| http://dbpedia.org/ontology/abstract
|
Alexandre Nikolaïevitch Iakovlev ou Yakovlev (en russe : Александр Николаевич Яковлев), né le 2 décembre 1923 et mort le 18 octobre 2005, est le principal architecte de la perestroïka jouant ainsi un rôle historique.
, Алекса́ндр Никола́евич Я́ковлев (2 декабря … Алекса́ндр Никола́евич Я́ковлев (2 декабря 1923, дер. , Ярославская губерния — 18 октября 2005, Москва) — советский и российский политический деятель, публицист, учёный-американист, доктор исторических наук (1967), академик РАН. Член ближайшего политического окружения Михаила Горбачёва и один из главных идеологов, «архитекторов» Перестройки. Участник Великой Отечественной войны. Член Коммунистической партии с 1944 по август 1991 года, член и секретарь ЦК КПСС (1986—1990), член Политбюро ЦК КПСС (1987—1990). Председатель Российской партии социальной демократии (1995—2000). партии социальной демократии (1995—2000).
, Aleksandr Nikolaevič Jakovlev (in russo: Александр Николаевич Яковлев?; Jaroslavl', 2 dicembre 1923 – Mosca, 18 ottobre 2005) è stato un politico sovietico, membro del Politburo dal 1987 al 1990.
, Я́ковлєв Олекса́ндр Микола́йович (2 грудня … Я́ковлєв Олекса́ндр Микола́йович (2 грудня 1923, дер. Корольово, Ярославська губернія — 18 жовтня 2005, Москва) — радянський і російський політичний діяч, публіцист, академік РАН, один з головних ідеологів, «архітекторів» Перебудови. Учасник Німецько-Радянської війни. Член Комуністичної партії з 1944 року по серпень 1991 року, член і секретар ЦК КПРС (1986—1990), член Політбюро ЦК КПРС (1987—1990). У 1995—2000 Голова Російської партії соціальної демократії.а Російської партії соціальної демократії.
, Aleksandr Nikołajewicz Jakowlew (ros. Алек … Aleksandr Nikołajewicz Jakowlew (ros. Александр Николаевич Яковлев; ur. 2 grudnia 1923 koło Jarosławia, zm. 18 października 2005 w Moskwie) – rosyjski ekonomista i działacz komunistyczny. Intelektualista, pomysłodawca pieriestrojki, doradca Michaiła Gorbaczowa. Był wysoko postawionym funkcjonariuszem aparatu propagandy komunistycznej. Z powodu opublikowanego w 1972 artykułu „Przeciw antyhistoryzmowi”, odebranego jako zakamuflowana krytyka nacjonalistycznych i antysemickich tendencji w KPZR, usunięty ze stanowisk. Następnie został ambasador ZSRR w Kanadzie. Po dojściu do władzy Gorbaczowa sekretarz do spraw ideologii KC KPZR. Przygotowywał publiczny wizerunek Gorbaczowa, zaś o jego skuteczności świadczy zjawisko tzw. „gorbimanii” na Zachodzie w latach 80. XX wieku. Był także inicjatorem polityki głasnosti, tzn. liberalizacji cenzury. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 11 kadencji, deputowany ludowy ZSRR. W miarę rozwoju reform stawał się stopniowo coraz większym krytykiem systemu radzieckiego, aż do całkowitego potępienia komunizmu jako doktryny i systemu politycznego. Po rozpadzie ZSRR był przewodniczącym komisji do spraw rehabilitacji ofiar komunizmu (od 1992). Badał okoliczności śmierci Raoula Wallenberga, zamordowanego przez Sowietów.Dzięki Jakowlewowi za prezydentury Borysa Jelcyna w Rosji ruszyły badania archiwów katyńskich, skutecznie ograniczane za prezydentury Władimira Putina.aniczane za prezydentury Władimira Putina.
, 알렉산드르 니콜라예비치 야코블레프(러시아어: Александр Николае … 알렉산드르 니콜라예비치 야코블레프(러시아어: Александр Николаевич Яковлев, 1923년 12월 2일 ~ 2005년 10월 18일)는 소련과 러시아의 경제학자이자 정치가이다. 그는 1987년부터 1990년부터 소련 공산당 중앙위원회 정치국원을 지냈으며, 미하일 고르바초프의 뒤에서 글라스노스트와 페레스트로이카의 이론적 배경을 제공했기 때문에 ‘글라스노스트의 대부(代父)’라고 불렸다. 소련의 붕괴 이후에는 고르바초프의 정치적 주장에 동조하였고, 블라디미르 푸틴 정권과 드미트리 메드베데프를 비판하였다.주장에 동조하였고, 블라디미르 푸틴 정권과 드미트리 메드베데프를 비판하였다.
, Aleksandr Nikolaievitx Jakovlev errusiar p … Aleksandr Nikolaievitx Jakovlev errusiar politikari, diplomazialari eta historialaria izan zen. Tropeleko komandantea izan zen Bigarren Mundu Gerran, eta, amaitzean, Sobietar Batasuneko Alderdi Komunistan afiliatu zen. Nikita Khrustxoven agintaldian alderdiko Batzorde Zentraleko kide izendatu zuten, baina atzerrian ikasteko dimisioa eman zuen Fulbright beka batekin, eta 1960an itzuli zen. Leonid Brezhneven agintaldian Agitpropeko zuzendariordea izan zen eta idatzi zuen batzordea zuzendu zuen. Kanadako enbaxadore kargura degradatu zuten Sobietar Batasunaren barruan nazionalismo etnikoaren aurka zegoelako. 1980ko hamarkadan itzuli zen, eta Mikhail Gorbatxoven sostengu nagusietako bat bihurtu zen. Kritika gogorrak jaso zituen erreformen aurkarien aldetik, eta dimisioa eman zuen 1991ko estatu-kolpea baino bi egun lehenago. Kolpearen garaian, demokraziaren aldeko indarren alde egin zuen, eta, ondoren, Boris Jeltsinen alde, Vladimir Putinen aurkari bihurtu aurretik.
* Datuak: Q312469
* Multimedia: Alexander Nikolaevich YakovlevMultimedia: Alexander Nikolaevich Yakovlev
, アレクサンドル・ニコラエヴィチ・ヤコヴレフ（ロシア語: Александр Нико … アレクサンドル・ニコラエヴィチ・ヤコヴレフ（ロシア語: Александр Николаевич Яковлев, ラテン文字転写: Aleksandr Nikolaevich Yakovlev、1923年12月2日 - 2005年10月18日）は、ソビエト連邦およびロシアの政治家、歴史学者。ミハイル・ゴルバチョフの側近として、ペレストロイカを推進した。重厚な風貌と歴史に対する真摯な姿勢で知られる。ボリス・エリツィンは、著書『告白』で、ヤコヴレフについて「きわめて賢明で、健全で、誰よりも先見の明がある政治家」と評価している。レフについて「きわめて賢明で、健全で、誰よりも先見の明がある政治家」と評価している。
, Alexandr Nikolajevič Jakovlev (rusky Александр Николаевич Яковлев; 2. prosince 1923 – 18. října 2005) byl sovětský a ruský politik, diplomat a publicista.
, Alexander Nikolajewitsch Jakowlew (russisc … Alexander Nikolajewitsch Jakowlew (russisch Александр Николаевич Яковлев; * 2. Dezember 1923 in Korolewo im Gouvernement Jaroslawl, Sowjetunion; † 18. Oktober 2005 in Moskau) war ein sowjetischer Politiker, der als enger Berater von Michail Gorbatschow und als Initiator von dessen Reformpolitik (Perestroika) galt.n dessen Reformpolitik (Perestroika) galt.
, Aleksandr Nikolajevitsj Jakovlev (Russisch … Aleksandr Nikolajevitsj Jakovlev (Russisch: Александр Николаевич Яковлев) (Korolevo, 2 december 1923 - Moskou, 18 oktober 2005) was een Russisch econoom, die van 1987 tot 1990 lid was van het Politbureau van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Hij wordt beschouwd als de bedenker van de glasnost en de perestrojka. In de Tweede Wereldoorlog diende Jakovlev in het Rode Leger. Nadat hij in 1944 lid was geworden van de Communistische Partij, werd hij al spoedig het hoofd van de afdeling Propaganda van de Partij. Een van zijn belangrijkste taken was het rechtpraten van de inval van het Warschaupact in Tsjechoslowakije in 1968, waarmee een einde werd gemaakt aan de Praagse Lente. Deze positie zou Jakovlev houden tot 1973, toen hij werd weggepromoveerd tot ambassadeur in Canada omdat hij een kritisch artikel had geschreven over antisemitisme in de Sovjet-Unie. In mei 1983 begeleidde hij Michail Gorbatsjov op diens tour door Canada, waarbij ze bespraken dat ze allebei het communisme zouden willen veranderen. Twee weken later werd Jakovlev door toedoen van Gorbatsjov teruggeroepen naar Moskou, waar hij een belangrijke positie kreeg. Nadat Gorbatsjov in 1985 Secretaris-Generaal werd, werd Jakovlev een van zijn belangrijkste adviseurs. Jakovlev begeleidde Gorbatsjov bij diens topontmoetingen met de Amerikaanse president Ronald Reagan. In de binnenlandse politiek was hij een architect van de glasnost, de openheid. Hij was verantwoordelijk voor wat de kranten publiceerden, en gaf ze de ruimte om te schrijven over het Molotov-Ribbentroppact en over de werkelijke toedracht van de massamoord op het Poolse officierscorps bij Katyn. Hij maakte zo de geesten rijp voor hervormingen. Tijdens de revolutie in augustus 1991 werd Jakovlev door conservatieve communisten uit de Partij gezet. Hij sloot zich daarop aan bij het democratische verzet tegen deze revolutie. In de jaren daarna was Jakovlev het hoofd van de Presidentiële Commissie voor de Rehabilitatie van Slachtoffers van Sovjet Onderdrukking. In deze functie bepleitte hij dat Rusland verantwoording moest afleggen over deze daden en uitte hij regelmatig kritiek op president Vladimir Poetin vanwege diens beperkende maatregelen op het gebied van de democratie.atregelen op het gebied van de democratie.
, 亚历山大·尼古拉耶维奇·雅科夫列夫（俄語：Алекса́ндр Никола́еви … 亚历山大·尼古拉耶维奇·雅科夫列夫（俄語：Алекса́ндр Никола́евич Я́ковлев；1923年12月2日－2005年10月18日），苏联政治人物、历史学家。1968年—1973年曾参与1977年苏联宪法的起草。雅科夫列夫曾在20世纪80年代担任苏联官员，并曾进入苏联共产党政治局和书记处。作为意识形态的主管，雅科夫列夫担任了与苏斯洛夫相同的职位，被称为“公开性之父”。雅科夫列夫被认为是戈尔巴乔夫改革计划背后的主要知识分子。雅科夫列夫也是苏联历史上第一个承认1939年苏联与纳粹德国之间的《苏德互不侵犯条约》当中存在密约部分的苏联官员。个承认1939年苏联与纳粹德国之间的《苏德互不侵犯条约》当中存在密约部分的苏联官员。
, Alexander Nikolaevich Yakovlev (russo : Ал … Alexander Nikolaevich Yakovlev (russo : Александр Николаевич Яковлев; 2 de dezembro de 1923 - 18 de outubro de 2005) foi um político e historiador Soviético. Durante os anos 1980 ele foi membro do Secretariado do Comitê Central do PCUS e do Politburo do Partido Comunista da União Soviética. Ele foi chamado de "padrinho da glasnost" por ele ser considerado a força intelectual por trás Mikhail Gorbachev nos programa de reformas conhecidos como glasnost e perestroika. Yakovlev foi o primeiro político soviético a reconhecer em 1989 a existência do protocolo secreto de Ribbentrop-Molotov assinado com a Alemanha nazista em 1939.v assinado com a Alemanha nazista em 1939.
, Aleksandr Sergejeviĉ Jakovlev, avia inĝeni … Aleksandr Sergejeviĉ Jakovlev, avia inĝeniero Aleksandr Nikolajeviĉ JAKOVLEV (ruse Александр Николаевич Яковлев) estis konata rusia politika kaj socia aganto. Oni nomis lin la plej proksima kunlaboranto de Miĥail Gorbaĉov, kiel "arkitekto de Perestrojko" kaj "patro de la glasnosto". Jakovlev estis unu el la malmultaj, kiu montris necesecon de profundaj kaj iom-post-iomaj reformoj en Rusio, kiun la bolŝevikoj, laŭ lia opinio, senigis de la dudeka jarcento. Aleksandr Nikolajeviĉ Jakovlev naskiĝis en 2 de decembro de jaro 1923 en vilaĝo Korolevo de Jaroslavla provinco. En jaro 1941 Jakovlev venis en fronton de la Dua mondmilito kaj batalis ĝis jaro 1943 en trupunuoj de marinfanterio. Jakovlev ricevis postenon de plotona komandanto sed poste peza vundiĝo sur Volĥovskij fronto Jakovlev estis eksigita en la rezervon. En jaro 1943 Jakovlev aliĝis al KPSU. En jaro 1946 Jakovlev finis historian fakultaton de kaj komencis labori en Jaroslavla provinckomitato de KPSU. Tie Jakovlev dekomence okupiĝis pri ĵurnalista agado, kaj poste administris fakon de mezaj kaj altaj lernejoj. Unuajn siajn paŝojn en ĵurnalistiko Jakovlev faris en fino de 1940aj jaroj en gazeto de Jaroslavla provinco "Severnij raboĉij". En jaro 1953 Jakovlev komencis labori en aparato de la Centra Komitato de KPSU kiel instrukcisto en fako pri lernejoj.De jaro 1956 ĝis jaro 1959 Jakovlev studis en aspirantejo en katedro pri internacia komunista kaj laborista movado en Akademio de sociaj sciencoj ĉe la Centra Komitato de KPSU, kaj en jaroj 1958 ... 1959 Jakovlev trapasis staĝon en en Usono. Reveninte, li daŭrigis laboron en CK KPSU kaj en jaro 1965 fariĝis ĉefasistanto de administranto de fako pri propagando, kaj de jaro 1969 ĝis jaro 1973 li okupis postenon de administranto de ĉi tiu fako. En jaroj 1966 ... 1973 Jakovlev estis membro de redaktora kolegio de revuo "Kommunist". En jaro Jakovlev 1960 kandidatiĝis kaj en jaro 1967 doktoriĝis. La ambaŭ disertaĵoj estis pri historiografio de eksterpolitikaj doktrinoj de Usono. En jaro 1969 Jakovlev fariĝis profesoro. En novembro de jaro 1972 Jakovlev publikigis en "Literaturnaja gazeta" artikolon "Kontraŭ la antihistoriismo", en kiu li kritikis ideologion de la grupo da nacionalismaj patriotoj, kiu ariĝis ĉirkaŭ literaturaj revuoj "Oktjabr" kaj "Molodaja gvardija". Post la publikigo laŭ decido de la Sekretarejo kaj la Politika buroo de KPSU Jakovlev estis sendita en Kanadon kiel ambasadoro, kie li loĝis dum 10 jaroj. Jakovlev revenis en Moskvon en jaro 1983 post vizito de sekretario de CK KPSU Miĥail Gorbaĉov en Kanadon. Jakovlev ekestris Instituton de tutmonda ekonomiko kaj internaciaj rilatoj de la Akademio de sciencoj de Sovetunio. Sub gvidado de Jakovlev oni kunmetis raporton al CK KPSU pri laŭceleco krei en la lando entreprenojn kun partopreno de eksterlanda kapitalo kaj raporto al Ŝtata plana komisiono pri venonta ekonomika krizo kaj kreskanta malprogreso de Sovetunio kompare kun la ocidentaj landoj. En jaro 1984 Jakovlev iĝisis deputiton de la de Sovetunio. En jaro 1985 Jakovlev denove okupis postenon de administranto de fako pri propagando de CK KPSU. Laŭ propono de Jakovlev oni nomunis redaktorojn de multaj gazetoj, kiuj havis gravan rolon en la tempo de la perestrojko. En jaro 1986 Jakovlev fariĝis membro de CK KPSU, sekretario de CK pri ideologio, informo kaj kulturo, kaj en junio de jaro 1987 li estis elektita membro de la Politika buroo. En jaro 1988 klariĝis kontraŭstaro inter Jakovlev kaj subtenantoj de alia sekretario de CK , kaj tio rezultigis redistribuon de respondecoj en la Centra Komitato. Jakovlev estis nomumita prezidanto de Komisiono de CK KPSU pri internacia politiko, kio ne malhelpis lin aktive partopreni en publikigo de verkoj de Nabokov, Solĵenicyn, Anatolij Rybakov, Anatolij Pristavkin, Vladimir Dudincev, demonstro de ĉirkaŭ 30 filmoj, malpermesitaj antaŭe. En printempo de jaro 1989 Jakovlev estis elektita kiel popola deputito de Sovetunio de KPSU kaj en decembro de sama jaro en dua kongreso de popolaj deputitoj de Sovetunio Jakovlev faris raporton pri konsekvencoj de la Pakto pri neatako inter Sovetunio kaj Germanio en jaro 1939 kaj pri aldonitaj al ĝi sekretaj protokoloj. Post dua voĉdonado la kongreso akceptis rezolucion, kiu unuafoje agnoskis ekziston de la sekretaj protokoloj de la pakto (originaloj de la dokumentoj estis trovitaj nur en aŭtumo de jaro 1992) kaj kondamnis subskribon de ili. Ekde marto de jaro 1990 ĝis januaro de jaro 1991 Jakovlev estis membro de la Prezidenta konsilio de Sovetunio. Sekvatage post nomuno sur ĉi tiun postenon Jakovlev petis pri eliro el konsisto de la Politika buroo kaj lasis postenon de sekretario de CK. Samjare Jakovlev fariĝis efektiva membro de la Akademio de sciencoj de Sovetunio pri Fako de problemoj de la tutmonda ekonomiko kaj internaciaj rilatoj. Post malorganizo de la Prezidenta konsilio en januaro de jaro 1991 Jakovlev estis nomumita konsilisto de la Prezidento de Sovetunio pri specialaj komisioj. Troviĝante sur ĉi tiu posteno, je la 18-a de aprilo de jaro 1991 Jakovlev sendis leteron al la prezidento Gorbaĉov, en kiu li avertis pri minaco de ŝtata renverso. En 1 de julio Jakovlev kune kun Arkadij Volskij, Gavriil Popov, Anatolij Sobĉak, Eduard Ŝevarnadze, Nikolaj Petrakov, Ivan Silajev kaj Stanislav Ŝatalin subskribis proklamon pri kreo de Movado de demokratiaj reformoj. La nomo de la movado estis proponita per Aleksandr Jakovlev, kiu ankaŭ aliĝis al ĝia Politika konsilio. Em la 29-a de julio Jakovlev demisiis de la posteno de prezidenta konsilisto kaj je la 15-a de aŭgusto, 4 tagoj antaŭ la puĉo, Centra Kontrola komisiono de KPSU rekomencis eksigi Jakovlev el la partio pro agoj, direktitaj al skismo de KPSU. Sekvatage Jakovlev deklaris pri eliro el la komunista partio.Du diurnojn antaŭ komenco de la aŭgusta puĉo de jaro 1991 Jakovlev publike deklaris pri neevitebleco de renverso. Dum la eventoj de la 19-a de aŭgusto ... la 21-a de aŭgusto Jakovlev elpaŝis sur mitingoj ĉe la kosntruaĵo de Moskva Soveto, sur Lubjanka (ĉe kosntruaĵo de ) kaj ĉe konstruaĵo de la registaro de Rusia Federacio. Jakovlev subtenis la efektivan registaron kaj kritikis la puĉanojn, nominte iliajn agojn bolŝevisma kontraŭrevolucio. Monaton post la puĉo Jakovlev estis nomumita kiel membro de Politika konsultada konsilio ĉe la Prezidento de Sovetunio. Jakovlev daŭrigis agadon enkadre de kreita antaŭ la puĉo movado de demokratiaj reformoj kaj en decembro de jaro 1991 Jakovlev estis elektita unu el ĝiaj kunprezidantoj. En la 23-a de decembro en la Kremlo okazis renkontiĝo, dum kiu prezidento de Sovetunio Miĥail Gorbaĉov formale transdonis potencon al prezidento de Rusio Boris Jelcin. Inter la ĉeestantoj estis ankaŭ Aleksandr Jakovlev. Post likvido de Sovetunio Jakovlev ekde januaro de jaro 1992 okupis postenon de vicprezidanto de Fondo de socie-ekonomikaj kaj politologiaj studadoj ("Gorbaĉov-Fondo"), kaj en fino de sama jaro Jakovlev estis nomumita prezidanto de Komisiono pri repravigo de viktimoj de la politikaj reprezalioj, kies agado daŭras ĝis nun. Jakovlev gvidis analogian komisionon ankoraŭ estante membro de la Politika buroo de CK KPSU, tamen en tiu tempo ĝia laboro estis limigita per esploro de la politikaj procesoj de 1930aj-1950aj jaroj. Nune mandato de la komisiono disvastiĝis al la tuta periodo de la soveta potenco. Dum laboro de la ambaŭ komisionoj oni repravigis pli ol kvar milionojn da homoj. En jaro 1993 Jakovlev per prezidenta ordono estis nomumita estro de Federala servo pri televido kaj radiodisaŭdigo kaj estro de Ŝtata televidradiokompanio "Ostankino". Jakovlev rememoris:"Kiam mi venis al la televido en decembro de jaro 1993 post malsukceso por la demokratia baloto (baloto en la unuan Ŝtatan Dumaon), mi ekvolis liberigi la televidon de vulgareco". Ĝis la plej lasta tempo Aleksandr Jakovelv gvidis Internacian fondon "Demokratio" (Fondo de Aleksandr N. Jakovlev), kiu estis kreita en jaro 1993 kiel bonfaranta, neŝtata kaj nekomerca organizo. Krome, Jakovlev estis prezidanto de Publika konsilio de gazeto "Kultura" kaj kunprezidanto de Kongreso de inteligencio de Rusio kaj ankaŭ gvidis Internacian fondon de korfavoro kaj sano kaj klubon "Leonardo". Jakovlev ankaŭ estis en konsisto de observanta konsilio de gazeto "Moskovskije novosti", kiu malorganiziĝis rezulte de konflikto kun la nova ĉerfedaktoro de la gazeto Jevgenij Kiselov. En februaro de jaro 1995 Jakovlev fariĝis prezidanto de direktora konsilio de Publika rusia televido. Post tri jaroj en kunveno de ĝiaj akciuloj Jakovlev estis promulgita honora prezidanto de la direktora konsilio. Jakovlev havis titolon de akademiano de la Rusia akademio de sciencoj kaj estis honora doktoro de , (Britio), (Japanio). Dum sia vivo Jakovlev publikigs pli ol 25 librojn, tradukitajn en anglan, ĉinan, francan, germanan, hispanan. japanan kaj aliajn lingvojn. La plej rimarkindaj inter ili estas "De Truman ĝis Reagan. Doktrinoj kaj realoj de la nuklea epoko" (1985), "Realismo estas tero de la perestrojko" (1990), "Suferoj legi la estadon" (1991), "Antaŭparolo. Falego. Postparolo" (1992), "La maldolĉa kaliko"(1994) , "Balzamo taŭgu por relikvo" (1995), "Konceptado" (1998), "Krucsemado" (1999), memoraĵoj "Profundejo de la memoro" (2000). Krome, Jakovlev estas aŭtoro de dekoj da artikoloj, en kiuj li analizas teoriajn kaj praktikajn aspektojn de la reformoj en Sovetunio kaj la postperestrojka Rusio. Aleksandr Jakovlev havis profundan, filozofan pensadon. Esplorante konkretajn politikajn procesojn de la tiutempa Rusio, Jakovlev ĉiam serĉis komencajn kaŭzojn de la fenomenoj kaj antaŭdiris iliajn konsekvencojn. Speciale, Jakovlev asertis, ke ne estas korekte atribui la tutan malbonon al la gvidantoj de la sovetia sistemo, ĉar ili estas idoj de la carisma epoko, "kun siaj monoideologio, monopotenco kaj monoposedaĵo". Jakovlev difinis la perestrojkon kiel jeno: "Tio estas spontanee maturiĝinta en profundo de la socio strebado finigi la senleĝecon kaj senmoralecon de la krima socia ordo favore al kreanta fundamento - spirita kaj materia" Malsimile al aliaj patroj de la perestrojko Jakovlev dekomence komprenis, ke necesas ne nur modernigo de la ekzistintaj politika, ekonomika kaj socia sistemoj, kiu finfine ne sukcesis. En la perestrojko Jakovlev vidis eblecon krei "principe malsimilaj al la antaŭaj fundamentojn de la socia vivo". La socian eksplodon, kiu sekvis la perestrojkon, Jakovlev klarigis per tio, ke por "normala homa disvolviĝo" ne estis sufiĉe da "racio kaj kulturo". Laŭ liaj vortoj, post "iluzia disvolviĝo" ĉiam venas simila pago laŭ leĝoj de la historio. Ĝuste ĉi tiu kompreno de la historiaj procesoj helpis al Jakovlev kompeni neeviteblecon de la puĉo en aŭgusto de jaro 1991. En unu el intervjuoj Jakovlev konfesis, ke li havis neniujn faktojn, li nur sentis proksimiĝantan minacon. Tamen, malgraŭ Jakovlev ne aprobis konkretajn decidojn de Gorbaĉov, lia nomo por plimulto da homoj estas tutegale ligita kun la krizo de Sovetunio en fino de 1980aj jaroj. Post la aŭgusta puĉo, kiun Jakovlev firme kritikis, li fakte lasis la politikon. Ŝanĝoj, okazintaj en Rusio, malĝojigis lin. Jakovlev kun firmaj esprimoj kritikis la tiutempan politikan sistemon. Ekzemple, Jakovlev asertis, ke "nia oficistaro ĝis nun revas pri aŭtoritara reĝimo, plifirmigo de sia propra potenco kaj malamas la popolon per la tuta animo". En jaro 2001 Jakovlev deklaris, ke en Rusio forestas malfermita, civila socio, kaj tio estas ligita, laŭ lia opinio, kun ĉeesto de homoj "el la estinto" en la potenco. Enirante en la novan jarcenton, Jakvolev ekvidis Rusion kiel "malrica, kun kaduka ekonomiko, savaĝa socia stato, anarkia libereco en politiko". Tamen laŭ li ideologo de la perestrojko ĝis fino ne lasis certecon pri "libera estonto" de Rusio, kiam "homo estos liberigita de sufoka arbitro de burokrato, de lies nesatigebla soifo pri potenco kaj mono". Jakovlev forpasis je la 18-a de oktobro de 2005 en Moskvo estante 81-jara post longa kaj peza malsano. La artikolo estas farita laŭ informo de Novaĵoj el Rusiotas farita laŭ informo de Novaĵoj el Rusio
|
| rdfs:comment |
Aleksandr Nikołajewicz Jakowlew (ros. Алек … Aleksandr Nikołajewicz Jakowlew (ros. Александр Николаевич Яковлев; ur. 2 grudnia 1923 koło Jarosławia, zm. 18 października 2005 w Moskwie) – rosyjski ekonomista i działacz komunistyczny. Intelektualista, pomysłodawca pieriestrojki, doradca Michaiła Gorbaczowa. W miarę rozwoju reform stawał się stopniowo coraz większym krytykiem systemu radzieckiego, aż do całkowitego potępienia komunizmu jako doktryny i systemu politycznego.izmu jako doktryny i systemu politycznego.
, Aleksandr Nikolaievitx Jakovlev errusiar p … Aleksandr Nikolaievitx Jakovlev errusiar politikari, diplomazialari eta historialaria izan zen. Tropeleko komandantea izan zen Bigarren Mundu Gerran, eta, amaitzean, Sobietar Batasuneko Alderdi Komunistan afiliatu zen. Nikita Khrustxoven agintaldian alderdiko Batzorde Zentraleko kide izendatu zuten, baina atzerrian ikasteko dimisioa eman zuen Fulbright beka batekin, eta 1960an itzuli zen. Leonid Brezhneven agintaldian Agitpropeko zuzendariordea izan zen eta idatzi zuen batzordea zuzendu zuen. Kanadako enbaxadore kargura degradatu zuten Sobietar Batasunaren barruan nazionalismo etnikoaren aurka zegoelako.n nazionalismo etnikoaren aurka zegoelako.
, アレクサンドル・ニコラエヴィチ・ヤコヴレフ（ロシア語: Александр Нико … アレクサンドル・ニコラエヴィチ・ヤコヴレフ（ロシア語: Александр Николаевич Яковлев, ラテン文字転写: Aleksandr Nikolaevich Yakovlev、1923年12月2日 - 2005年10月18日）は、ソビエト連邦およびロシアの政治家、歴史学者。ミハイル・ゴルバチョフの側近として、ペレストロイカを推進した。重厚な風貌と歴史に対する真摯な姿勢で知られる。ボリス・エリツィンは、著書『告白』で、ヤコヴレフについて「きわめて賢明で、健全で、誰よりも先見の明がある政治家」と評価している。レフについて「きわめて賢明で、健全で、誰よりも先見の明がある政治家」と評価している。
, Aleksandr Nikolaevič Jakovlev (in russo: Александр Николаевич Яковлев?; Jaroslavl', 2 dicembre 1923 – Mosca, 18 ottobre 2005) è stato un politico sovietico, membro del Politburo dal 1987 al 1990.
, Алекса́ндр Никола́евич Я́ковлев (2 декабря … Алекса́ндр Никола́евич Я́ковлев (2 декабря 1923, дер. , Ярославская губерния — 18 октября 2005, Москва) — советский и российский политический деятель, публицист, учёный-американист, доктор исторических наук (1967), академик РАН. Член ближайшего политического окружения Михаила Горбачёва и один из главных идеологов, «архитекторов» Перестройки. Участник Великой Отечественной войны. Член Коммунистической партии с 1944 по август 1991 года, член и секретарь ЦК КПСС (1986—1990), член Политбюро ЦК КПСС (1987—1990). Председатель Российской партии социальной демократии (1995—2000). партии социальной демократии (1995—2000).
, Aleksandr Nikolajevitsj Jakovlev (Russisch … Aleksandr Nikolajevitsj Jakovlev (Russisch: Александр Николаевич Яковлев) (Korolevo, 2 december 1923 - Moskou, 18 oktober 2005) was een Russisch econoom, die van 1987 tot 1990 lid was van het Politbureau van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Hij wordt beschouwd als de bedenker van de glasnost en de perestrojka. Tijdens de revolutie in augustus 1991 werd Jakovlev door conservatieve communisten uit de Partij gezet. Hij sloot zich daarop aan bij het democratische verzet tegen deze revolutie.democratische verzet tegen deze revolutie.
, 알렉산드르 니콜라예비치 야코블레프(러시아어: Александр Николае … 알렉산드르 니콜라예비치 야코블레프(러시아어: Александр Николаевич Яковлев, 1923년 12월 2일 ~ 2005년 10월 18일)는 소련과 러시아의 경제학자이자 정치가이다. 그는 1987년부터 1990년부터 소련 공산당 중앙위원회 정치국원을 지냈으며, 미하일 고르바초프의 뒤에서 글라스노스트와 페레스트로이카의 이론적 배경을 제공했기 때문에 ‘글라스노스트의 대부(代父)’라고 불렸다. 소련의 붕괴 이후에는 고르바초프의 정치적 주장에 동조하였고, 블라디미르 푸틴 정권과 드미트리 메드베데프를 비판하였다.주장에 동조하였고, 블라디미르 푸틴 정권과 드미트리 메드베데프를 비판하였다.
, Aleksandr Sergejeviĉ Jakovlev, avia inĝeni … Aleksandr Sergejeviĉ Jakovlev, avia inĝeniero Aleksandr Nikolajeviĉ JAKOVLEV (ruse Александр Николаевич Яковлев) estis konata rusia politika kaj socia aganto. Oni nomis lin la plej proksima kunlaboranto de Miĥail Gorbaĉov, kiel "arkitekto de Perestrojko" kaj "patro de la glasnosto". Jakovlev estis unu el la malmultaj, kiu montris necesecon de profundaj kaj iom-post-iomaj reformoj en Rusio, kiun la bolŝevikoj, laŭ lia opinio, senigis de la dudeka jarcento. Jakovlev havis titolon de akademiano de la Rusia akademio de sciencoj kaj estis honora doktoro de , (Britio), (Japanio).s honora doktoro de , (Britio), (Japanio).
, Alexandre Nikolaïevitch Iakovlev ou Yakovlev (en russe : Александр Николаевич Яковлев), né le 2 décembre 1923 et mort le 18 octobre 2005, est le principal architecte de la perestroïka jouant ainsi un rôle historique.
, Alexander Nikolajewitsch Jakowlew (russisc … Alexander Nikolajewitsch Jakowlew (russisch Александр Николаевич Яковлев; * 2. Dezember 1923 in Korolewo im Gouvernement Jaroslawl, Sowjetunion; † 18. Oktober 2005 in Moskau) war ein sowjetischer Politiker, der als enger Berater von Michail Gorbatschow und als Initiator von dessen Reformpolitik (Perestroika) galt.n dessen Reformpolitik (Perestroika) galt.
, Alexandr Nikolajevič Jakovlev (rusky Александр Николаевич Яковлев; 2. prosince 1923 – 18. října 2005) byl sovětský a ruský politik, diplomat a publicista.
, Alexander Nikolaevich Yakovlev (russo : Ал … Alexander Nikolaevich Yakovlev (russo : Александр Николаевич Яковлев; 2 de dezembro de 1923 - 18 de outubro de 2005) foi um político e historiador Soviético. Durante os anos 1980 ele foi membro do Secretariado do Comitê Central do PCUS e do Politburo do Partido Comunista da União Soviética. Ele foi chamado de "padrinho da glasnost" por ele ser considerado a força intelectual por trás Mikhail Gorbachev nos programa de reformas conhecidos como glasnost e perestroika.as conhecidos como glasnost e perestroika.
, Я́ковлєв Олекса́ндр Микола́йович (2 грудня … Я́ковлєв Олекса́ндр Микола́йович (2 грудня 1923, дер. Корольово, Ярославська губернія — 18 жовтня 2005, Москва) — радянський і російський політичний діяч, публіцист, академік РАН, один з головних ідеологів, «архітекторів» Перебудови. Учасник Німецько-Радянської війни. Член Комуністичної партії з 1944 року по серпень 1991 року, член і секретар ЦК КПРС (1986—1990), член Політбюро ЦК КПРС (1987—1990). У 1995—2000 Голова Російської партії соціальної демократії.а Російської партії соціальної демократії.
, 亚历山大·尼古拉耶维奇·雅科夫列夫（俄語：Алекса́ндр Никола́еви … 亚历山大·尼古拉耶维奇·雅科夫列夫（俄語：Алекса́ндр Никола́евич Я́ковлев；1923年12月2日－2005年10月18日），苏联政治人物、历史学家。1968年—1973年曾参与1977年苏联宪法的起草。雅科夫列夫曾在20世纪80年代担任苏联官员，并曾进入苏联共产党政治局和书记处。作为意识形态的主管，雅科夫列夫担任了与苏斯洛夫相同的职位，被称为“公开性之父”。雅科夫列夫被认为是戈尔巴乔夫改革计划背后的主要知识分子。雅科夫列夫也是苏联历史上第一个承认1939年苏联与纳粹德国之间的《苏德互不侵犯条约》当中存在密约部分的苏联官员。个承认1939年苏联与纳粹德国之间的《苏德互不侵犯条约》当中存在密约部分的苏联官员。
|
