنَّ , "hij schrijft zeker".
, 已然語氣（realis moods、現實式/實現狀/實然/現在、完成、習慣及進行與過去式）是用於表明事情為實際情況（實際是怎樣或實際不是怎樣；已經發生或正在發生的事件）一類語氣；亦即，用於表明事情的狀況為已知的一類語氣。最常見的已然語氣為"直陳語氣"或"宣告語氣"。因為並不是每種語言都有已然語氣下的子類別，所以在有些語言中，已然語氣等於"指示語氣"(indicative mood) ，因而在中文中，常有混用譯名的情況。
, En grammaire, l’indicatif est un mode pers … En grammaire, l’indicatif est un mode personnel du verbe, qui a pour valeur sémantique spécifique d’exprimer des procès présentés par le locuteur comme étant réels et certains dans le présent, ayant été tels dans le passé ou devant être tels dans le futur. C’est le mode du fait, c’est pourquoi il est celui de base pour le prédicat de la phrase énonciative, aussi bien positive que négative. Il peut aussi être le mode du prédicat de la phrase interrogative positive ou négative, qui présente le procès comme réel mais la réalité de celui-ci est à confirmer par la réponse. Par ailleurs, il peut être le mode du prédicat aussi bien d’une phrase simple indépendante, que d’une proposition principale ou subordonnée dans une phrase complexe. Par rapport aux autres modes, c’est le seul non marqué, c’est-à-dire n’ayant pas de morphème spécifique ou, autrement dit, qui a le morphème zéro. L’indicatif est en fait identifiable par les morphèmes de certaines formes temporelles. C’est le seul mode qui exprime les trois valeurs temporelles de base. Dans certaines langues, comme le français, cela peut se faire de la façon la plus nuancée par rapport aux autres modes, l’indicatif ayant le plus de paradigmes temporels.tif ayant le plus de paradigmes temporels.
, El modo indicativo es un modo gramatical q … El modo indicativo es un modo gramatical que tienen diversas lenguas que distinguen las modalidades realis frente a irrealis, entre ellas muchas lenguas indoeuropeas. El modo indicativo es la forma usual para hablar de hechos reales o hechos que se tienen por ciertos. En las lenguas que tienen modo indicativo este modo se opone a otros modos que expresan hecho hipotético, hecho deseado o hecho esperado; estos modos reciben diversos nombres como modo subjuntivo, modo potencial, modo optativo, modo imperativo, etc. En muchas lenguas, el modo indicativo es uno de los modos más utilizados, tanto en la lengua escrita como en la oral. Además, casi cualquier hecho que no se pueda expresar en otra lengua se expresa en este modo.ar en otra lengua se expresa en este modo.
, Modus indikatif adalah modus yang menegask … Modus indikatif adalah modus yang menegaskan aktualitas, kepastian, atau realitas tindakan dari sudut pandang pembicara.Modus ini terdiri dari pernyataan fakta, tetapi juga dapat digunakan dalam kalimat pertanyaan ataupun negatif. Contoh: Budi memakan apel.
* l
*
* sf. Contoh: Budi memakan apel.
* l
*
* s
, المزاج الحقيقي (الحقيقي المختصر) (بالإنجلي … المزاج الحقيقي (الحقيقي المختصر) (بالإنجليزية: Realis_mood) مزاج نحوي يستخدم بشكل أساسي للإشارة إلى أن شيئًا ما هو بيان للحقيقة؛ بمعنى آخر، للتعبير عما يعتبره المتحدث حالة معروفة، كما في . تمتلك معظم اللغات مزاجًا حقيقيًا واحدًا يسمى الحالة المزاجية الإرشادية، على الرغم من أن بعض اللغات لديها مزاج واقعي إضافي، على سبيل المثال للتعبير عن مستويات مختلفة من اليقين. على النقيض من ذلك، يتم استخدام الحالة المزاجية غير الواقعية للتعبير عن شيء غير معروف في الواقع. يظهر مثال على التناقض بين الحالة المزاجية الواقعية والحالة المزاجية غير الواقعية في الجمل الإنجليزية يعمل ومن الضروري أن يعمل. في الجملة الأولى، تعتبر الأعمال شكلًا إرشاديًا (حقيقيًا) للفعل، وتستخدم لتأكيد مباشر على العالم الحقيقي. في الجملة الثانية، يكون العمل في مزاج الشرط، وهو مزاج غير واقعي - هنا لا يعبر العمل هنا بالضرورة عن حقيقة حول العالم الحقيقي (قد يرفض الضرورة ويرفض العمل)، ولكنه يشير إلى ما يمكن أن يكون الحالة المرغوبة. ومع ذلك، نظرًا لأن الحالة المزاجية الكتابيّة عبارة عن فئة نحوية، فإن الإشارة إلى الشكل الذي يأخذه الفعل بدلاً من معناه في حالة معينة، قد تستخدم لغة معينة أشكالًا واقعية لعدد من الأغراض بخلاف الغرض الأساسي منها لإصدار بيانات واقعية مباشرة. على سبيل المثال، تستخدم العديد من اللغات صيغ الأفعال الإرشادية لطرح الأسئلة (وهذا ما يسمى أحيانًا بالمزاج الاستفهام) وفي مواقف أخرى مختلفة حيث يكون المعنى في الواقع من نوع غير واقعيّ (كما هو الحال في اللغة الإنجليزية «أتمنى أن تعمل»، حيث يتم استخدام الأعمال على الرغم من أنها تشير إلى الحالة المرغوبة بدلاً من الحالة الحقيقية). لذلك يمكن تعريف الدلالة على أنها الحالة المزاجية المستخدمة في جميع الحالات التي لا تتطلب فيها لغة معينة على وجه التحديد استخدام مزاج آخر. يمكن الإشارة إلى حالة الواقعية المزاجية والمزاج الإرشادي من خلال الاختصارات اللامعة الخاصة بكل منها الحقيقي والمصطنعت اللامعة الخاصة بكل منها الحقيقي والمصطنع
, Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. in … Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata. Wyraża neutralny lub obiektywny stosunek mówiącego do podawanych faktów, jak również wskazuje, że użytkownik identyfikuje się z podawanymi przez niego faktami lub uważa je za bardzo prawdopodobne. W trybie oznajmującym podawane są informacje w mediach, jest podstawowym trybem narracji zarówno w języku mówionym, jak i pisanym. Tryb oznajmujący nie zawsze jest stwierdzeniem, gdyż używany jest w propagandzie i reklamie, aby odbiorca uwierzył, że tak naprawdę jest, na przykład Ten proszek pierze najlepiej. W mowie zależnej używa się go w celu obiektywnego przekazania czyjejś myśli. Przeciwieństwem trybu oznajmującego, w języku polskim, jest tryb przypuszczający, a w języku francuskim i niemieckim – tryb łączący.ku francuskim i niemieckim – tryb łączący.
, Indikativo estas baza modo, signifanta oka … Indikativo estas baza modo, signifanta okazojn, faktojn kaj similajn. Tio estas la modo de la realo. Esperanto havas tempojn kun ĝustaj finaĵoj: -as (nuna tempo), -is (pasinta tempo), -os (venonta tempo). La finaĵoj -us kaj -u estas ekster la modo indikativo.us kaj -u estas ekster la modo indikativo.
, Indikativ är ett modus som i huvudsak anvä … Indikativ är ett modus som i huvudsak används för att uttrycka faktisk information. Det är det överlägset mest använda moduset i svenskan, och kan sägas vara grundmodus. Övriga svenska modus är imperativ och de sällsynta konjunktiven. Ser man modus som en verbfrasegenskap i stället för en verbegenskap (som ofta görs med tempus) kan man också tala om fler, sammansatta modus i språket. Verb i indikativ slutar i presens (aktiv form) på -ar, -er eller -r. I preteritum (aktiv form) slutar de på -ade, -de, -te eller -dde, eller saknar ändelse och får vokalväxling.
* Indikativ: Olle lever länge.
* Imperativ: Olle, lev länge!
* Konjunktiv Länge leve Olle! lev länge!
* Konjunktiv Länge leve Olle!
|
| http://dbpedia.org/ontology/wikiPageID
|
345519
|
| http://dbpedia.org/ontology/wikiPageLength
|
136
|
| http://dbpedia.org/ontology/wikiPageRedirects
|
http://dbpedia.org/resource/Realis_mood +
|
| http://dbpedia.org/ontology/wikiPageRevisionID
|
1031580089
|
| http://dbpedia.org/ontology/wikiPageWikiLink
|
http://dbpedia.org/resource/Realis_mood +
|
| http://dbpedia.org/property/wikiPageUsesTemplate
|
http://dbpedia.org/resource/Template:Redirect_category_shell +
, http://dbpedia.org/resource/Template:R_from_subtopic +
, http://dbpedia.org/resource/Template:R_from_alternative_name +
, http://dbpedia.org/resource/Template:Wikidata_redirect +
|
| http://www.w3.org/ns/prov#wasDerivedFrom
|
http://en.wikipedia.org/wiki/Indicative_mood?oldid=1031580089&ns=0 +
|
| http://xmlns.com/foaf/0.1/isPrimaryTopicOf
|
http://en.wikipedia.org/wiki/Indicative_mood +
|
| owl:sameAs |
http://sv.dbpedia.org/resource/Indikativ +
, http://fr.dbpedia.org/resource/Indicatif_%28grammaire%29 +
, http://nn.dbpedia.org/resource/Indikativ +
, http://fi.dbpedia.org/resource/Indikatiivi +
, http://pl.dbpedia.org/resource/Tryb_oznajmuj%C4%85cy +
, http://zh.dbpedia.org/resource/%E5%B7%B2%E7%84%B6%E8%AA%9E%E6%B0%A3 +
, http://uk.dbpedia.org/resource/%D0%94%D1%96%D0%B9%D1%81%D0%BD%D0%B8%D0%B9_%D1%81%D0%BF%D0%BE%D1%81%D1%96%D0%B1 +
, http://lv.dbpedia.org/resource/%C4%AAsten%C4%ABbas_izteiksme +
, http://nl.dbpedia.org/resource/Indicatief +
, http://et.dbpedia.org/resource/Kindel_k%C3%B5neviis +
, http://d-nb.info/gnd/4225415-2 +
, http://ja.dbpedia.org/resource/%E7%9B%B4%E8%AA%AC%E6%B3%95 +
, http://it.dbpedia.org/resource/Indicativo +
, http://cs.dbpedia.org/resource/Indikativ +
, http://fa.dbpedia.org/resource/%D9%88%D8%AC%D9%87_%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1%DB%8C +
, http://is.dbpedia.org/resource/Frams%C3%B6guh%C3%A1ttur +
, http://pt.dbpedia.org/resource/Modo_indicativo +
, http://hy.dbpedia.org/resource/%D5%8D%D5%A1%D5%B0%D5%B4%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%A5%D5%B2%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%AF +
, http://ro.dbpedia.org/resource/Indicativ +
, http://no.dbpedia.org/resource/Indikativ +
, http://la.dbpedia.org/resource/Indicativus +
, http://de.dbpedia.org/resource/Indikativ +
, http://hu.dbpedia.org/resource/Kijelent%C5%91_m%C3%B3d +
, http://www.wikidata.org/entity/Q682111 +
, http://io.dbpedia.org/resource/Indikativo +
, http://tg.dbpedia.org/resource/%D0%A1%D0%B8%D2%93%D0%B0%D0%B8_%D1%85%D0%B0%D0%B1%D0%B0%D1%80%D3%A3 +
, http://ar.dbpedia.org/resource/%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B2%D8%A7%D8%AC_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%82%D9%8A%D9%82%D9%8A +
, http://id.dbpedia.org/resource/Modus_indikatif +
, http://ca.dbpedia.org/resource/Indicatiu +
, http://dbpedia.org/resource/Indicative_mood +
, http://ru.dbpedia.org/resource/%D0%98%D0%B7%D1%8A%D1%8F%D0%B2%D0%B8%D1%82%D0%B5%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D0%BE%D0%B5_%D0%BD%D0%B0%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D0%BD%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5 +
, http://es.dbpedia.org/resource/Modo_indicativo_%28gram%C3%A1tica%29 +
, http://oc.dbpedia.org/resource/Indicatiu +
, http://br.dbpedia.org/resource/Doare-diskl%C3%AAria%C3%B1 +
, http://wa.dbpedia.org/resource/Indicatif +
, https://global.dbpedia.org/id/4rmuB +
, http://eo.dbpedia.org/resource/Indikativo +
, http://mg.dbpedia.org/resource/Filaza_tsotra_%28fitsipiteny%29 +
, http://da.dbpedia.org/resource/Indikativ +
|
| rdfs:comment |
已然語氣（realis moods、現實式/實現狀/實然/現在、完成、習慣及進行與過去式）是用於表明事情為實際情況（實際是怎樣或實際不是怎樣；已經發生或正在發生的事件）一類語氣；亦即，用於表明事情的狀況為已知的一類語氣。最常見的已然語氣為"直陳語氣"或"宣告語氣"。因為並不是每種語言都有已然語氣下的子類別，所以在有些語言中，已然語氣等於"指示語氣"(indicative mood) ，因而在中文中，常有混用譯名的情況。
, O modo indicativo é um modo verbal que expressa uma certeza, um fato. Há divisões e subdivisões, no caso do pretérito e do futuro.
, Indikativ (též oznamovací způsob) je slove … Indikativ (též oznamovací způsob) je slovesný způsob, jímž se vyjadřuje běžné reálné sdělení. Indikativ je ve většině jazyků základním způsobem vyjádření. V češtině se jím vyjadřují jak oznámení (oznamovací věty), tak i otázky (tázací věty), výjimečně také rozkazy (rozkazovací věty): Mlčíš!ně také rozkazy (rozkazovací věty): Mlčíš!
, 直説法（ちょくせつほう、英: indicative）は、インド・ヨーロッパ語族に属する言語で用いられる法のひとつで、話者が事実をそのまま語る場合に用いられる動詞の活用をいう。基本的に、条件法や接続法、仮定法や命令法以外の動詞の活用をいう。
, Indikativo estas baza modo, signifanta oka … Indikativo estas baza modo, signifanta okazojn, faktojn kaj similajn. Tio estas la modo de la realo. Esperanto havas tempojn kun ĝustaj finaĵoj: -as (nuna tempo), -is (pasinta tempo), -os (venonta tempo). La finaĵoj -us kaj -u estas ekster la modo indikativo.us kaj -u estas ekster la modo indikativo.
, Indikativ är ett modus som i huvudsak anvä … Indikativ är ett modus som i huvudsak används för att uttrycka faktisk information. Det är det överlägset mest använda moduset i svenskan, och kan sägas vara grundmodus. Övriga svenska modus är imperativ och de sällsynta konjunktiven. Ser man modus som en verbfrasegenskap i stället för en verbegenskap (som ofta görs med tempus) kan man också tala om fler, sammansatta modus i språket. Verb i indikativ slutar i presens (aktiv form) på -ar, -er eller -r. I preteritum (aktiv form) slutar de på -ade, -de, -te eller -dde, eller saknar ändelse och får vokalväxling.eller saknar ändelse och får vokalväxling.
, El modo indicativo es un modo gramatical q … El modo indicativo es un modo gramatical que tienen diversas lenguas que distinguen las modalidades realis frente a irrealis, entre ellas muchas lenguas indoeuropeas. El modo indicativo es la forma usual para hablar de hechos reales o hechos que se tienen por ciertos. En las lenguas que tienen modo indicativo este modo se opone a otros modos que expresan hecho hipotético, hecho deseado o hecho esperado; estos modos reciben diversos nombres como modo subjuntivo, modo potencial, modo optativo, modo imperativo, etc.cial, modo optativo, modo imperativo, etc.
, En grammaire, l’indicatif est un mode pers … En grammaire, l’indicatif est un mode personnel du verbe, qui a pour valeur sémantique spécifique d’exprimer des procès présentés par le locuteur comme étant réels et certains dans le présent, ayant été tels dans le passé ou devant être tels dans le futur. C’est le mode du fait, c’est pourquoi il est celui de base pour le prédicat de la phrase énonciative, aussi bien positive que négative. Il peut aussi être le mode du prédicat de la phrase interrogative positive ou négative, qui présente le procès comme réel mais la réalité de celui-ci est à confirmer par la réponse. Par ailleurs, il peut être le mode du prédicat aussi bien d’une phrase simple indépendante, que d’une proposition principale ou subordonnée dans une phrase complexe. Par rapport aux autres modes, c’est le seul non marqué, c’eutres modes, c’est le seul non marqué, c’e
, L'indicatiu és un tipus de mode del verb q … L'indicatiu és un tipus de mode del verb que expressa esdeveniments reals o jutjats com a plausibles per l'emissor. És el mode més freqüent en tots els idiomes. A les llengües romàniques s'oposa al subjuntiu i s'usa en oracions principals i en enunciats declaratius respecte al present, el passat i el futur. També pot incloure la frase en forma de pregunta. En les llengües germàniques l'ús és més ampli, i inclou les oracions subordinades considerades veritables i els desitjos que es puguin assolir.bles i els desitjos que es puguin assolir.
, Изъявительное наклонение (лат. modus indic … Изъявительное наклонение (лат. modus indicativus) — одна из форм глагольной категории наклонения, представляющая процесс как реальный. Выражает наличие или отсутствие необусловленного (объективного) действия, в пределах того или другого времени, как бы в созерцании действия; различные отношения субъекта к этому действию им не определяются и передаются уже другими наклонениями.тся и передаются уже другими наклонениями.
, Der Indikativ (aus lateinisch modus indica … Der Indikativ (aus lateinisch modus indicativus „zur Aussage geeigneter Modus“ zu lat. indicare „anzeigen, vorbringen“) ist, neben dem Imperativ und dem Konjunktiv, einer der drei grammatischen Modi des Verbs im Deutschen. Der Indikativ ist die unmarkierte, also „normale“ Ausprägung des Modus, wogegen für das Erscheinen von Konjunktiv und Imperativ spezielle Bedingungen gelten bzw. spezielle Bedeutungen verantwortlich sind. Als neutrale Modusform ist der Indikativ auch die häufigste, und sie kann in allen Sprachen der Welt identifiziert werden, obwohl es unterschiedliche Systeme mit unterschiedlichen Modus-Kontrasten gibt (neben Indikativ / Konjunktiv zum Beispiel Indikativ / Subjunktiv / Konditionalis oder Realis / Irrealis).v / Konditionalis oder Realis / Irrealis).
, المزاج الحقيقي (الحقيقي المختصر) (بالإنجلي … المزاج الحقيقي (الحقيقي المختصر) (بالإنجليزية: Realis_mood) مزاج نحوي يستخدم بشكل أساسي للإشارة إلى أن شيئًا ما هو بيان للحقيقة؛ بمعنى آخر، للتعبير عما يعتبره المتحدث حالة معروفة، كما في . تمتلك معظم اللغات مزاجًا حقيقيًا واحدًا يسمى الحالة المزاجية الإرشادية، على الرغم من أن بعض اللغات لديها مزاج واقعي إضافي، على سبيل المثال للتعبير عن مستويات مختلفة من اليقين. على النقيض من ذلك، يتم استخدام الحالة المزاجية غير الواقعية للتعبير عن شيء غير معروف في الواقع.واقعية للتعبير عن شيء غير معروف في الواقع.
, Modus indikatif adalah modus yang menegask … Modus indikatif adalah modus yang menegaskan aktualitas, kepastian, atau realitas tindakan dari sudut pandang pembicara.Modus ini terdiri dari pernyataan fakta, tetapi juga dapat digunakan dalam kalimat pertanyaan ataupun negatif. Contoh: Budi memakan apel.
* l
*
* sf. Contoh: Budi memakan apel.
* l
*
* s
, Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. in … Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata. Wyraża neutralny lub obiektywny stosunek mówiącego do podawanych faktów, jak również wskazuje, że użytkownik identyfikuje się z podawanymi przez niego faktami lub uważa je za bardzo prawdopodobne. Przeciwieństwem trybu oznajmującego, w języku polskim, jest tryb przypuszczający, a w języku francuskim i niemieckim – tryb łączący.ku francuskim i niemieckim – tryb łączący.
, L'indicativo è il modo principale di molte … L'indicativo è il modo principale di molte lingue. La sua funzione è quella di indicare un evento o situazione non condizionata da incertezze, ed è in genere il modo basilare, non marcato, che si oppone agli altri, che sono in qualche modo marcati. È anche chiamato «modo della realtà».ati. È anche chiamato «modo della realtà».
, De indicatief of aantonende wijs is een wi … De indicatief of aantonende wijs is een wijs die zoals gewoonlijk vervoegd wordt naar persoon of getal. De indicatief kent zoals alle wijzen verschillende tempora en in de meeste talen bestaat ook het onderscheid actief/passief. De indicatief is de meest gebruikte wijs, omdat de taalgebruiker met deze wijs uitdrukt dat hij geen twijfel heeft over de weergegeven zaken of gebeurtenissen. Het is ook de meest voorkomende vorm van de . Voorbeelden van de indicatief in het Nederlands zijn ik loop, jij speelt, hij heeft gelachen, het is rood ….speelt, hij heeft gelachen, het is rood ….
|
| rdfs:label |
Indicative mood
, Indicatiu
, 直説法
, Indikativ
, Indicatif (grammaire)
, 已然語氣
, Modo indicativo (gramática)
, Изъявительное наклонение
, المزاج الحقيقي
, Indikativo
, Tryb oznajmujący
, Modus indikatif
, Дійсний спосіб
, Modo indicativo
, Indicativo
, Indicatief
|
