| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
黃海岱（台灣話: N̂g Hái-tāi，1901年1月2日－2007年2月11日），雲林西螺人，知名布袋戲操偶藝師及著名布袋戲劇團「五洲園」的創始人，在台灣布袋戲界被尊稱為「通天教主」。
, Huang Hai-tai (Chinese: 黃海岱; pinyin: Huáng … Huang Hai-tai (Chinese: 黃海岱; pinyin: Huáng Hǎidài; 2 January 1901 – 11 February 2007) was a Taiwanese puppeteer. Born on 2 January 1901, Huang learned the art of puppetry from his father and another puppeteer. He was also trained in beiguan music. Huang renamed his father's troupe Wuzhouyuan, and developed his own stories and characters, most notably Shi Yan-yun. At the start of his career, Taiwan was under Japanese rule, and Huang was limited to public performances that used the Japanese language and portrayed Japanese customs. However, Huang's secretly held private shows told traditional and historic Chinese tales, several of which he had read while in training. Over time, Huang became renowned as a national treasure. As his many students, including second son Huang Chun-hsiung, formed their own theatre troupes in the 1950s, they ushered in the Golden Ray era, dominated by more elaborate shows in an attempt to compete with modernized entertainment mediums, such as comic strips, music, film, and television. Huang was awarded a National Cultural Award in 2000, a in 2002, and presented with a presidential citation for lifetime achievement in 2004. Later that year, Huang's fifth son, Huang Feng-shih was named to the Legislative Yuan. Huang fell ill with pneumonia, and died of heart failure on 11 February 2007 in Huwei, Yunlin, aged 106. President Chen Shui-bian was one of thousands to attend Huang's funeral. He was posthumously featured on a Discovery Channel documentary series, Portrait: Taiwan, in November 2007. Some of Huang's sons and grandsons have also become puppeteers and have added multiple special effects to the shows. The traditional performances have been animated, made into films, and released on YouTube. made into films, and released on YouTube.
, Huang Hai-tai (chiń. trad. 黃海岱; pinyin Huá … Huang Hai-tai (chiń. trad. 黃海岱; pinyin Huáng Hǎidài; ur. 2 stycznia 1901 w , powiat Yunlin, zm. 11 lutego 2007), tajwański artysta ludowy, wykonawca i twórca przedstawień tradycyjnego chińskiego teatru pacynkowego pò·-tē-hì. Sztuki teatru pacynkowego uczył się od ojca, od 15. roku życia biorąc udział w jego przedstawieniach. W 1931 założył z braćmi własną grupę artystyczną. Przedstawienia cieszyły się dużą popularnością, ale działalność braci przerwał wybuch wojny chińsko-japońskiej i związane z tym ograniczenia imprez masowych na wyspie przez władze japońskie. Do 1942 członkowie zespołu musieli wrócić do pracy na roli, następnie zezwolono ich zespołowi (jako jednemu z pięciu na całej wyspie) na występy, pod warunkiem, że tematyka będzie zgodna z japońską polityką i w języku japońskim. Podobnie jak inny znany artysta teatru pacynkowego , Huang organizował w tym okresie potajemne przedstawienia w stylu chińskim. Jeden z jego braci poniósł śmierć z rąk żołnierzy japońskich. W 1945, po przejęciu władzy na Tajwanie przez Kuomintang, Huang mógł powrócić oficjalnie do działalności artystycznej. W 1948 i 1951 jego dwaj synowie założyli niezależne zespoły. Wszystkie trupy, po wprowadzeniu zakazu zgromadzeń publicznych po Incydencie 28 lutego 1949 występowały we wnętrzach. Huang Hai-tai był zarówno wykonawcą przedstawień, jak i autorem wielu scenariuszy. Tematyka przedstawień obejmowała historię Chin, bohaterami byli zazwyczaj dawni wojownicy, a artysta potrafił za pomocą pacynek zainscenizować bitwę z udziałem wielu walczących. Przedstawienia wyróżniały się literackim językiem, Huang był również wykonawcą muzyki, z wykorzystaniem tradycyjnych chińskich instrumentów (odtwarzał także partie wokalne). Do dalszej popularyzacji jego pracy artystycznej przyczyniła się działalność syna, Huang Chun-hsiunga (chiń. trad. 黃俊雄), który zaadaptował tradycyjny teatr pacynkowy dla potrzeb telewizji. W latach 1970. przez pewien czas przedstawienia nie ukazywały się w telewizji ze względu na używany w nich dialekt tajwański, co pozostawało w konflikcie z polityką nacjonalistycznego rządu, który nakazywał używanie dialektu mandaryńskiego, dla podkreślenia swojej legitymacji władzy wobec całych Chin. Huang prezentował przedstawienia również poza Tajwanem, m.in. w 1993 w USA i dwa lata później we Francji. Otrzymał szereg wyróżnień, m.in. Narodową Nagrodę Sztuki Ludowej (1998) i tytuł doktora honoris causa Narodowego Uniwersytetu Sztuk w Tajpej (2005). Z tą uczelnią był wcześniej związany jako wykładowca. W uznaniu jego dorobku artystycznego i zasług, które uczyniły z okręgu Yunlin centrum chińskiej sztuki ludowej na Tajwanie, 2 stycznia 2007 - dzień jego urodzin - proklamowano w Yunlin świętem teatru pacynkowego. Huang zmarł miesiąc później w wieku 106 lat. Hołd zmarłemu złożył m.in. prezydent Tajwanu Chen Shui-bian. Był żonaty, miał dwanaścioro dzieci (w tym ośmiu synów). Dzieci i wnuki kontynuują jego działalność artystyczną, poszerzając tradycyjne przedstawienia o nowe, współczesne elementy.zedstawienia o nowe, współczesne elementy.
|
| rdfs:comment |
Huang Hai-tai (chiń. trad. 黃海岱; pinyin Huá … Huang Hai-tai (chiń. trad. 黃海岱; pinyin Huáng Hǎidài; ur. 2 stycznia 1901 w , powiat Yunlin, zm. 11 lutego 2007), tajwański artysta ludowy, wykonawca i twórca przedstawień tradycyjnego chińskiego teatru pacynkowego pò·-tē-hì. Był żonaty, miał dwanaścioro dzieci (w tym ośmiu synów). Dzieci i wnuki kontynuują jego działalność artystyczną, poszerzając tradycyjne przedstawienia o nowe, współczesne elementy.zedstawienia o nowe, współczesne elementy.
, Huang Hai-tai (Chinese: 黃海岱; pinyin: Huáng … Huang Hai-tai (Chinese: 黃海岱; pinyin: Huáng Hǎidài; 2 January 1901 – 11 February 2007) was a Taiwanese puppeteer. Born on 2 January 1901, Huang learned the art of puppetry from his father and another puppeteer. He was also trained in beiguan music. Huang renamed his father's troupe Wuzhouyuan, and developed his own stories and characters, most notably Shi Yan-yun. At the start of his career, Taiwan was under Japanese rule, and Huang was limited to public performances that used the Japanese language and portrayed Japanese customs. However, Huang's secretly held private shows told traditional and historic Chinese tales, several of which he had read while in training. Over time, Huang became renowned as a national treasure. As his many students, including second son Huang Chun-hsiung, formed ting second son Huang Chun-hsiung, formed t
, 黃海岱（台灣話: N̂g Hái-tāi，1901年1月2日－2007年2月11日），雲林西螺人，知名布袋戲操偶藝師及著名布袋戲劇團「五洲園」的創始人，在台灣布袋戲界被尊稱為「通天教主」。
|
