| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Hector Hodler (1er octobre 1887 - 31 mars 1920) est un espérantiste suisse qui a eu une forte influence sur le mouvement espérantophone au début de celui-ci.
, Hector Hodler (1 October 1887, in Geneva – … Hector Hodler (1 October 1887, in Geneva – 31 March 1920, in Leysin, Switzerland) was a Swiss Esperantist who had a strong influence on the early Esperanto movement. Hodler was a son of the Swiss painter Ferdinand Hodler, who after a period of poverty became suddenly very well-to-do, and Augustine Dupin. As a 16-year-old, Hector Hodler learned Esperanto with his classmate Edmond Privat, and founded soon afterward a club and the journal Juna Esperantisto ("The Young Esperantist"). The schoolbench was their editorial office for five years as they managed production, addressed copies and replied to correspondence. Sometime later they learned about Idiom Neutral and about Bolak, in order to convince themselves as to whether Esperanto was truly the "best" international language. Besides The Young Esperantist, he authored articles in and the translation of the novel Paul et Virginie (Paul and Virginia) by Bernardin de Saint Pierre (1905). In 1906, on the occasion of the second World Congress of Esperanto organised by Hodler and Privat (born in 1889), he saw in the organizational proposals by and for Esperanto consuls (konsuloj) a chance to realize his plan to organize reciprocal self-help among people of good will. This was the germ of the Universal Esperanto Association (in Esperanto, UEA: Universala Esperanto-Asocio) of which Hodler was a co-founder. In 1907 he took over the editorship of Esperanto magazine from its founder and made it a significant journal dealing with organizational questions from the language community. Esperanto also included many articles about social life, similar to the present magazine Monato. He edited it for 13 years until his death, except for six months in 1914 during the First World War. It is still produced as a publication associated with the UEA. He authored and translated many important articles, and he suggested translating masterpieces instead of trivial things. He signed his articles with the initials A. R. The proposals of Rousseau and Carles were melded with his plans, were discussed in his magazine and received a warm welcome. By the third World Esperanto Congress in 1907, there were already about 200 consuls (delegates). Hodler and others such as Théophile Rousseau founded the Universal Esperanto Association on 28 April 1908, and Hodler became General Director and Vice-President. He was a friend and colleague of , and Edmond Privat was one of his editors. Hodler wanted to use the magazine "to create a strong bond of solidarity among members of diverse languages." During the war, Hodler, with the then secretary of the association Hans Jakob, organized the Wartime Assistance of the association. After the death of Harold Bolingbroke Mudie in 1916, the presidency of the World Esperanto Association was vacant until after the war, when Hodler was elected to succeed him. Hodler was especially interested in social questions, pacifism and animal protection. Privat wrote about him: "To that which the genius of Zamenhof initiated in the linguistic field, he added the necessary basis in the social field." According to an article by in Enciklopedio de Esperanto, "it is characteristic of his noble spirit and humanity that in Geneva he joined the local animal protection society, and that he said he would like to make the UEA an association to protect humans." In the last several years of his life, when he was already quite unhealthy, he turned mainly to scientific problems. In 1916 he wrote a 387-page work in French about the peaceful organization of peoples. After his death in 1920, he bequeathed to the UEA the magazine Esperanto and his Esperanto library, which nowadays bears his name, as well as a large sum of money to ensure its continued existence. He is buried at the cemetery of Saint George in Geneva next to his father.Saint George in Geneva next to his father.
, Hector Hodler (Genève, 1 oktober 1887 - Leysin, 31 maart 1920) was een Zwitserse journalist en Esperantist die veel invloed had op de vroege Esperantobeweging.
, 헥토어 호들러(독일어: Hector Hodler, 에스페란토: Hektoro Hodlero 헥토로 호들레로, 1887–1920)는 스위스의 에스페란티스토이다. 초기 에스페란토 운동에 중요한 역할을 하였으며, 세계 에스페란토 협회의 창립자 가운데 하나다.
, Hector Hodler (1 de octubre de 1887, en Gi … Hector Hodler (1 de octubre de 1887, en Ginebra – 31 de marzo de 1920, en Leysin, Suiza) fue un esperantista suizo que tuvo una importante influencia en el movimiento esperantista de los primeros años. Hodler era hijo del conocido pintor suizo Ferdinand Hodler y Augustine Dupin. A los 16 años aprendió esperanto con su compañero de estudios Edmond Privat, y fundó pronto después un club y la revista Juna Esperantisto ("El joven esperantista"). Además escribió artículos y tradujo la novela Paul et Virginie (Pablo y Virginia) de Bernardin de Saint-Pierre (1905). En 1906, con ocasión del segundo Congreso Mundial de Esperanto, organizado por Hodler y Privat, empezó a considerar la propuesta de Théophile Rousseau y Alphonse Carles de unos "cónsules" (konsuloj) como una manera de crear una organización de esperantistas que se relacionaran y ayudaran de forma directa. Este terminaría siendo el germen de la Asociación Universal de Esperanto (en esperanto, UEA: Universala Esperanto-Asocio) de la que fue cofundador.A la altura del tercer Congreso mundial de esperanto en 1907, había ya aproximadamente 200 cónsules (delegados). Hodler y otros como Théophile Rousseau fundaron la Asociación Universal de Esperanto el 28 de abril de 1908, y Hodler fue nombrado vicepresidente y Director General. En 1907 asumió la redacción de la revista Esperanto tras su fundador Paul Berthelot y la convirtió en una revista significativa que trataba de cuestiones organizativas de la comunidad esperantista y muchos artículos sobre vida social, similar a la revista actual Monato. Hodler quiso utilizar la revista "para crear un vínculo fuerte de solidaridad entre miembros de lenguas diversas". Hodler editó la revista durante 13 años hasta su muerte, excepto seis meses en 1914 durante la Primera Guerra Mundial. La revista continúa siendo el órgano oficial de la UEA. Durante la guerra, Hodler, con el entonces secretario de la asociación Hans Jakob, organizó un servicio de asistencia para dar ayuda humanitaria a la población y a los prisioneros de guerra de los diferentes países combatientes. Después de la muerte de Harold Bolingbroke Mudie en 1916, la presidencia de la Asociación Universal de Esperanto estuvo vacante hasta después de la guerra, cuando Hodler fue elegido para sucederle. Hodler estaba especialmente interesado en cuestiones sociales, pacifismo y protección animal. Privat escribió sobre él: "A lo que el genio de Zamenhof inició en el campo lingüístico, él añadió la base necesaria en el campo social." A su muerte en 1920, legó a UEA la revista y su biblioteca de esperanto, la cual hoy en día conserva su nombre, así como una gran suma de dinero, procedente de la herencia de su padre, para asegurar su existencia continuada.
* Datos: Q12608
* Multimedia: Hector Hodler / Q126082608
* Multimedia: Hector Hodler / Q12608
, Hector Hodler (Ginevra, 1º ottobre 1887 – … Hector Hodler (Ginevra, 1º ottobre 1887 – Leysin, 31 marzo 1920) è stato un giornalista ed esperantista svizzero. Figlio del pittore Ferdinand Hodler, si avvicinò molto giovane all'Esperanto insieme a Edmond Privat, suo compagno di scuola, con cui fondò la rivista . Scrisse anche articoli per nonché una traduzione del racconto Paolo e Virginia di (1905). Dall 1907 al 1920 diresse la rivista Esperanto di , uno dei giornali più importanti all'interno della comunità esperantista, firmando i suoi articoli.A R. Hodler fondò, insieme ad altri esperantisti (tra cui Théophile Rousseau) l'Associazione Universale Esperanto (28 aprile 1908). Divenuto Direttore generale e Vicepresidente dell'UEA, ebbe tra i suoi collaboratori Eduard Stettler ed Edmond Privat. Durante la prima guerra mondiale Hodler, insieme con l'allora segretario dell'UEA Hans Jakob organizzò la gestione di servizi rivolti a civili e prigionieri di guerra Alla sua morte, lasciò in eredità all'UEA la rivista "Esperanto" e la propria biblioteca, che fu in seguito ribattezzata Biblioteca Hector Hodler ed è oggi una delle più ricche biblioteche di esperanto al mondo. ricche biblioteche di esperanto al mondo.
, Hector Hodler (* 1. Oktober 1887 in Genf; † 31. März 1920 in Leysin) war der Sohn des Schweizer Malers Ferdinand Hodler. 1908 gehörte er zu den Gründern des Esperanto-Weltbundes.
, Hector Hodler (1. října 1887, Ženeva, Švýc … Hector Hodler (1. října 1887, Ženeva, Švýcarsko – 3. dubna 1920, , Waadt, Švýcarsko) byl švýcarský esperantista, syn slavného švýcarského malíře Ferdinanda Hodlera, zakladatelem a vedoucí Světového esperantského svazu (Universala Esperanto-Asocio, UEA). Hodler zorganizoval službu UEA za první světové války, aby pomáhal rozptýleným a ztraceným členům rodin, zprostředkovával korespondenci a zásilky mezi členy rodin i ve válčících státech. Těchto služeb bylo na statisíce, mezi spolupracovníky byl také Romain Rolland. Hodler redigoval a je autorem několika překladů literatury do esperanta.
* Hector na obraze svého otce - uprostřed oblékající si kabát
* H. Hodler (1917)ed oblékající si kabát
* H. Hodler (1917)
, Hector Hodler (ur. 1 października 1887 w Genewie, zm. 31 marca 1920 w Leysin) – szwajcarski esperantysta, współzałożyciel Universala Esperanto-Asocio (UEA) i jego przewodniczący w latach 1919–1920.
, هيكتور هودلر صحفي سويسري الذي أسس المنظمة العالمية للإسبرانتو عام 1908.
, Hector HODLER (naskiĝis je la 1-a de oktob … Hector HODLER (naskiĝis je la 1-a de oktobro 1887, civitano de Gurzelen (Kantono Berno), mortis la 31-an de marto 1920) estis svisa esperantisto, kiu havis fortan influon sur la frua esperanto-movado. Hodler naskiĝis en Ĝenevo kaj estis filo de la fama svisa pentristo Ferdinand Hodler, kiu post malriĉa vivofazo fariĝis subite tre bonhava. Kiel 16-jarulo Hector Hodler lernis esperanton kun sia samlernejano Edmond Privat, fondis baldaŭ poste klubon kaj la etan gazeton Juna Esperantisto.Ili iom poste lernis je Idiom Neutral kaj je Bolak, por konvinkiĝi, ĉu vere Esperanto estas la plej bona internacia lingvo.Krom Juna Esperantisto, li verkis artikolojn en Tra La Mondo kaj la tradukon de la novelo de Bernardin de Saint Pierre Paŭlo kaj Virginio (1905). En 1906, okaze de la dua UK lin interesis precipe la organizaj proponoj de Théophile Rousseau kaj , pri ia Esperanto-konsuloj, en kiuj li vidis realigebla sian planon, nome, organizi reciprokan sinhelpon inter bonvolaj homoj. Jen, la ĝermo de UEA kaj ĝiaj iniciatintoj. La ĵurnalisto en 1907 transprenis la revuon "Esperanto" de Paul Berthelot, kiu fondis kaj ĝis tiam redaktis ĝin, kaj faris ĝin la plej grava organo pri organizaj demandoj de la lingva komunumo. Krome ĝi enhavis multe da artikoloj pri "socia vivo", simile al al nuntempa Monato. Li redaktis ĝin 13 jarojn, ĝis sia morto, krom ses monatoj en 1914 dum la unua mondomilito. Ĝi ankoraŭ nuntempe aperas kiel asocia organo de UEA.Li verkis multajn gravajn artikolojn, tradukis, sugestis traduki ĉefverkojn anstataŭ bagatelaĵoj. Li signis siajn artikolojn per: A R. La proponoj de Rousseau kaj Carles kunfandiĝis kun liaj planoj, ili estis pritraktataj en lia gazeto kaj trovis varman akcepton. Okaze de la Universala Kongreso de 1907, ekzistis jam ĉirkaŭ 200 konsuloj. Hodler kaj aliaj kiel Théophile ROUSSEAU fondis Universalan Esperanto-Asocion je la 28-a de aprilo 1908.Hodler fariĝis Ĝenerala Direktoro kaj Vicprezidanto. Unu el liaj amikoj kaj kunlaborantoj estis Eduard Stettler, al la redaktantoj apartenis Edmond Privat.Hodler volis per ĝi "krei fortikan ligilon de solidareco inter diverslingvanoj." Dum la milito Hodler kun la tiama sekretario de UEA Hans Jakob organizis la Dummilitan Helpservon de UEA, servo farinta eksterordinaran bruon. Post la morto de prezidanto Harold Bolingbroke Mudie en 1916 oni atendis ĝis la militfino kaj en 1919 elektis Hodler prezidanto. Hodler speciale interesiĝis pri socialaj demandoj, pacismo kaj bestprotektado.Privat skribis pri li: "Al tio, kion iniciatis la genio de Zamenhof sur kampo lingva, li aldonis la necesan bazon sur la kampo socia."Laŭ la artikolo de László Halka en Enciklopedio de Esperanto, "estas karakterize por lia nobla animo kaj humaneco, ke en Ĝenevo li aliĝis al la loka bestprotekta societo, kaj diris, ke li ŝatus fari el UEA asocion, por protekti la homojn".Je la fino de sia vivo, dum la milito, kiam li jam estis ofte malsana, li turnis sin ĉefe al sciencaj problemoj. En 1916 li skribis 387 paĝan franclingvan verkon pri la paca organizo de l' popoloj.Hodler mortis en Leysin, Svislando, la 31-an de marto 1920. Post sia morto en 1920 li heredigis al UEA la revuon "Esperanto" kaj sian esperanto-bibliotekon, kiu nuntempe portas lian nomon, cetere grandan kapitalon kun la celo certigi ĝian ekziston.pitalon kun la celo certigi ĝian ekziston.
, Хектор Ходлер (Гектор Годлер) (нем. Hector Hodler; 1 октября 1887, Женева — 31 марта 1920, Лезен) — швейцарский эсперантист, оказавший большое влияние на раннее эсперанто-движение.
|
| rdfs:comment |
Hector Hodler (ur. 1 października 1887 w Genewie, zm. 31 marca 1920 w Leysin) – szwajcarski esperantysta, współzałożyciel Universala Esperanto-Asocio (UEA) i jego przewodniczący w latach 1919–1920.
, Hector Hodler (* 1. Oktober 1887 in Genf; † 31. März 1920 in Leysin) war der Sohn des Schweizer Malers Ferdinand Hodler. 1908 gehörte er zu den Gründern des Esperanto-Weltbundes.
, هيكتور هودلر صحفي سويسري الذي أسس المنظمة العالمية للإسبرانتو عام 1908.
, Хектор Ходлер (Гектор Годлер) (нем. Hector Hodler; 1 октября 1887, Женева — 31 марта 1920, Лезен) — швейцарский эсперантист, оказавший большое влияние на раннее эсперанто-движение.
, Hector Hodler (1 de octubre de 1887, en Gi … Hector Hodler (1 de octubre de 1887, en Ginebra – 31 de marzo de 1920, en Leysin, Suiza) fue un esperantista suizo que tuvo una importante influencia en el movimiento esperantista de los primeros años. Hodler era hijo del conocido pintor suizo Ferdinand Hodler y Augustine Dupin. A los 16 años aprendió esperanto con su compañero de estudios Edmond Privat, y fundó pronto después un club y la revista Juna Esperantisto ("El joven esperantista"). Además escribió artículos y tradujo la novela Paul et Virginie (Pablo y Virginia) de Bernardin de Saint-Pierre (1905).inia) de Bernardin de Saint-Pierre (1905).
, Hector Hodler (1 October 1887, in Geneva – … Hector Hodler (1 October 1887, in Geneva – 31 March 1920, in Leysin, Switzerland) was a Swiss Esperantist who had a strong influence on the early Esperanto movement. Hodler was a son of the Swiss painter Ferdinand Hodler, who after a period of poverty became suddenly very well-to-do, and Augustine Dupin. As a 16-year-old, Hector Hodler learned Esperanto with his classmate Edmond Privat, and founded soon afterward a club and the journal Juna Esperantisto ("The Young Esperantist"). The schoolbench was their editorial office for five years as they managed production, addressed copies and replied to correspondence. Sometime later they learned about Idiom Neutral and about Bolak, in order to convince themselves as to whether Esperanto was truly the "best" international language. Besides The Yout" international language. Besides The You
, 헥토어 호들러(독일어: Hector Hodler, 에스페란토: Hektoro Hodlero 헥토로 호들레로, 1887–1920)는 스위스의 에스페란티스토이다. 초기 에스페란토 운동에 중요한 역할을 하였으며, 세계 에스페란토 협회의 창립자 가운데 하나다.
, Hector Hodler (1. října 1887, Ženeva, Švýc … Hector Hodler (1. října 1887, Ženeva, Švýcarsko – 3. dubna 1920, , Waadt, Švýcarsko) byl švýcarský esperantista, syn slavného švýcarského malíře Ferdinanda Hodlera, zakladatelem a vedoucí Světového esperantského svazu (Universala Esperanto-Asocio, UEA). Hodler zorganizoval službu UEA za první světové války, aby pomáhal rozptýleným a ztraceným členům rodin, zprostředkovával korespondenci a zásilky mezi členy rodin i ve válčících státech. Těchto služeb bylo na statisíce, mezi spolupracovníky byl také Romain Rolland. Hodler redigoval a je autorem několika překladů literatury do esperanta.
*
*ka překladů literatury do esperanta.
*
*
, Hector Hodler (Ginevra, 1º ottobre 1887 – … Hector Hodler (Ginevra, 1º ottobre 1887 – Leysin, 31 marzo 1920) è stato un giornalista ed esperantista svizzero. Figlio del pittore Ferdinand Hodler, si avvicinò molto giovane all'Esperanto insieme a Edmond Privat, suo compagno di scuola, con cui fondò la rivista . Scrisse anche articoli per nonché una traduzione del racconto Paolo e Virginia di (1905). Durante la prima guerra mondiale Hodler, insieme con l'allora segretario dell'UEA Hans Jakob organizzò la gestione di servizi rivolti a civili e prigionieri di guerrai rivolti a civili e prigionieri di guerra
, Hector Hodler (Genève, 1 oktober 1887 - Leysin, 31 maart 1920) was een Zwitserse journalist en Esperantist die veel invloed had op de vroege Esperantobeweging.
, Hector Hodler (1er octobre 1887 - 31 mars 1920) est un espérantiste suisse qui a eu une forte influence sur le mouvement espérantophone au début de celui-ci.
, Hector HODLER (naskiĝis je la 1-a de oktob … Hector HODLER (naskiĝis je la 1-a de oktobro 1887, civitano de Gurzelen (Kantono Berno), mortis la 31-an de marto 1920) estis svisa esperantisto, kiu havis fortan influon sur la frua esperanto-movado. Hodler naskiĝis en Ĝenevo kaj estis filo de la fama svisa pentristo Ferdinand Hodler, kiu post malriĉa vivofazo fariĝis subite tre bonhava. Kiel 16-jarulo Hector Hodler lernis esperanton kun sia samlernejano Edmond Privat, fondis baldaŭ poste klubon kaj la etan gazeton Juna Esperantisto.Ili iom poste lernis je Idiom Neutral kaj je Bolak, por konvinkiĝi, ĉu vere Esperanto estas la plej bona internacia lingvo.Krom Juna Esperantisto, li verkis artikolojn en Tra La Mondo kaj la tradukon de la novelo de Bernardin de Saint Pierre Paŭlo kaj Virginio (1905).de Saint Pierre Paŭlo kaj Virginio (1905).
|
